De Wolfpack werd er weer niet minder waard op: met 20 zeges stak ploeg van Lefevere er weer bovenuit

We zijn inmiddels dinsdag 27 april, vier weken later, en in de service course in Wevelgem blijft het oorverdovend stil. De naam van zijn (nieuwe) sponsor voor de komende jaren heeft Lefevere nog niet bekendgemaakt. Wat niet hetzelfde is als zeggen dat de manager is blijven stilzitten.

Patrick Lefevere heeft het contract met Remco Evenepoel verlengd. Evenepoel, die volgende week na negen maanden zonder koers terugkeert naar de competitie en meteen probeert de Giro d’Italia te winnen, tekent vijf jaar bij. Lange contracten zijn de nieuwe trend – Pogacar verlengde vorig jaar al zijn contract met zes jaar. Zoals Pogacar blijft ook Remco Evenepoel tot het einde van 2026 bij zijn huidige ploeg. Zo lang zal Evenepoel de truitjes van Patrick Lefevere dragen, welke naam daar dan ook op staat.

Na Evenepoel volgde wereldkampioen Julian Alaphilippe. Alaphilippe is aan zijn achtste seizoen bezig bij Lefevere en daar doet hij nog drie jaar bij, tot het einde van 2024. Vandaag, morgen, volgende week krijgen we wellicht de bevestiging dat Kasper Asgreen, de winnaar van de E3 Harelbeke en de Ronde van Vlaanderen, heeft verlengd. Yves Lampaert lag al vast tot 2022, Mauri Vansevenant had een contract tot eind 2023 en de anderen zullen nu volgen.

Lefevere heeft zich altijd gehouden aan zijn eigen code: hij ondertekent geen rennerscontracten voor hij zeker is dat hij de sponsors heeft om de lonen te betalen. Zo bekeken lijkt Lefevere zich nergens zorgen om te maken. Als hij nog steeds dezelfde mening is toegedaan, dan kan het niet anders of de manager heeft zijn deadline wel degelijk gehaald en hij heeft de onderhandelingen met de (nieuwe) sponsors met succes afgerond.

Wie dat wordt blijft voorlopig een goed bewaard geheim. Wie wil mag een gok doen. Lidl of Napoleon Games zouden een rol als hoofdsponsor ambiëren. Of SD Worx, dat nu al een succesvolle vrouwenploeg sponsort. Gaat Lefevere zowaar de stap naar het vrouwenwielrennen zetten? Vorige week dook de naam van Proximus op. Proximus ontkende prompt.

De huidige hoofdsponsor Deceuninck had/heeft een optie om het lopende contract met twee jaar te verlengen. Zei Lefevere daar in januari over: “Verlengt Deceuninck niet, dan zit ik in de shit, of ik vind iemand anders. Verlengt Deceuninck wel, dan heb ik een maand de tijd om te zeggen: ja of neen.”

Waar Lefevere dan een maand over moest nadenken? “Stel dat ik een sponsor vind die het dubbele biedt, dan ben ik weg. Of Deceuninck geeft hetzelfde.”

Misschien verklaart dat het wel, waarom het bekendmaken van de naam van zijn sponsor(s) voor de komende jaren zo lang op zich laat wachten. Misschien heeft Lefevere inderdaad voor meer geld een nieuwe sponsor gevonden. En misschien is het wachten nu op het verstrijken van een maand bedenktijd, voor we weten wie er de komende jaren op de truitjes van de Wolfpack gaat staan. En hoe lang.

Laatste mogelijkheid: zijn ploeg verkopen. Ook dat sloot Patrick Lefevere in januari niet uit. Drie jaar geleden stond hij al heel dicht bij de verkoop van het team aan Sylvan Adams, de huidige eigenaar van Israel Start-Up Nation. Die deal ging niet door. Maar ondertussen heeft Lefevere andere voorstellen gekregen.

De marktwaarde is alvast niet minder geworden. Niet na een nieuw succesvol voorjaar, met nu alweer twintig overwinningen, waarvan vijf klassiekers: Omloop (Ballerini), Brugge-De Panne (Bennett), E3 Harelbeke, Ronde van Vlaanderen (twee keer Asgreen) en de Waalse Pijl (Alaphilippe). Mauri Vansevenant won een koers en Mark Cavendish kan ook weer winnen, vier keer zelfs in de Ronde van Turkije.

Verkopen, dat zal er wellicht niet van komen. Maar indien wel, dan kan hij alvast Remco Evenepoel en wereldkampioen Julian Alaphilippe in de deal gooien. Daar zullen die contractverlengingen dan ook goed voor zijn geweest.

Twintig overwinningen voor Deceuninck-QuickStep, dat zijn er zes meer dan Jumbo-Visma, de ploeg van Wout van Aert. Is Wout van Aert de man van het voorjaar? Daar valt veel voor te zeggen. Na twee ritzeges en een tweede plaats in de Tirreno en na overwinningen in Gent-Wevelgem en de Amstel Gold Race. Wout van Aert heeft de Ronde van Vlaanderen niet gewonnen, maar je kunt niet alles hebben. En wat niet is, kan nog komen.

Jasper Stuyven won Milaan-Sanremo en dat was groots. Maar Stuyven kwam en verdween weer even snel. Dat kunnen we van Wout van Aert niet zeggen. Van Aert, Mathieu Van der Poel, Julian Alaphilippe, Tom Pidcock, Tadej Pogacar: ze zijn de verpersoonlijking van het nieuwe wielrennen. Ze koersen alsof hun leven ervan afhangt. En ze zijn niet bang om te verliezen. Jonge renners maken de koers. Dat Pogacar en niet Alejandro Valverde, de laatste der Mohikanen uit een verdorven generatie, Luik-Bastenaken-Luik won, daar heeft Pogacar het wielrennen een dienst mee bewezen.

En waar gaat het met Lotto-Soudal naartoe? Om verder af te dalen in het lijstje: vijf overwinningen telt de ploeg van John Lelangue. Veel ploegen die het slechter hebben gedaan. Bora, de ploeg van Peter Sagan: vier zeges. AG2R, dat Greg Van Avermaet transfereerde om een droomduo te vormen met zijn boezemvriend Oliver Naesen: één overwinning. DSM, de ploeg van Tiesj Benoot, het team dat vorig jaar nog grote sier maakte in de Tour de France: één overwinning. Intermarché-Wanty-Gobert, de nieuwe Belgische WorldTour-ploeg onder de sportieve leiding van zeventiger Hilaire Van der Schueren: nul overwinningen. Dat blijft toch zeer aan de ogen doen, hoe Van der Schueren koers na koers na koers zijn renners vooruit blijft jagen in de vroege ontsnapping, alleen maar om op televisie te komen en verder niets te winnen. Zie zondag ook weer Loïc Vliegen in Luik-Bastenaken-Luik. Moeilijk te geloven dat iemand daar wielrenner voor wordt.

Maar het ging dus over Lotto. Het klassieke voorjaar is voorbij en de klassieke kopmannen Philippe Gilbert, John Degenkolb en Tim Wellens blijven met lege handen. CEO John Lelangue zegt van wel, maar het aanwerven van Gilbert en Degenkolb is niet zijn meest vooruitziende zet geweest.

Je kunt Dirk De Wolf veel verwijten, maar niet dat hij niet het beste voor heeft met zijn voormalige boezemvriend Philippe Gilbert. Als zelfs De Wolf vindt dat het tijd is voor Gilbert om te stoppen, dan weet je het wel.