Er is leven na Dieu: het is aanpassen nu Mbokani out is, maar godzijdank is er... Lamkel Zé

Dáárom dus mocht Lamkel Zé niet weg.

Sinds vijf wedstrijden moet Antwerp het zonder Mbokani zien te rooien. Een heel nieuw gegeven, want Dieu is omzeggens nooit geblesseerd. Intouchable. Sinds hij in de zomer van 2018 op de Bosuil arriveerde, moest Mbo geen énkele keer door een pijntje verstek laten gaan. Het is vier jaar geleden – toen in 2017 bij Hull City – dat hij nog zoveel wedstrijden miste door blessure als nu. Toen was hij vier maanden out, zo’n vaart zal het nu niet lopen. Maar toch. Zelfs God is kwetsbaar. Spierscheurtje in de kuit.

Afbeulen in fitness

’t Is wennen, zeker voor Mbokani zelf. Plots moet hij zijn oude knoken elke dag pijnigen bij de fysio’s. Hij, die leeft van goals maken, die opleeft in de zestien. Opeens zit hij tussen vier muren, geen bal of grassprietje in de buurt. Wel, surprise: hij doet het super. Dieu is elke dag plichtbewust op de club. Kleedt zich samen met de jongens om en zit ook ‘s middags voor de lunch bij de groep. Tussendoor beult hij zich af in de fitness. Samen met modelprof Faris Haroun, die andere geblesseerde ouderdomsdeken. Misschien helpt diens aanwezigheid wel.

En ook al oogt hij soms wat nonchalant, schijn bedriegt. Dieu is naar verluidt opvallend gemotiveerd om zo snel mogelijk weer fit te zijn. Mbokani is niet de grootste grapjurk in de kleedkamer, hij loopt er deze dagen allerminst neerslachtig bij. ’t Is weliswaar kort dag, maar Dieu zelf maakt zich sterk dat hij tijdig fit raakt voor de confrontatie met Standard, zijn ex-ploeg. Dá’s natuurlijk ook een motivatie. We konden hem gisteren heel kort spreken. “Ik begin volgende week normaal met lopen. Hopelijk ben ik er tegen Standard weer bij.” Da’s nog acht dagen.

Gouden zet

Tot dan zijn – what’s new? – alle ogen op Didier Lamkel Zé gericht. Want hoe je het ook draait of keert, zonder het enfant terrible stond Antwerp nu niet op die tweede plek. Het experiment tegen KV Mechelen, begin januari, met Refaelov als valse 9 en Gerkens en Miyoshi in steun – het was een catastrofe. 3-0 op hun doos, weet u nog?

Sindsdien staat LZ7 in de punt, en met hem haalde Antwerp 9 op 12. Het was niks minder dan een gouden zet van Frank Vercauteren. In plaats van hem in de B-kern te laten wegrotten, mocht hij – ondanks alle controverse – weer meedoen. In plaats van naar logische alternatieven als Bruny Nsimba of Guy Mbenza – beiden échte centrumspitsen – te grijpen, koos hij voor de verguisde Lamkel Zé als stand-in voor Mbokani. Nochtans ís de Kameroener helemaal geen centrumspits. Zijn heatmap geeft enkel op de flank kleurtjes. Tot vorige maand dus.

Vercauteren dacht en denkt er het zijne van. “In België plakken we veel te snel een etiket op een speler. Dat begint al in de jeugd. ‘Da’s een ‘6', die is een ‘8', hij is een ‘11'. Ik was een ‘11', ben een ‘10' geworden, maar heb uiteindelijk heel mijn leven als linksmidden gespeeld. Waar je speelt, is niet belangrijk. Je staat waar het team je nodig heeft en waar je rendeert. Onderling zullen trainers misschien wel discussiëren, ja. De ene zet hem meer op de flank, een andere in de spits, nog een andere in een systeem met twee spitsen of erachter. Dat hij niet weg mocht? Iedereen mag weg, maar dan moet je een alternatief hebben. En ik heb deze mercato zelf kunnen zien hoe moeilijk, zelfs onmogelijk het soms is om er nog iemand bij te halen die kwalitatief beter is dan wat er al is.”

Einde contract

En dus is Lamkel Zé – die, hout vasthouden, al twee weken braaf in het gareel loopt – gelegenheidsspeerpunt tot Mbokani weer fit is. Het zegt veel over Nsimba en Mbenza. Zij beantwoordden vooralsnog niet aan de verwachtingen. Deze week kreeg Mbenza weliswaar een eerste basisplaats in de beker tegen La Louvière, hij scoorde nog bovendien, een spits in vorm had er víér gemaakt. En ook voor lastminute-aanwinst Felipe Avenatti is het nog te vroeg dag om Lamkel Zé uit de ploeg te spelen. Wie weet ontpopt hij zich in de nabije toekomst wel tot de spits van weleer.

Want Mbokani – víjfendertig – is in juni einde contract, andermaal. Breit hij er, net als de vorige seizoenen, nóg een jaartje aan of is het nu wel genoeg geweest? Te vroeg om daarop te antwoorden. De voorbije matchen hebben ons alvast één ding geleerd. Er is leven na Dieu.