Dominant Club Brugge komt nog goed weg met punt op Sclessin

Op de bus terug naar Brugge werd hun draw nog wat pijnlijker. Union staat nu al negen punten voor. Na een middag waarop een sierlijk Club bekoorde, maar zichzelf tekortdeed. Donderdag is D-day. Voor de titelfavoriet toch. Niet voor Union.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Standard de Liège vs. Club Brugge: 2-2. Wie de match niet gezien heeft, zal denken: zo’n mirakel is dat toch niet? Alle anderen, die zijn nog steeds verbijsterd.

Hoe bestaat het, dat Club – dat tot aan die late rode kaart van Hendry – weer zeventig procent balbezit telde, meermaals heerlijk combineerde en een aantal vijfsterrenkansen bij elkaar voetbalde, Sclessin uiteindelijk verliet met slechts een punt?

Meer nog. Dat het zelfs van geluk mocht spreken dat Mata in blessuretijd uitpakte met een goocheltruc – hij kopte een schot van Nkounkou via de paal uit doel. Ach, aan de boorden van de Maas gebeuren wel vaker vreemde dingen.

De Rouches zijn anno 2022 een bende noeste werkers geworden. Voor artiesten is geen plaats meer – ziedaar waarom Mehdi Carcela op de bank zit. Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan, luidt het devies van Luka Elsner. ‘Encore’ als codewoord. Pas als de krampen niet meer te houden zijn, mag er worden gerust.

Wat een verschil met de filosofie van Alfred Schreuder. Die liet Club in Luik op zijn mooist voetballen. Zeker voor rust. Met veel technisch hoogstaande combinaties en een vlotte balcirculatie. Met een defensie die meer dan eens ongemeen hoog stond en Standard versmachtte. “Dít is het Club dat ik graag wil zien.” Met een geweldig doelpunt van Lang als summum. Poetry in Motion. Iedereen op een hoopje gespeeld, dankzij drie perfecte één-tweetjes. Zonder VAR nú al de goal van het jaar. “Pech dat Bas buitenspel stond”, zuchtte Schreuder. De romanticus in hem huilde stilletjes.

Koude douche

Al helemaal toen Standard meteen erna voor de eerste koude douche zorgde. Cafaro op de counter. Omdat Nsoki niet goed had opgelet tijdens de tactische bespreking. Hij diende voorafgaand aan die 1-0 niet zo ver naar binnen te knijpen. De hele linkerflank lag daardoor open.

Net na rust zou een tweede opdoffer volgen. Dit keer omdat Vanaken niet genoeg druk zette op Raskin. Schreuder: “Die bal had nooit in de rug van onze verdediging mogen gespeeld worden.” Daar sta je dan.

Bijna een hele namiddag heer en meester geweest. Zoals je coach het had gevraagd, met veel korte passes, tempo en diepgang. Met genoeg kansen ook. Nsoki kopte er één tegen de paal, De Ketelaere liet er zelfs een paar liggen… In tegenstelling tot Bas Dost: nuttig én succesvol. Zowel voor als na rust. Aan dit tempo staat hij in maart mee bovenin de topschuttersstand.

Niet het gebrek aan efficiëntie bij de rest, wel het feit dat Club – los van die laatste minuten, waarin het met tien nog goed wegkwam – twee vermijdbare doelpunten slikte, betreurde Schreuder. “Want goed verdedigen wordt het belangrijkste. Aanvallend moeten we niet scherper zijn – twee goals zouden moeten volstaan om te winnen –, verdedigend wél. Omdat nog ploegen gaan loeren op die counters. Kijk, dat eerste tegendoelpunt kán gebeuren, maar dat tweede níet. Dat heeft met scherpte te maken.”

Club Brugge heeft hoe dan ook punten gescoord. Bij de eigen aanhang en de neutrale waarnemers. Als dit het niveau wordt onder Schreuder, gaan de kijkcijfers bij Eleven een hausse nemen. Blauw-zwart is weer appetijtelijk. Dat was voor Nieuwjaar toch te vaak anders. De slotconclusie blijft evenwel onverbiddelijk: een zege laten liggen en Union dat weer wat verder uitloopt.

De kloof bedraagt intussen negen punten. Zou het? Stel je voor. Club moet donderdagavond hoe dan ook winnen van de seizoensrevelatie, wil het voeling houden met de leider.