Bardet vindt zichzelf geen held na altruïstische actie in Luik

Julian Alaphilippe liep verschillende verwondingen op bij zijn val in Luik: twee gebroken ribben, een breuk in het schouderblad en een klaplong. Zondagavond nog heeft Romain Bardet de wereldkampioen gehoord. “Ik was enorm blij dat Alaphilippe al in staat was om zijn telefoon te hanteren en mij goed nieuws kon bezorgen. Hij heeft mij uitvoerig bedankt.”

Alaphilippe en Bardet kennen elkaar goed, ook naast de fiets. “Maar als een andere persoon in dezelfde penibele situatie zou liggen, had ik net hetzelfde gedaan.”

Dat hij vooral om hulp heeft geroepen, vertelt de kopman van Team DSM. “Uit ervaring weet ik dat het geen goede beslissing is om een renner die in een ravijn ligt zelf rechtop te helpen met het risico op verplaatsingen van breuken of bloedingen. De eerste drie minuten heb ik Alaphilippe wel ondersteund tot de dokter arriveerde.”

In paniek

Velen noemen Bardet nu een held. Zelf vindt hij dat helemaal niet. “Ik was verbaasd toen ik dat las. Op het moment dat ik stopte om Alaphilippe te helpen dacht ik aan niets. Het was een actie van het instinct. Het enige wat ik mij herinner was veel bloed op het wegdek. Ik was in paniek en weet niet hoe ik zelf aan die valpartij ben ontsnapt.”

De 31-jarige Bardet was in shock. “Natuurlijk ben ik niet opgestaan met een brede glimlach”, stelt hij. “Ik heb het beeld nog een paar keer afgespeeld in mijn gedachten, maar als renner zie je zulke beelden helaas vaker. Ik herinner mij de etappe naar Hoei in de Tour van 2015. William Bonnet lag toen te kermen van de pijn, dat vergeet ik nooit.”

Zijn ploeg steunde de actie. Bardet had nochtans een goed resultaat kunnen bemachtigen in Luik, inclusief de nodige punten voor DSM. “Ik heb nog even geprobeerd om verder te fietsen, maar toen de ploeg zag dat ik in shock was hebben ze geboden om af te stappen.”

Nadenken over oplossingen

De beelden van de val heeft hij nog niet teruggezien. “Dat is het laatste waar ik nu nood aan heb.” In zijn hoofd heeft hij de val al een plaats gegeven. “Ik hoop vooral dat het iets oplevert en we in het peloton nadenken over deze risico’s. Als laatste in de remmen gaan is niet altijd de beste keuze.”

Bardet neemt niemand iets kwalijk. Het hoort helaas bij de koers, zegt hij. “Ik heb het er nog over gehad met Philippe Gilbert. Elk jaar wordt er harder geknokt voor de beste posities en de fietsen worden steeds sneller. Het risico op valpartijen groeit. Ik ben zeker niet heilig wat dat betreft. Ik heb ook al eens risico’s genomen waardoor anderen risico’s moesten nemen of vielen. Ik wil gewoon dat veel renners beseffen dat bepaalde bewegingen in het peloton gevaarlijke gevolgen met zich meedragen.”