Blauwe brigade ook in Scheldeprijs weggeblazen: ‘Het trekt op niet veel’

Een zege van Fabio Jakobsen in de Scheldeprijs moest het voorjaar van QuickStep-Alpha Vinyl kleur geven, maar het draaide uit op een teleurstelling. ‘Dit valt niet goed te keuren’, baalde ploegleider Wilfried Peeters. De Noor Alexander Kristoff won na een waaierspektakel.

De verliezers van de 110de Scheldeprijs reden op fietsen van Specialized. Bora-Hansgrohe had drie sprinters en een tempobeul mee in de kopgroep van dertien, maar greep naast de zege. De Duitse ploeg maakte tot op tien kilometer van de streep wel nog aanspraak op de overwinning.

QuickStep-Alpha Vinyl was de voeling met de kop van de koers al kwijt na de eerste tunnel in Zeeland. Nochtans bood de strakke zuidwestenwind een garantie op waaiers, de specialiteit van het huis. Kopman Fabio Jakobsen was dinsdagavond nog bij Iljo Keisse en Michael Morkov op de kamer gepasseerd om ze op te naaien. “Iedereen wist het, maar we waren niet mee. Dit valt niet goed te keuren”, zei ploegleider Wilfried Peeters. “Ik heb de hele dag gefrustreerd achter het stuur van de wagen gezeten.”

Regenjasje uittrekken

Er waren verzachtende omstandigheden. Keisse werd al snel opgehouden door een val. Bij de eerste poging tot waaiervorming was het QuickStep zelf dat de boel in brand stak, maar bij de tweede en beslissende poging liep het fout. “De grote baan werd ineens smaller en ik zat te ver naar achter”, duidde Stybar. “Voor mij zag ik Jakobsen en Steels wel op de eerste rij zitten.”

Alleen was Jakobsen op dat moment bezig zijn regenjasje uit te trekken en had hij nog geen zin om lijf en leed te riskeren. “Ik was aangeduid als afwerker. Ik wou zo vroeg in de koers niet alle risico’s nemen met het gevaar op valpartijen door tegen iemands derailleur aan te rijden.”

Steels was in eerste instantie wel mee, maar schoot eraf. “Voor mij moest eerst vijf man lossen, dan nog eens drie. Het was onmogelijk om stand te houden.” Het afhaken van Steels was volgens Peeters een kantelpunt. “Als je één man mee hebt kan die stoorzender spelen. Nu holden we achter de feiten aan.” Niet voor het eerst dit jaar werd de beste klassieke ploeg van de voorbije twee decennia gedwongen tot een achtervolgingsrace.

Jakobsen panikeerde in eerste instantie niet. “Normaal keer je altijd terug als je in de tweede waaier voldoende ploegmaten hebt.” Dat was het geval met Steels, Stybar en Morkov. Ook Lotto-Soudal, dat naast sprinter Arnaud De Lie nog Brent Van Moer en Florian Vermeersch in de tweede waaier had, werkte vol mee. “We hadden pech dat Dylan Groenewegen moest lossen, anders had ook Team BikeExchange geholpen om de achterstand van dertig seconden te dichten”, zei Jakobsen. “Nu draaiden we rond met vijf man en naderden tot op 25 seconden, maar we bleven hangen. Het was wachten welke groep als eerste zou kraken”, vulde Steels aan.

Zes op tien

Het werd de groep van QuickStep en Lotto-Soudal. De achterstand liep op tot meer dan drie minuten. In de sprint voor de veertiende plek liet Jakobsen zich nog aftroeven door De Lie. De Nederlander zei vooraf dat hij bij winst in de Scheldeprijs zijn voorjaar tien op tien zou geven. Na het debacle van Zeeland liet hij zijn rapportcijfer kelderen. “Ik geef mezelf nu een zesje.”

Een score die ook opgaat voor zijn ploeg in het Vlaamse voorjaar. “Het trekt op niet veel”, wist Steels. “Het is niet onze gewoonte, maar we doen wel ons uiterste best”, aldus Stybar.

Aan inzet geen gebrek, wat is de oorzaak dan? “We hebben in geen enkele Vlaamse klassieker de selectie kunnen opstellen die we in gedachten hadden. Steimle had nooit de Ronde van Vlaanderen gereden. Stybar kreeg normaal rust in de Scheldeprijs, maar moest toch opdraven. Hopelijk blijven we in de Ardennen-klassiekers van pech gespaard”, stelde Peeters.

Op naar Roubaix

Uiteindelijk won de 34-jarige Alexander Kristoff voor de tweede keer de Scheldeprijs. Solo dan nog. “Het is de eerste keer sinds ik prof ben dat ik alleen binnenkom”, vertelde de bonkige Noor. “Het is fijn als je al op twee kilometer van de finish zeker bent dat je gaat winnen.”

Kristoff voelde zich de hele dag goed. De rest was verkleumd en stikkapot. Slechts dertig renners haalden de finish. “Het was vechten om mee te zijn met die eerste waaier. Maar voor de rest ben ik nooit vol gas gegaan. Ik hield nog iets over.”

Zijn volgde doel is Parijs-Roubaix op zondag 17 april. “Ik hoop er goed te zijn”, zei Kristoff. Maar helemaal zeker is hij niet. Hij reed er nog nooit een topresultaat. “Raar, maar het is zo. Wat in de Ronde van Vlaanderen vaak lukt, lukt in Roubaix veel moeilijker.”