De wereldtiteldroom van Martínez is nog springlevend: deur voor Everton is weer zo goed als dicht

‘Mr Nice Guy’ is een man van principes. Een woord is een woord. Respect is respect. En zo komt het dus dat Roberto Martínez geen oorlog aanging met de Royal Belgian FA over de concrete aanbieding van Everton. Ergens hoopt hij nog altijd wereldkampioen te worden met de Rode Duivels.

Zijn gesloten karakter heeft hij van zijn vader.

Roberto Martínez Junior lijkt op Roberto Martínez Senior. Zijn vader was eerst voetballer, later trainer. Zoonlief volgde hetzelfde pad, langs een andere weg. Senior was een onbevreesd competitiebeest, maar wel een respectvolle verliezer. Een man die zijn opponent met een glimlach feliciteerde, maar achter die façade zijn diepste ontgoocheling verborg.

Junior is een een opperpositivo. Een koppigaard en een volhouder, die altijd 100 procent voor iets gaat. Iemand die aimabel en respectvol in de omgang is – in every inch a gentleman. Een vlotte babbelaar die ondanks de vele woorden zelden het achterste van zijn tong laat zien. Zo kennen ze hem bij Everton ook, de Premier League-club waar hij tussen 2013 en 2016 net geen drie seizoenen aan de slag was.

Toch had de directie, uit ervaring, moeten weten dat Martínez ook een man is van principes. Voor voorzitter Bill Kenwright was hij de gedroomde opvolger voor de ontslagen Rafa Benítez. Het moet zijn dat Martínez in de eerste contacten de deur wagenwijd moet hebben open gezwaaid. Zaakwaarnemers die afgelopen weekend een cliënt aanboden bij Everton werden on hold gezet. Met de boodschap dat de club in vergevorderde onderhandelingen was met Martínez.

Everton hoopte hem voor minstens zes maanden terug te halen. Martínez, gevleid dat zijn oud-werkgever met hangende pootjes terugkwam, stelde zijn voorwaarden. Zonder toestemming van of akkoord met de Royal Belgian FA, de Belgische voetbalbond, zou hij nooit vertrekken. Zondagavond klopte Everton bij de bond aan. Het antwoord dat ze daar kregen, was niet hetgeen dat ze wilden horen.

De RBFA was niet zinnens zijn bondscoach tien maanden voor het WK in Qatar te laten gaan. En ook een duobaan met Everton werd meteen van tafel geveegd. Martínez knikte, Everton slikte. Als bondscoach en technisch directeur laat hij zijn project niet zomaar achter. De deur voor Everton is weer zo goed als dicht.

Clubs die de voorbije jaren Martínez hebben gecontacteerd, hebben allemaal hetzelfde te horen gekregen. In een verkennend gesprek met Arsenal, in de winter van 2019, benadrukte hij dat hij de bond niet zomaar in de steek wilde laten. Omdat hij graag het EK nog zou winnen met de Rode Duivels in 2020. Bij Tottenham wisten ze na het ontslag van José Mourinho in april meteen dat Martínez pas na het uitgesteld Europees kampioenschap beschikbaar kon zijn.

Bij Newcastle United was hij in de herfst geen topkandidaat, maar toen een van de directeurs hem polste, liet hij verstaan dat de Belgische bond een duobaan nooit zou toestaan. Ondanks de drang om zijn vleugels weer uit te slaan in het clubvoetbal, zijn de Rode Duivels nooit uit zijn gedachten gegaan. Hij heeft gewacht op de juiste club op het juiste moment. De timing heeft altijd verkeerd gezeten. Zie Everton nu.

Eventuele ontgoocheling zal hij straks niet uitspreken. Die brengt hij zelfs niet mee naar zijn bureau in Tubeke.

Martínez weet heel goed te verbergen wat er in hem omgaat.