Club Brugge en Carl Hoefkens met de rug tegen de muur na interventie van bestuur

Boxing day was vroeger een hoogdag in Engeland toen er enkel in de Premier League gevoetbald werd tijdens de kerstperiode. Dat is nu ook al jaren het geval in de Jupiler Pro League. Op tweede kerstdag moet de tweede seizoenshelft van Club Brugge echt beginnen. Tegen het geslepen OH Leuven van trainer Marc Brys. Hij zal zijn masterplan zoals steeds klaar hebben. Toch iets waar ze in Brugge zeker van kunnen zijn.

Het wordt straks hoe dan ook een wedstrijd onder hoogspanning. Voor de fans, voor de spelers, maar vooral voor Carl Hoefkens. Voor hem is het ‘do or die’. Club werd terecht bejubeld voor hun glansprestaties in de Champions League, maar net als vorig seizoen loopt de achterstand op de leider - toen Union, nu Genk - week na week op.

Door matig verdedigen. Door weinig kansen te creëren. Door gemakzucht die in de ploeg lijkt te kruipen. Hoe komt het dat de kopjes naar beneden gaan na een tegengoal? Terwijl een tegenslag destijds het beest leek wakker te maken in Brugge. Ten tijde van Gert Verheyen, Vital Borkelmans, Franky Van der Elst,... Zij hadden de ‘over-mijn-lijk-mentaliteit’.

Niet opgeven. Het is iets waar zowel Hoefkens als de spelersgroep over moeten waken. Wat er na de bekeruitschakeling is gebeurd moet een wake-up call zijn voor iedereen binnen de club. Blauw-zwart zal de overwinningen niet in geschenkverpakking krijgen. Nooit. De tegenstanders zullen zich keer op keer dubbel plooien tegen een ploeg die drie keer na elkaar landskampioen werd. En een club die door de goede resultaten van de afgelopen jaren een financiële buffer heeft. Die (jonge) toppers kan aantrekken in zowat elke mercato.

Vergelijk het huidige Club Brugge gerust met het Anderlecht van begin jaren negentig en midden jaren 2000 toen paars-wit het vaderlandse voetbal domineerde. De recordkampioen won in de periode 1992-1995 drie landstitels op rij. Waarna het vier jaar op rij geen kampioen werd.

Tussen 2011 en 2014 was Anderlecht ook drie keer op rij de beste. Sindsdien pakte paars-wit nog één titel in 2017. Het is met andere woorden niet onlogisch dat het nu wat minder draait bij Club. Het grote verschil met de Brusselaars is dat blauw-zwart al jarenlang een gezond (financieel) beleid voert.

De fans hadden woensdagavond alle redenen om kwaad te zijn. Ontgoocheld ook. Er zijn geen excuses voor een 1-4-nederlaag tegen Sint-Truiden. Dat kan enkel gebeuren als de ingesteldheid van de spelersgroep niet juist zit. Of als ze op een slinkse manier hun trainer buiten willen krijgen.

In de dagen na de bekeruitschakeling is gebleken dat die laatste opmerking niet van toepassing is. De spelers hebben aangegeven nog volledig achter Hoefkens te staan. Zij vinden hem nog steeds de juiste man op de juiste plaats. Zij werken dagelijks onder hem, zij kunnen dat het beste inschatten. Wij kunnen enkel oordelen op basis van wat we zien op het veld. Dat was de laatste tijd onvoldoende.

De spelers moeten evenzeer beseffen dat een nieuwe misstap wellicht minder leuke gevolgen heeft voor de toekomst van Hoefkens als trainer van Club. Verhaeghe en Mannaert zullen enkel tevreden zijn met de drie punten, goed voetbal en de juiste mentaliteit. Het is aan de groep om het shirt vuil te maken en om de handschoen op te nemen. Op Boxing Day. Je verzint het niet.