De na-Tour-criteriums worden de Grote Wout van Aert-show: ‘Onze viptent is helemaal volzet, maar ze blijven bellen’

35.000 toeschouwers verwachten ze vanavond in Roeselare en minstens evenveel donderdag in Herentals. Misschien wel 40.000. En nee, niet voor een groot muziekfestival. Wel voor één wielrenner: Wout van Aert. ‘Hij was al de superster van het peloton, en de Tour heeft er nog een laag bovenop gelegd.’ Of hoe de wondere wereld van de na-Tour-criteriums de Grote Wout van Aert Show wordt.

“Komt hij?”

“Jaja. Hij komt.”

Hij, dat is Wout van Aert. Dat de groene trui uit de Tour de France deelneemt aan het plaatselijke na-Tour-criterium is natuurlijk groot nieuws in Roeselare. Tiesj Benoot en Yves Lampaert, winnaar van de proloog en dus eerste gele trui maar vooral West-Vlaming, zijn ook van de partij. Net als Tom Pidcock: winnaar op Alpe d’Huez, in Vlaanderen bekend als wereldkampioen veldrijden en in de rest van de wereld als olympisch kampioen mountainbike. Maar ook, als exotische toets, de zo goed als onbekende Zuid-Koreanen Choi Sangjin, Choi Jaewoong en Jang Junhyeck.

Maar ondanks de plejade aan wielersterren zal slechts één het felste schijnen. “Dat we Wout van Aert konden strikken, is hét recept om er een ongelooflijk volksfeest van te maken. Hij is de superster van de koers. Dat wás hij al, maar de Tour legt daar nog een laag bovenop”, zegt Thomas Verhaeghe (34). Hij is voorzitter van Roeselare Koerst en blinkt van trots, terwijl hij met een stuk of 70 vrijwilligers 6 kilometer nadarhekken aan het zetten is. Want voorzitter of niet, er ligt serieus wat werk op de plank: de viptent moet aangekleed worden, op de verschillende pleintjes in de stad waar de renners passeren staan intussen ledschermen waar de euh... wedstrijd live te volgen is, in het schooltje – waar de kleedkamers zijn – moeten de stoelen en banken nog aan de kant worden geschoven. Maar Verhaeghe doet het met plezier: “We zijn één dag het centrum van de wielerwereld, toch? Daarvoor steek ik met plezier de handen uit de mouwen.”

En Wout van Aert zelf, die komt ook met plezier. Zelfs na drie weken afzien op Deense en Franse wegen heeft hij nog de puf voor een koersje van 50 rondjes, door winkelstraten en langs caféterrassen. Maandagavond in Aalst, misschien wel dé klassieker onder de na-Tour-criteriums, bleef Van Aert liever eens thuis, bij vrouw Sarah en zoontje Georges. Donderdagavond kruipt hij opnieuw de fiets op, voor alweer 50 rondjes, maar dan in Herentals. Mogelijk is daar, in zijn hometown, de hype op z’n grootst, maar straks in het wielergekke Roeselare zal het aan decibels niet ontbreken wanneer hij in zijn groene trui op het podium stapt. “We verwachten minstens 35.000 mensen – zoveel volk was er in 2018 en toen was Sagan de publiekstrekker. Van Aert is nóg meer van ons, dus ik verwacht eigenlijk nog meer volk. Onze viptent is al helemaal uitverkocht: 1.300 plaatsen en mijn telefoon staat niet stil van bedrijven, zelfs uit Limburg, die nog tickets willen kopen.”

Geen divastreken

“Zo’n criterium is de perfecte manier voor vedetten als Van Aert om iets terug te geven aan de supporters”, zegt sporteconoom Wim Lagae (KU Leuven). “De nabijheid van wielrennen maakt deel uit van de charme van de sport – denk aan de massa volk op Alpe d’Huez. Toch zien we dat de toprenners stilaan opschuiven in de richting van de Rode Duivels, die meer tv-figuren zijn voor het publiek. De ochtend van de Ronde van Vlaanderen kan je zo’n coureur nog wel op een metertje zien passeren op weg naar de start, maar een selfie en een handtekening moet je dan aan Van Aert niet meer vragen. Op een criterium kan dat wél.”

Dat weten ze in Roeselare maar al te goed, dat er geen druk is en dus veel bereidwilligheid. “We hebben in de twaalf jaar dat we een na-Tour-criterium organiseren al veel grote sterren aan de start gehad – Chris Froome en Egan Bernal zijn hun gele trui komen showen, Peter Sagan is hier geweest op het toppunt van zijn kunnen. Je ziet dat ze zich allemaal amuseren: het sportieve is hier niet zo belangrijk en dan maken die mannen met plezier tijd voor een foto en een babbeltje met een fan, zegt Vergaeghe. “Het leuke is ook dat die grote kampioenen geen divastreken hebben. Ze hebben geen verlanglijstje zoals popsterren: Van Aert gebruikt net hetzelfde klaslokaal als de plaatselijke amateurs die we laten meerijden – voor hen is het ook een hoogdag – en staat achteraf zoals iedere coureur onder de douche. Als hij wil, mag hij op onze kosten op hotel blijven slapen, maar ik denk dat hij ’s avonds gewoon terug naar Herentals zal rijden. En Yves Lampaert, die zou weleens durven blijven plakken.” (lacht)

Win-win

Op dé vraag wil Verhaeghe geen antwoord geven: hoeveel kost het om Van Aert aan de start te krijgen? “Eigenlijk doet de prijs er ook niet toe – wij weten wat we kunnen betalen zonder er onze broek aan te scheuren en voor hem is dat een mooi extraatje. Het belangrijkste argument om hem aan de start te krijgen, was trouwens niet het geld, wel de datum. Hij wou één dag na de Tour tijd voor zijn gezin, maar op dinsdag wou hij wel komen. Dat kwam ons dus goed uit.”

Bovendien is geld geen issue – of toch geen groot, meent sporteconoom Trudo De Jonghe. “Zo’n na-Tour-criterium is een typisch voorbeeld uit de city marketing: een stad als Roeselare of Herentals wil zich met wielrennen op de evenementenkaart zetten en is bereid om daarvoor te betalen. Zo’n organisatie krijgt daarbij het budget rond met de verkoop van vippakketten en sponsoring – niet toevallig is het criterium in Roeselare genoemd naar een keukenbouwer en in Herentals naar een barbecueproducent. Het voordeel daarvan is dat het voor de gewone bezoekers gratis is: dat betekent meer volk en meer sfeer, maar ook meer besteding in de horeca. Dat is een win-win voor iedereen, hé.”