CEO Anderlecht: ‘Met ons beperkte transferbudget doen we het sportief nog niet zo slecht’

Op het bureau van Peter Verbeke (39) liggen een vijftal boeken, allemaal met hetzelfde onderwerp: leiderschap. “In mijn agenda plan ik wekelijks momenten in om te lezen. Maar al te vaak komt het er niet van. Het zijn de eerste tijdslots die sneuvelen.”

Het zal er niet meteen op beteren. Als nieuwe CEO van RSC Anderlecht wacht hem de taak om de club weer financieel gezond te maken én tegelijk sportieve successen te laten boeken.

Om te beginnen: alweer bloedrode cijfers. Anderlecht leed bijna 100 miljoen euro verlies in de laatste vier seizoenen.

Verbeke: “Er was covid, waardoor alle clubs het moeilijk hadden. De voorbije seizoenen werd altijd gedacht dat we een Champions League-club waren, terwijl we dat allang niet meer zijn. De loonmassa was reusachtig, er waren torenhoge makelaarskosten, recordtransfers waar bijna geen return tegenover stond, drie jaar zonder Europees voetbal… Dat alles heeft een diepe put veroorzaakt.”

Hoe zijn jullie er dan in geslaagd om vorig jaar iets minder verlies te lijden?

“Door te snoeien in die salarissen en makelaarslonen. Toen Wouter Vandenhaute en ik begonnen moesten er 23 spelers van de payroll. Dat is ons vandaag grotendeels gelukt, al moesten we soms nog een deel van het loon blijven betalen bij uitleenbeurten.

“Daarnaast hebben we ons strikt gehouden aan beperkte transferbudgetten. De laatste drie mercato’s hebben wij het gedaan met 16 miljoen euro, terwijl de concurrentie een veelvoud heeft uitgegeven. Dan doen we het sportief nog niet zo slecht, hé. En er was uiteraard de verkoop van Jérémy Doku.”

Kunt u het belang van de kapitaalsverhoging even schetsen?

“Door de opeenstapeling van verliezen kromp ons eigen vermogen naar -52 miljoen euro. Zonder omzetting van schulden in vers kapitaal en een kapitaalsinjectie stevenden we af op een faillissement. Marc Coucke heeft ook nu zijn verantwoordelijkheid genomen door ons eigen vermogen weer positief te maken. Daar ben ik hem dankbaar voor. Net als Vandenhaute en de mensen van CVC.

“Het laatste dat de kapitaalsverhoging betekent is dat we het geld nu door ramen en deuren kunnen gooien. Als we de komende jaren verliezen blijven boeken, zullen we opnieuw moeten aankloppen bij de aandeelhouders en dat moet gedaan zijn. Het is als CEO mijn taak om, samen met het hele management, de aandeelhouders net geld te laten verdienen aan Anderlecht.”

Is er ruimte voor enige investeringen?

“Absoluut. We doen dat in infrastructuur en jeugdopleiding. De instapkosten om de beloften te integreren in 1B zijn belachelijk hoog (1,5 miljoen euro, red.) maar wel noodzakelijk om ons op termijn meer op te brengen. Ook op commercieel vlak liggen nog kansen, aangezien we populair zijn in het hele land. Hetzelfde geldt voor het stadiondossier: we halen nog niet genoeg uit het Lotto Park.

“Ik ben een jonge CEO, maar we hebben ook jonge coaches, scouts, enzovoort. Daarin moeten we blijven investeren om waarde te creëren op onze spelers. Zo kunnen we hen hopelijk op het juiste moment laten gaan. Sergio Gómez is het beste voorbeeld. Die jongen had nog geen vijf matchen als linksback gespeeld, dus moeten wij er een goeie van maken. Als we spelers omringen met experts kunnen we sportief meedoen, ondanks een laag transferbudget.”

Er zijn toch sportieve doelstellingen opgenomen in het plan?

“Op financieel vlak houden we de komende vijf jaar géén rekening met een titel of Champions League-deelname. Dat wil niet zeggen dat we er niet alles aan zullen doen om toch kampioen te spelen.”

Jullie zitten nu in een geweldige flow. Zijn jullie titelkandidaat?

“Neen, daarvoor zijn er nog te veel ups en downs. Ook onze resultaten tegen de topploegen waren tot dusver niet goed genoeg. De stabiliteit ontbreekt, zelfs al lijkt die er de laatste weken stilaan te komen op het veld en in de keuzes van Vincent Kompany. Naar mijn mening blijft de situatie toch precair. Onze ambitie blijft play-off 1 halen en een Europees ticket bemachtigen. Dat is de grootste uitdaging voor het financiële plan.”

Is de positie van Kompany ooit in vraag gesteld?

“Nooit. Wat niet wil zeggen dat we niets in vraag stellen. Als management plaatsen we overal vraagtekens, zowel bij het sportieve als het tactische aspect. Het positieve is dat Kompany openstaat voor dat soort discussies. Op die manier bereiken we samen het beste resultaat. Ik heb nog nooit met zo’n persoon gewerkt. Of we nu winnen in Brugge of verliezen van Beerschot, hij slaat de pagina meteen om en gaat weer aan het werk.”

Kompany lijkt soms nogal koppig in zijn ideeën.

“Als Kompany een idee heeft is dat steeds onderbouwd. Magallán krijgt de voorkeur op Harwood-Bellis omdat de coach hen uren heeft geanalyseerd en op basis van precieze data heeft beslist dat Magallán op dit moment meer bijdraagt aan het team. En hij zal Magallán niet uit het team zetten bij een blunder. Kompany laat zich in het voetbal niet leiden door emoties.

“Hetzelfde verhaal voor de situatie-Refaelov. Hij speelde niet omdat zijn sprints en high intensity runs onvoldoende waren. Die zijn belangrijk, maar niet heilig in het voetbal. Als een speler als Refaelov op andere vlakken wel het verschil maakt moet je je initiële beslissingen in vraag stellen. Daarin is Kompany geëvolueerd. Hij heeft trouwens al in vier systemen gespeeld in anderhalf jaar als T1. Zo koppig is dat niet.”

Hoe kijkt u als CEO naar de aanpak van onder meer de RSZ-regeling in het voetbal?

(zucht) “Als voetbalwereld hadden we daar proactiever op moeten reageren. Er wordt een fiscaal systeem in stand gehouden dat oneerlijk is. Wel, anticipeer daar als Pro League toch op. Dan kon vandaag geen enkele politieke partij de vergelijking maken tussen Mignolet en de kuisvrouw. Wij hebben het zélf zover laten komen. Hetzelfde geldt trouwens voor supportersgeweld en racisme in de stadions.

“De wij-versus-zijmentaliteit in het Belgische voetbal moet verdwijnen. Ik wil elke match winnen tegen Club Brugge, maar feliciteer Mannaert en Verhaeghe graag met hun nieuw stadion. We moeten elkaar iets gunnen.”