Brugse feelgoodfilm met Vanaken in hoofdrol

Plots scandeerde de spionkop de naam van... de materiaalman. “Pascal, Pascal, Pascal Plovie!” Dat krijg je, als je bijna week na week met sprekend gemak de tegenstand opzij zet en het gekende repertoire haast afmattend wordt. Club hield zaterdagavond eens te meer een walk-over.

Van enige spanning was na 57 seconden al geen sprake meer. Onbeholpen penaltyfout. Vanaken faalde niet vanaf elf meter. Blauw-zwart is een feelgoodfilm: anderhalf uur achteroverleunen, zonder veel te hoeven nadenken. Alleen de popcorn en een grote drinkbeker cola ontbraken nog.

Binnen Club lezen ze het niet zo graag. De onophoudelijke lofzang voedt de perceptie dat de titel een formaliteit lijkt. Verslapping wordt gevreesd - het zijn niet allemaal Mignolets en Vormers in de kleedkamer. De zelfingenomenheid waarmee Diagne drie opgelegde kansen verkwanselde, sterkt Club dat het op zijn hoede moet blijven voor onderschatting.

Efficiëntie

Kortrijk mocht, net als Zulte Waregem woensdag, van geluk spreken dat de efficiëntie bij Club nog niet op volle toeren draait of het had minstens een handvol doelpunten geslikt. De Mexican wave rolde hoe dan ook van de tribunes, nadat de avond was begonnen met duizenden gsm-lichtjes en een aangrijpend eerbetoon ter nagedachtenis van de overleden fans. Olympia was meer dan voetbal.

Voor de schoonheid op het veld zorgde Schrijvers met eerst een bruggetje en vervolgens een heerlijke pass à la Di Maria of Iniesta. Okereke deed wat zoveel klasse verdient: hij maakte er 3-0 van.

Niet veel later ging iedereen staan voor Hans Vanaken, auteur van de eerste twee goals. Vanaken trekt op woensdag 15 januari weer als een van de favorieten naar het Gala van de Gouden Schoen in Puurs, hopend dat deze stemronde voldoende doorweegt om vóór pakweg kampioenenmaker Trossard te eindigen. Vanaken zou zo in het illustere rijtje komen van Paul Van Himst, Wilfried Van Moer en Jan Ceulemans, de enige drie die er sinds het ontstaan van de trofee in 1954 in slaagden om twee opeenvolgende edities met het goud te pronken.

In het zog van Vanaken volgt dé coach van 2019: Philippe Clement. Held in Genk , koning in Brugge. Met dominant voetbal en veel animatie, diepgang en snelheid. De formatie durft al eens te verschillen, net als de invulling van de posities en de taken, maar aan de aanvallende filosofie wordt niet geraakt. Geen coach drukte het voorbije anderhalf jaar nadrukkelijker en succesvoller zijn stempel op zijn ploeg(en).

Nog dit: doelman Simon Mignolet zit sinds zaterdag aan zeven clean sheets in elf competitiematchen.