Derwael na Sportgala: ‘Ik kijk al uit naar het WK in Antwerpen in 2023'

Nina Derwael en Nafi Thiam zijn elkaar in zoveel opzichten waard: olympische kampioenen, wereld- en Europese titels op hun palmares, stressbestendig. Twee opvallende verschijningen ook, zoals gisteren op het gala in Schelle. Thiam elegant in het groen, Derwael fraai in het roze. En met niets dan bewondering voor elkaar. Zodra de show gedaan was stapte Derwael op Thiam af. “Ik ben haar proficiat gaan wensen voor haar prestaties dit jaar”, zei de laureate van 2021, “en complimentjes gaan geven voor haar jurk.”

De meeste felicitaties waren evenwel voor Derwael. Voor de derde keer in vier jaar tijd werd zij verkozen tot Sportvrouw van het Jaar. Alleen in 2020, toen corona zowat alle turncompetities van de kalender veegde, bleef ze uit beeld. Derwael kreeg 1.153 punten achter haar naam, Thiam had er 1.075.

“Of ik nerveus was?” Derwael grinnikte. “Neen, niets kan de stress van de Spelen nog evenaren. Ik had eigenlijk niet gedacht dat ik zou winnen. Het is elk jaar dezelfde discussie en het is spijtig dat maar één iemand kon winnen. Ik ben gewoon blij dat ik de trofee kreeg.”

Eerst dansen

Thiam was al drie keer laureaat, Derwael is dat nu ook. Het zegt veel over de plek die de Truiense twintiger al in de Belgische sportgeschiedenis mag opeisen. “Het geeft een heel raar gevoel. Als klein meisje had ik daar nooit van durven dromen. Het is nooit in mij opgekomen dat ik op een dag Sportvrouw van het Jaar zou worden.” Alleen Ingrid Berghmans (8), Kim Clijsters (8) en Justine Henin (4) mochten de trofee vaker ophalen. Derwael proest het uit: “Acht keer? Oei, dan heb ik nog even te gaan. Ik vrees dat ik dat niet ga halen. Vooral omdat je tegenwoordig al een wereldtitel of zo nodig hebt om bij de genomineerden te zijn.”

Derwaels agenda is volgepland met trainingen voor het tv-programma Dancing With the Stars, een competitie die ze wellicht tot eind februari zal uitdansen. Wat haar sportieve doelen dan zijn? “Ik kijk al uit naar het WK in Antwerpen in 2023. Daarna zijn er de Spelen van 2024 in Parijs. Of ik in 2022 aan het WK in Liverpool meedoe, dat hangt ervan af hoe ik me voel. Ik ga mezelf zeker niet pushen. Ik heb toch een zekere standaard die ik mezelf opleg. Als ik het WK turn, dan is dat niet om figurant te zijn.”

Met een banddikte

Bij de mannen volgde Wout van Aert zichzelf op. Hij haalde het met amper 21 punten voorsprong op Bashir Abdi. Van Aert moest lachen om die ‘banddikte’ verschil. “Ik ben een specialist.” Herinner de millimeterspurt tegen Tom Pidcock in de Amstel Gold Race, of zijn sprint tegen Edward Theuns in het Belgisch kampioenschap.

Waaraan hij zijn tweede trofee voor Sportman van het Jaar te danken heeft? Zelf vindt hij zijn ritzege in de Tour met de twee beklimmingen van de Mont Ventoux de mooiste. “Het was ook een van de zwaarste koersen die ik dit jaar heb gereden”, zei hij. “Al zet ik daar de olympische wegrit naast. Tokio was ook enorm afzien.”

Van Aert zei dat hij verrast was met zijn verkiezing. “Maar Abdi had het ook verdiend. Ik loop geregeld zelf, dus ik weet een beetje hoe lastig dat kan zijn. Ik denk niet dat er veel inspanningen zwaarder zijn dan een marathon lopen. Ooit, na mijn carrière, wil ik er zelf een lopen. Nu zijn mijn looptrainingen vooral leuk en ze werken goed voor mijn conditie.”

Van Aert was niet live aanwezig op de uitreiking in Schelle. Hij is op oefenkamp met Jumbo-Visma in de buurt van Girona in Spanje. “De eerste teamstage richting 2022", legde hij uit. “Veel trainen en veel meetings. Ik moest hier zijn. Alle nieuwe jongens zijn er ook bij. Dit is vooral in functie van het wegseizoen, maar natuurlijk doe ik af en toe wat specifiekere trainingen voor de cross.”

Op een avond als gisteren mocht er ook een beetje plezier worden gemaakt. “Ik weet niet of er iets voorzien is, maar ik wil wel een glaasje champagne”, lachte Van Aert. “Ik denk dat dat snel geregeld kan worden.”

Klassiekers en groen

Van Aert is de eerste atleet sinds Philippe Gilbert in 2011 die erin slaagt om zichzelf op te volgen op de erelijst van de Sportman van het Jaar. Hij was er zich goed van bewust dat die dubbele verkiezing niet evident is. “Toen ik vorig jaar won, ging ik ervan uit dat het once in a lifetime was. Ik dacht dat het heel moeilijk zou zijn om 2020 te evenaren, maar 2021 was nog beter.”

Zijn doelen voor komend seizoen zijn afgebakend: eerst de klassiekers, daarna de groene trui in de Tour. “Het is een goed moment om daarvoor te gaan. Maar eerst het voorjaar, dat zit nu vooral in mijn hoofd.”

De bedoeling is dat Van Aert zijn trofee in ontvangst neemt tijdens de Azencross in Loenhout op donderdag 30 december. “Van alle sportprijzen vind ik dit de belangrijkste”, zei Van Aert. “Zeker met deze tegenstanders. Het is de enige trofee die iets langer op de keukentafel blijft staan. Ik draag hem op aan mijn familie en ploeg, maar ook aan de fans. 2020 was door corona een dieptepunt voor ons allemaal, ik ben blij dat de supporters er dit jaar weer bij konden zijn. België heeft de beste fans van de wereld, dat heb ik nog een keer gemerkt in de rit over de Ventoux en op het WK in Leuven. Merci daarvoor.”

Ook de Red Lions vielen in de prijzen als beste ploeg en met de beste coach, Shane McLeod. Ex-basketbalspeelster Ann Wauters kreeg de lifetime achievement award.