Een buitenaardse Lewis Hamilton in São Paulo: ‘Zoals eerder alleen ene Ayrton Senna deed’

De remonte van Lewis Hamilton (36), vorige zondag in São Paulo, was niet de strafste ooit. Tenminste, als je louter naar de cijfers kijkt. Er waren er die van verder dan tiende op de startgrid wonnen. Maar als je naar de omstandigheden kijkt, zie je een ander plaatje. Wat de zevenvoudige wereldkampioen zondag liet zien, was van een andere planeet.

Van tiende naar de overwinning. Ach ja. John Watson deed veel beter in 1983, toen hij helemaal achteraan op de grid stond, 22ste of zo. Maar de Noord-Ier stak ze allemaal voorbij met zijn McLaren. Straffer dan Hamilton vorige zondag, denk je dan.

Maar je moet alles in zijn context zien. Watson reed dat seizoen op banden van Michelin, die om de een of andere reden helemaal niet presteerden in de kwalificaties. Maar wel veel beter waren dan het rubber van concurrent Goodyear in de race, zowat anderhalve seconde per ronde sneller. Zodat Watson ze allemaal voorbij kon gaan.

En zo is er voor iedere spectaculaire remonte wel een verklaring, niet zelden de weersomstandigheden die sowieso altijd voor een onvoorspelbaar koersverloop zorgen want vooral veel meer stuurfouten uitlokken.

Zelfs Hamilton zelf deed al eens beter dan van 10 naar 1: van 14 naar winst in 2018. Maar dat kreeg hij toen alleen voor mekaar omdat anderen faalden, en waren er ook teamorders nodig. Niets daarvan vorige zondag in São Paulo. En dat maakt die prestatie van Hamilton zo groots. Hij buffelde zich niet voorbij Verstappen, maar ging de Nederlander heel correct voorbij. Hij had geen wisselende weersomstandigheden nodig, of tegenstanders die fouten maakten.

Lewis Hamilton was vorige zondag gewoon sneller. En klopte alle anderen op hun waarde. Zozeer dat hij uiteindelijk bijna 15 seconden voor een teamgenoot finishte die met hetzelfde materiaal vanop plaats één was gestart.

Hamilton kreeg die krachttoer zondag voor mekaar met alleen maar zijn stuurslag. Inderdaad, zoals ene Ayrton Senna in 1988: de enige topprestatie die de vergelijking met Hamilton doorstaat, want ook niets anders behoefde dan een fenomenale stuurslag.

5 eerder straffe remontes naar de zege

Hockenheim 2018: Lewis Hamilton dankzij Vettel

Veertiende op de grid, was hij. Vier plaatsen verder nog dan vorige zondag. Gevolg van technische problemen tijdens de kwalificaties. In de race remonteerde Hamilton sterk, maar was er een teamorder van Mercedes nodig om hem voorbij Bottas te krijgen. Toen er in het slot van de race lichte regen viel, maakte leider Vettel een knullige stuurfout: Ferrari vast in de bandenmuur. Over and out. Zodat Hamilton de overwinning cadeau kreeg.

Long Beach 1983: John Watson dankzij de banden

Hij reed pas de 22ste tijd in de kwalificaties. Zijn teamgenoot Niki Lauda de 23ste. Terwijl Tambay, Rosberg en Laffite voorin tijd verloren in hun strijd voor de zege, schoof Watson gestaag vooruit. Na zeventig minuten koersen greep hij de leiding. En gaf ze niet meer uit handen. Lauda was hem de hele tijd gevolgd en werd tweede.

Francorchamps 1995: Michael Schumacher dankzij regen en buffelen

Het wisselende weer in de kwalificaties zorgde ervoor dat hij pas 16de op de grid stond. De race was er eentje met wisselend weer, combinatie van nat en droog: omstandigheden waarin Schumacher altijd excelleerde. Hij won, maar zijn overwinning werd ontsierd door de al te agressieve manier waarop hij zijn Benetton voorbij de Williams van Damon Hill buffelde. Na de race kreeg Schumacher er zelfs een voorwaardelijke schorsing van één koers voor, maar - onbegrijpelijk - mocht hij zijn overwinning houden.

Montreal 2011: Jenson Button dankzij Vettel, bis

De Canadese grand prix heeft nog altijd het record van de langste koers: er was een onderbreking wegens al te hevige regen van maar liefst 4 uur en 4 minuten. Jenson Button maakte met zijn McLaren niet minder dan zes pitstops, en reed op een bepaald moment 21ste en laatste op meer dan anderhalve minuut van leider Sebastian Vettel. Maar Button ging ervoor, remonteerde naar tweede. En kreeg de zege van Vettel, die in de laatste ronde een stuurfout maakte.

Suzuka 1988: Ayrton Senna dankzij strijdlust

Hij kwam slecht uit de startblokken, viel terug naar veertiende. Waarna Ayrton Senna aan een dolle achtervolging begon. Vooraan, op kop, reed immers zijn teamgenoot en aartsrivaal, Alain Prost. Dat stak de Braziliaan een mes tussen de tanden. Met een McLaren die dat seizoen superieur was, was hij na 19 ronden opgeklommen naar tweede. En acht ronden later reed hij al in het zog van Prost, om de Fransman voorbij te gaan. En een historische overwinning te laten optekenen. Grandioos.