‘Blijven we met elf, dan winnen we en babbelt er niemand over Kompany’

Anderlecht blijft op de sukkel. Dit keer werd het 1-1 tegen KV Kortrijk. Uiteraard komen er vragen over de trainer, maar sterkhouder Wesley Hoedt vindt dat gazettenpraat. ‘Wat kan Vincent Kompany hieraan doen?’

Puur cijfermatig (22 op 45) is Anderlecht gebuisd en Vincent Kompany is de eerste om toe te geven dat het in het voetbal om resultaten draait. Op Anderlecht is er daarnaast – meer dan elders – het aspect ‘spelniveau’. Ook dat loopt dezer dagen te veel met pieken en dalen.

Voor het eerst sinds 2012 stond geen enkele speler van de eigen opleiding in de basiself. “Iedereen fit en scherp houden is het belangrijkste", zei Kompany daarover. “Kijk, elke dag heb ik vijftien á zestien jongens afkomstig van Neerpede op training. Dat kan dus snel veranderen.”

Na Antwerp was de eerste helft tegen KV Kortrijk geen referentieprestatie. Desondanks was de achterstand, na een goal van Pape Habib Gueye, bijzonder ongelukkig. Paars-wit had wel controle.

In de tweede helft was Anderlecht goed op weg om KV Kortrijk, bij een 1-1-tussenstand, dood te knijpen. Het tempo was serieus de hoogte ingegaan, net als het aantal kansen, met al snel de gelijkmaker als beloning. Het was slechts een kwestie van tijd voor de 2-1 zou vallen, leek het.

Kortsluiting Raman

Tot daar, op het uur, ineens een kortsluiting bij Benito Raman was. Het is op Anderlecht geweten dat de Gentenaar niet fantastisch in zijn vel zit – hij vindt dat hij meer speelkansen verdient – maar dat mag nooit een excuus zijn voor wat de spits gistermiddag deed. Raman liet zich als een groentje intimideren door KV Kortrijk-aanvaller Faïz Selemani en maakte een slaande beweging met het hoofd, waarna de VAR ingreep: rood.

Tegen OH Leuven was het Amir Murillo die zijn ploegmakkers in de steek liet, nu was Raman. Kompany: “Ik kan er niet om lachen. We hebben hard gewerkt, het is een lange week geweest en ik wil niet dat emotie mijn reactie overheerst, maar ik moet hier wel over nadenken. Uiteraard is dit iets wat bepalend is. Ik moet doen wat goed is voor deze groep. Als ik nu alles zou zeggen wat ik denk, zou dat niet ideaal zijn.” Net als Murillo mag Raman minstens een preek verwachten.

Met tien tegen elf had Anderlecht de momenten om alsnog te winnen. Yari Verschaeren viel gezwind in. Maar alweer ontbrak het aan efficiëntie. Aan de overzijde mocht paars-wit tevreden zijn dat scheidsrechter Wim Smet de bal niet op de stip legde na handspel. “Ik verwachtte vooral meer diepgang in de eerste helft en een hoger tempo aan de bal op het middenveld", vertelde Kompany. “In de tweede helft was dat al veel beter, vandaar ook mijn frustratie om die rode kaart. Ik had mijn rug al gedraaid naar die actie en plots moest er een speler van het veld. Dat is als coach vrij vervelend.”

De 1-1 was al bij al billijk, het voetbal was zeker niet dramatisch. Tegelijk is puntenverlies in eigen huis tegen een middenmoter altijd ambetant, zeker als je al geen overschot hebt.

De fans verliezen stilaan hun geduld. Er was wat boegeroep. Niet om de daver van op het lijf te krijgen, als Anderlecht-speler, maar plezant is toch anders. Op Charleroi wordt er zaterdag beter gewonnen.

“Ik ben hier van mijn zesde, ik begrijp vrij goed wat de verwachtingen zijn. Maar de reactie van de fans heb ik niet onder controle”, zei Kompany. “Wat ik wél onder controle heb, is hoe de jongens voetballen en toeleven naar de wedstrijd. Ik neem de verantwoordelijkheid voor de resultaten. Het heeft geen zin om na zo’n wedstrijd door te gaan over hoe we ons voelen, want ik voel net hetzelfde.”

Hoedt steunt coach

Wesley Hoedt volgde in afwachting van zijn eigen persconferentie de nabeschouwing van Kompany. Een VTM-collega stelde de coach een vraag over zijn positie. Het bracht de T1 niet van de wijs, en insiders weten dat dat geen pose is: “De druk is een privilege. Ik ben coach geworden om die druk te hebben en om die druk te voelen. Elke coach die min of meer succesvol is moet altijd door zo’n periode, dat verandert niets aan mijn ingesteldheid. Ik ga morgen niet plots de verzuurde coach van Anderlecht worden. Neen, ik ben gemotiveerd en gefocust op de taak die voor mij ligt.”

Hoedt nam vervolgens plaats en maakte, muts op het hoofd, een statement. “Ik heb het allemaal een beetje gevolgd en ik snap het ook wel want zo zit voetbal in elkaar, maar het ligt niet aan de coach. Ik heb nog nooit een staf gezien die zo hard werkt als de onze. We geven te makkelijk doelpunten weg, hebben tien mogelijkheden nodig om te scoren en pakken onnodig veel rode kaarten. Wat kan de trainer hieraan doen? De spelers moeten meer brengen. De kwaliteit is er. Uiteindelijk is het aan ons om het tij te keren.”

Of de hele kleedkamer dat gevoel deelt? “Er zijn altijd uitzonderingen”, sprak Hoedt. Hij heeft gelijk: zelfs bij Manchester City zullen er tribuneklanten zijn die een vakman als Pep Guardiola liever zien vertrekken. “Maar ik denk toch dat ik voor de hele groep spreek. Blijven we met elf, dan winnen we en babbelt er niemand over Kompany”, besloot Hoedt.

Pineut Raman gaat geen fijne week tegemoet. Al wie Anderlecht liefheeft evenmin.