Drie jaar geleden totaal onbekend, nu bestormt Justine Ghekiere het vrouwenpeloton

Een Belgische renster die een internationale wielerronde wint en ze heet niet Lotte Kopecky? Justine Ghekiere (26) zorgde dit weekend voor een ferme stunt in Valencia. ‘En ik wil nog meer.’

Dit had ze nog nooit meegemaakt, na haar eindwinst in de Ronde van Valencia. “Van zondag op maandag heb ik geen uur doorgeslapen”, zegt Justine Ghekiere. “Mijn gsm bleef gaan. Ik was blij dat ik op het vliegtuig twee uur geen bereik had. Toen ik geland was, begon het opnieuw. Fysiek was ik niet zo moe na de koers, mentaal was dit veel zwaarder.”

Ghekiere was in de slotrit alleen vooruit met de Nederlandse Uijen. “In eerste instantie was ik aan het vloeken op mezelf omdat ik de sprint had verloren. Maar toen kwamen mijn ouders aangelopen: ‘Je bent eindwinnaar!’ Ik kon het niet geloven.”

Of haar seizoen nu al geslaagd is? “Neen. Ik wil nog meer”, klinkt het. “Zo zit ik in elkaar: altijd werken om beter te doen.”

Zwift-wedstrijdje

De manier waarop Ghekiere renster is geworden, is een apart verhaal. “Het gevolg van corona en Zwift”, stelt ze. “Ik werkte in een fitnesscenter als coach, maar door corona moest de zaak dicht. Ik zat thuis en werd gek. Ik reed constant op mijn rollen omdat ik niets beters te doen had. Toen kwam die Zwift-wedstrijd waarbij je in een week zo veel mogelijk kilometers moest rijden en die heb ik gewonnen.”

Er was echter twijfel over haar prestatie. “Ik werd gediskwalificeerd omdat ze dachten dat ik vals had gespeeld. Ik stond aan de leiding, maar was bang dat er nog iemand over me zou gaan. Dus heb ik op de slotdag nog dertien uur op mijn rollen gereden. Vierhonderd kilometer. In de eindstand had ik vijfhonderd kilometer meer dan de tweede. Ze geloofden me niet. ‘Dat is te goed!’ Niemand kende mij, want ik koerste niet. Ik heb al mijn files met wattages en hartslag doorgestuurd en toen begonnen ze me te geloven. Ze hebben de uitslag niet meer aangepast, maar als troostprijs mocht ik een professionele test afleggen bij Energy Lab. Daar bleek dat mijn waarden beter waren dan die van sommige profs.

“Als ik vroeger was begonnen, had ik nu al een mooie carrière kunnen hebben. Anderzijds denk ik dat dit het juiste moment is: vrouwenkoers wordt populairder, je kunt er nu van leven, een paar jaar geleden niet.”

Luisteren naar volgwagen

Ghekiere rijdt voor AG Insurance-Soudal QuickStep. “Ze zagen me meteen als een schaduwkopvrouw. Dat was nieuw voor mij. Mijn vorige ploegen geloofden minder in me. Nu word ik van dichtbij gestuurd. Ik heb graag dat ze me zeggen wat ik moet doen.”

Ze is 26, er is nog progressie mogelijk, denkt Ghekiere. “Ik mis nog inzicht en tactiek. Zonder Jolien (D’hoore, haar ploegleider, BA) had ik dit weekend niet gewonnen. Zij heeft de tactiek bepaald, zij was het ook die zei dat ik kon koersen voor de overwinning. Het enige wat ik zeg als zij spreekt in mijn oortje is ‘oké, copy’, en dan doe ik wat ze vraagt.”

Leuk detail: een van de concurrenten die ze in Valencia klopte, is Annemiek van Vleuten. Ook zij begon laat te koersen. “Annemiek is zeker een inspiratie omdat ze er fanatiek mee bezig is”, zegt Ghekiere, “maar voor mij zit ze op de grens van ‘te’. Twee dagen voor Valencia zat ze nog in Colombia. Wat doe je dan met de jetlag? Als ze gaat losrijden, is dat een tocht van drie uur op drieduizend meter hoogte. Dan vraag ik me af: is dat nog gezond?"

Ghekiere staat als reserve op de startlijst van de Omloop, maar in principe is de Strade Bianche haar volgende koers. Haar piek moet komen in de Ardense klassiekers, in dienst van Ashleigh Moolman. “Ik ben een klimmerstype, ja, maar je gaat me niet horen zeggen dat ik de kasseikoersen niet wil doen. Ik ben blij dat ik Dwars door Vlaanderen mag rijden en hoop dat ik er ook bij ben in de Ronde van Vlaanderen.”