De winnaar in Trossard: ‘Af en toe word je gewoon eens boos en gooi je met een schoen’

Zijn golven, zijn pier, zijn strand, zijn krijtrotsen. Brighton inspireert artiesten in hun vak. Ook Leandro Trossard is in de Engelse badstad helemaal opengebloeid, dat mag hij vanavond weer tonen tegen Leeds. ‘We snakken naar een zege.’

Het is niet zijn muziek. Ze komen uit een totaal andere leefwereld. En als hij hem in een lokale koffieshop tegen het lijf zou zijn gelopen, dan had Leandro Trossard (26) de rijzige man in pak wellicht niet eens herkend. Tot voor zijn recente verhuis naar Los Angeles moet singer-songwriter Nick Cave de grootste beroemdheid zijn geweest die in Brighton woonde. Hij maakte er deel uit van het meubilair. Op het album Push the Sky Away vormen de zee en het strand van de Zuid-Engelse badstad het canvas waartegen hij zijn bespiegelingen schetst.

Zolang de zon schijnt, lijkt alles er mooi. Maar zijn gloriedagen heeft Brighton al even achter zich gelaten. De dijk is bezaaid met hotels waarvan de beige verf afbladdert. De nevelsluiers die vanuit de zee zachtjes over de beroemde pieren rollen toveren het centrum langzaam om in een mistige spookstad.

Brighton is een stad van contrasten, maar de humeurige omgeving matcht goed met Trossard. Een voetballer met driften. Bij de plaatselijke middenmoter in de Premier League, Brighton & Hove Albion FC, probeert de oud-aanvoerder van Genk nu al tweeënhalf jaar zijn plafond wat hoger te duwen.

Zijn status is er gestaag gegroeid. Vandaag is hij de attractie van een goed voetballende ploeg, samen met Yves Bissouma. Hij voelt de aandacht groeien. “Ik trek niet zo vaak de stad in, maar ik word er wel soms aangesproken”, zegt Trossard. “Nu een pak meer dan in het begin. Hoe langer ik er speel, hoe beter ik presteer, hoe meer de mensen mij herkennen. Ik kan me niet meer verstoppen.”

Het voetbal van Brighton is vrank en vrij. Was Pep Guardiola op dit moment een speler, zo zei hij, dan zou hij graag voor Brighton voetballen.

Trossard: “Dat is een van de redenen waarom ik naar hier ben gekomen. Onze manager, Graham Potter, heeft de stijl hier stap voor stap veranderd. Geleidelijk aan zijn we een meer voetballende ploeg geworden. Op dit moment stokken de resultaten wel een beetje. We snakken naar een zege.”

Jij speelt nu zelfs als valse 9.

“De afgelopen matchen wel, ja. Voor mij maakt de positie eigenlijk niet zoveel uit. Ik leef me overal uit, vooral centraal, omdat ik daar meer betrokken word dan op de flank. Ik kan er zwerven. Ik kan er het spel beter verdelen. Ik kom vaker in schietpositie.”

Die positiewissel, van links naar het centrum, heeft jou goed gedaan. Lees jij de complimenten van supporters en kenners zoals Alan Shearer, recordtopschutter in de Premier League?

“Je komt dat weleens tegen, maar het is niet dat ik er speciaal naar op zoek ga. Ik geloof in mezelf. Ik heb die meningen niet nodig om te weten dat ik goed bezig ben. Ik doe veel op intuïtie. Ik hou gewoon van het spelletje en wil me altijd tonen.”

Jij ligt nog tweeënhalf jaar onder contract bij Brighton. Dan komt toch stilaan het moment dat jij, gezien je prestatiecurve, gelinkt zult worden aan prestigieuzere clubs.

“Ik ben gelukkig bij Brighton. Ik pas in het voetbal. Ik hou van de filosofie. (denkt even na) Ik kan op dit moment niet inschatten hoe het seizoen zal eindigen en hoe goed mijn prestaties zullen blijven. Als ik die constante aanhoud weet je natuurlijk nooit. Brighton heeft er alles aan gedaan om me naar hier te halen. Dat de manager speciaal naar Tubeke afzakte voor een gesprek gaf een goed gevoel. Ik wist dat ik hier mijn kans zou krijgen.”

Vind jij dat jouw seizoen genoeg weerklank krijgt in België?

“Ik kan de aandacht plaatsen. Ik speel niet bij Manchester of Chelsea, maar ik denk wel dat mijn prestaties gezien mogen worden. Het is mijn beste seizoen.”

Jij hebt met Genk destijds in Europa gespeeld. Mis je dat niet, die Europese avonden?

“Ik speel hier elke week een topmatch. Ik meet me hier met de allerbesten. Het is leuk om te voelen dat ik tussen die gasten mijn plaats heb.”

Jij gaat dus niet pushen voor een uitleenbeurt aan partnerclub Union als zij volgend seizoen Champions League spelen.

(lacht) “Dat zal niet gebeuren, wees gerust.”

Wordt er in Brighton eigenlijk gesproken over de straffe prestaties van Union?

“Ik denk dat de helft niet eens weet dat Union een zusterclub van ons is.”

Jij stuurt af en toe een bericht naar je goede vriend Dante Vanzeir. Wat staat daarin: ‘Kom naar Brighton’?

“Ik denk dat hij wel zou willen, maar goed. Dat hij eerst maar iets moois neerzet met Union en dan een beslissing neemt.”

Brighton en Union delen hun investeerder, Tony Bloom. Een wiskundige die miljardair werd in de gokindustrie. Spreek jij vaak met hem?

“Wij zien die weinig. Ik heb er twee keer mee gesproken, denk ik, en niet eens zo lang. Beetje smalltalk. Je voelt dat het een leuke, warme man is. Iemand die met zijn hart bij de club is. Hij is eerst fan van Brighton, dan pas voorzitter.”

Volg jij het Belgisch voetbal nog?

“Ik probeer Genk nog een beetje te volgen. Ze hebben het weer lastig. Zo simpel is het niet om vorig seizoen te kopiëren.”

Jij hebt er gespeeld. Die ups en downs zijn een beetje eigen aan de club.

“Ik weet niet hoe het er in de kleedkamer aan toe gaat. Maar af en toe moet je zelf eens met de vuist op de tafel slaan. Dat deden we in het kampioenenjaar. Wij zeiden gewoon waar het op stond, zonder elkaar met de vinger te wijzen. Dat zit ook een beetje in mij: ik laat nooit over me heen lopen.”

Jij komt nochtans braaf en bedachtzaam over.

“Ik ben een vrij rustig persoon in het algemeen, maar op het veld ben ik een winnaar. Ik wil alles winnen en zal ook altijd mijn gedacht zeggen. Ik zal nooit een ploegmaat uitmaken, hoor. Af en toe word je gewoon eens boos en gooi je met een schoen. Niet naar een speler, maar wel naar een kist die in het midden van de kleedkamer staat. Om duidelijk te maken dat het zo niet verder kan.”

Heb je Philippe Clement, jouw mentor bij Genk, ooit met een schoen zien smijten?

“Niet met een schoen in ieder geval. Mijn geheugen is niet zo goed meer. Ook omdat we onder hem niet zo veel slechte periodes hebben gehad. Een trainer moet zijn spelers soms wakker schudden. Als je zoals wij destijds zo veel matchen op rij hebt gewonnen, gaan er weleens spelers denken dat ze aan 80 procent ook wel zullen winnen. In het hedendaagse voetbal kan dat niet. Niets mag vanzelfsprekend worden. Van de buitenwereld wordt die perceptie ook gecreëerd. Als Lionel Messi plots niet meer scoort vragen mensen zich af: hoe kan dat nu? Terwijl die tien jaar aan een stuk de ene na de andere heeft binnen geknald. Een ongelooflijke toer.”

Waar staat Clement in het rijtje van trainers die je ooit hebt gehad?

“Zeker in de top drie.”

Omdat je er maar drie hebt gehad?

(lacht) “Maak je geen zorgen, ik heb er genoeg versleten. Ik heb altijd een goede band gehad met Clement. Je kon als speler je mening tegen hem zeggen. En dat waren niet altijd discussies, hij nam soms zaken die je aangaf ook gewoon aan. Dan heb je als speler het gevoel: die gast begrijpt me. Hij kon goed met ons overweg. Hij heeft destijds bij Genk van een elftal individuen een hechte groep gemaakt.”

Jij hebt hem in 2019 wel van de club van jouw hart richting Brugge geduwd?

“Hoezo?”

Jij had toch al aangegeven dat jij wilde vertrekken.

“Nee, zo niet. Voor de play-offs heb ik hem, vrijblijvend, verteld dat mijn ambitie hoger lag dan Genk. Dat mijn enige prioriteit de titel was en dat we erna wel zouden zien. Ik denk dat hij toen al wist dat Malinovski, Berge en nog een paar anderen ook met een transfer in hun hoofd zaten. Dat heeft hij misschien wel meegenomen in zijn beslissing.”

Heb jij in Engeland al uit moeten leggen wie Charles De Ketelaere is?

“Daar wordt bij ons niet over gesproken, hoor.”

Als een landgenoot in de Champions League een paar goede matchen speelt, leeft in België nogal snel het gevoel dat de hele wereld hem plots kent.

“De Ketelaere heeft zich getoond in de Champions League tegen een Engelse ploeg. Misschien dat zijn naam bij sommigen wel een belletje zal doen rinkelen, maar ze gaan niet kunnen zeggen wat voor type speler hij is, wat zijn voornaamste kwaliteiten zijn en wat zijn achtergrond is. Daar ben ik vrij zeker van.”

Word jij vaak aangesproken over de nationale ploeg?

“Je merkt wel dat er onder voetballers veel respect is voor deze generatie Rode Duivels. Dat voel ik in de conversaties die ik heb.”

Jij hebt een tijdje moeten wachten, maar hoe trots ben je dat je eindelijk een vast lid bent van deze bronzen generatie?

“Voor je land spelen is het ultieme doel van elke voetballer.”

Valt jouw mond nog weleens open op training?

“Dat is geminderd, omdat ik ook tegen toppers speel in de competitie. Soms heb je nog momenten van bewondering in een match: zulke ballen kunnen er niet veel geven.”

Wie is de beste met wie je ooit op een veld hebt gestaan?

“Eden Hazard in zijn beste dagen. Dat mag je aan eender welke voetballer vragen: een Hazard op toerental is onhoudbaar. Van de beste Hazard pak je de bal niet af. Zo’n geweldige speler. Dat heeft hij in die jaren bij Chelsea bewezen. Jammer dat het bij Real voor hem niet lukt.”

Voel je op training ook dat hij in een serieuze dip zit?

“Hazard heeft altijd en overal plezier, dat is gewoon zijn karakter. Het is voor mij moeilijk om in zijn hoofd te kruipen. Maar eens hij vrijuit kan voetballen en vijf, zes, zeven matchen op rij kan spelen, ben ik er zeker van dat hij zijn oude niveau weer kan bereiken.”

Eden Hazard, Romelu Lukaku en Kevin De Bruyne zijn in de Premier League uitgegroeid tot onze grootste exportproducten. Hou jij ook van het leven in Engeland?

“Vlamingen mogen Brighton misschien niet kennen, maar het is best een levendige stad met zijn pubs en zijn koffiebars. Het is zeker geen dooie boel, ook omdat er veel studenten zitten. Wij wonen dicht bij de zee. Ideaal om aan de dijk te gaan wandelen. En met de trein ben je in een uurtje in Londen. Als er vrienden of familie overkomen, nemen wij hen mee naar daar.

“Mijn zoontje Thiago (4,5) gaat hier naar school. Thuis spreken we Nederlands, maar als hij van school terugkomt merk je in het eerste uur dat er veel Engelse woorden tussen zitten. Mijn vrouw en ik zijn hier gelukkig.”