De Gendt hervindt zichzelf en trekt in de aanval om tijdslimiet voor te zijn

Thomas De Gendt was in de aanvangsfase meteen op de afspraak. Toen de ene aanvalspoging na de andere strandde, was hij de eerste die echt een kloofje kon slaan met het peloton. Hij kreeg wat seconden en bleef doorzetten. Uiteindelijk geraakte hij ook weg en verderop in de wedstrijd sloten steeds meer renners aan tot de definitieve groep van 32 gevormd was. “Ik wou meezitten, vooral om het mezelf gemakkelijker te maken om binnen tijd aan te komen omdat ik wist dat de tijdslimiet erg strak was. De start lag me wel. Smal en draaien en keren, dan valt het achter je makkelijker stil. Alleen heb ik uiteindelijk wel mijn volledige ‘stekkendoosje’ opgebrand om weg te zijn. Ik zat er effe door.”

Op de Montée de Mont Louis liet De Gendt zich opnieuw opmerken door met onder meer Wout van Aert en Wout Poels mee te dingen naar de punten voor de bergtrui. Hij sprokkelde er uiteindelijk vier, maar daarna zagen we hem niet meer terug in het wedstrijdverhaal. “Eigenlijk wist ik voor de rit al dat ik niet voor de zege in aanmerking kwam. De slotklim heb ik al zo vaak gedaan in de Tour en de Vuelta en ik wist dat die te zwaar voor mij zou zijn. Zeker met de klimmers die allemaal mee waren, wist ik dat ik zelfs in mijn beste vorm geen gooi naar ritwinst kon doen. Het was plezant om er weer eens bij te zijn, ik moest me niets van de tijdslimiet aantrekken en er zat altijd een wagen achter me met eten en drinken. Met goede benen had ik nog voor een uitslag kunnen gaan, maar nu was het vooral een zaak om gewoon binnen te komen.”

Een ander verhaal dus bij De Gendt dan vorige week, toen hij het hoegenaamd niet zag zitten. “De jongeren duwen ons abrupt aan de kant in deze Tour. Als ik geen superdag ken, kan ik misschien maar beter mijn conclusies trekken en tijd gaan maken voor iets anders”, zo klonk het toen. Gisteren leverde De Gendt opnieuw een behoorlijke prestatie af, maar daar neemt hij hoegenaamd geen genoegen mee. “Behoorlijk is niet goed genoeg als je wil winnen. Het heeft de voorbije dagen niet veel gescheeld of ik was uit de Tour gestapt. Migraine-aanvallen maakten het me erg lastig en op de Ventoux heb ik zwaar afgezien. Ik heb weinig zin om al die opofferingen te blijven doen om ‘behoorlijk’ te zijn. Als ik weer kan winnen, wordt het een ander verhaal, maar ik zit er redelijk door en hunker net als iedereen naar de rustdag. Ach, ik wil nu vooral even rusten, eten en herstellen. Daarna zien we wel of ik nog betere benen krijg en eens een goede dag ken.”