Bij Manchester United gaat geld boven glorie op het veld

Op de telefonische vergaderingen, die vier keer per jaar met de aandeelhouders worden georganiseerd, regent het doorgaans positieve statements: een bereik van 640 miljoen supporters; een miljoen downloads van de officiële app; 80 miljoen euro omzet uit de abonnementen op MUTV, zijn eigen televisiestation; honderdduizenden interacties op sociale media; een uitverkocht stadion; ongeziene shirtverkoop; een omzet van 585 miljoen euro, ondanks corona, met dank aan verbeterde sponsorcontracten.

De komst van Cristiano Ronaldo op de commerciële machine kan pas bij de volgende meeting in exacte cijfers worden uitgedrukt. De beurskoers ging eind augustus fors omhoog. De kassa rinkelt. Het is dat wat telt.

Kantoor in hartje Londen

De operationele zetel van Man United bevindt zich niet in Manchester, wel op zo’n 300 kilometer van het stadion Old Trafford, ver weg van de actie, ver weg van zijn sportieve hartslag. De meest succesvolle Engelse club wordt bestuurd vanuit een kantoorgebouw in hartje Londen, op wandelafstand van Buckingham Palace en Piccadilly Circus.

Spelers die er ooit hun contract tekenden of binnenglipten voor geheime onderhandelingen zeggen dat de kantoren de grandeur van de club uitademen. Links en rechts word je herinnerd aan de 20 Premier League-triomfen, de 12 FA Cups en de 5 Europese bekers. De laatste landstitel dateert van 2013. De laatste prijzen aan het eikenhouten bord zijn de FA Cup van 2016 (onder Louis van Gaal) en de League Cup en de Europa League van 2017 (onder José Mourinho).

Prijzen blijven nog altijd de ambitie van Man United, maar een must zijn ze niet meer. Toch niet voor het businessmodel. Bijna negen jaar na zijn laatste titel en het vertrek van Sir Alex Ferguson buigt de directie zich straks over een vierde trainersontslag. Niemand die na de 0-5 tegen Liverpool nog gelooft dat Ole Gunnar Solskjaer zijn pas verlengde contract uit zal doen. De zoveelste dure sportieve vergissing.

Slecht transferbeleid

Sinds 2013 heeft Man United een miljard euro gespendeerd om zijn ploeg te verstreken, maar in zijn voetbalbeleid heeft nooit een constante gezeten. Omdat de beslissingen nooit in handen zijn geweest van mensen met voeling met het voetbal, wel van zijn commerciële breinen. De verkeerde mensen worden op de verkeerde plaats gezet. Individuen gaan voor op het team.

CEO Ed Woodward zelf nam vier verschillende trainers aan. Elk kregen ze spelers op maat aangeboden, waardoor de opvolger aan de slag moest met een lappendeken. “United heeft een technisch directeur nodig, geen bankier”, besloot Van Gaal na zijn ontslag. Woodward wist meteen over wie hij het had; hij maakte voor United naam als bediende bij investeringsbank JP Morgan en hielp de gecontesteerde Glazer-familie binnen.

De Amerikaanse eigenaars moet je het klappen van de zweep niet leren. Bij de overname van United in 2006 kwam het meeste kapitaal in de vorm van leningen. De club als cashkoe van de zakenfamilie. Van de 2,5 miljard aan inkomsten sinds hun komst vloeide er een miljard terug aan afbetalingen, interesten en dividenden. Het roemrijke verleden van United betaalt voor het heden.

Top vier van rijkste clubs

Terug naar een van die beruchte telefoongesprekken met Woodward in 2018: “Onze prestaties op het veld hebben nauwelijks impact op onze commerciële activiteiten.” Het zegt alles over de mindset. Zolang de toeristenattractie en de commerciële machine geld blijven drukken voor zijn bazen zullen sportieve miscasts van zijn beleidsmakers met de mantel der liefde bedekt blijven. Zonder trofeeën draait United nog altijd mee in de top vier van rijkste clubs ter wereld.

Tijdens een verkoopspraatje om topcoach Jürgen Klopp in 2015 over de streep te trekken schilderde Woodward het Theatre of Dreams, de bijnaam van Old Trafford, af als een Disneyland voor volwassen. Na Solskjaer zet United in op een nieuwe attractie die zijn supporters doet dromen van oude successen. Aankondigingen worden afgestemd op openings- en sluitingsuren van de beurs.