‘Baby Nino maakt hem zó gelukkig. Dan kan Julian 30 procent meer’: kersverse vader Alaphilippe op een roze wolk naar geel?

Twee weken geleden werd Julian Alaphilippe voor het eerst papa. ‘Ik heb van élke seconde proberen te genieten’, zegt hij. Maar hoe zit dat met de benen? Geeft de roze wolk vleugels, of dondert Alaphilippe er vermoeid af?

Een beeld vertelt soms meer dan duizend woorden. Op haar Instagram-pagina postte Marion Rousse een foto van haar vriend Julian Alaphilippe, die zijn pasgeboren zoontje vasthoudt. Nino, fragiel en breekbaar, in de tedere handen van de wereldkampioen. De bast ontbloot voor huid-op-huidcontact. Marions begeleidende tekst: ‘Ik ween van geluk.’

Iedereen die ooit een kind heeft gekregen, zal het tafereel herkennen. En herinnert zich de eerste weken na de komst van zo’n eerstgeborene. In één oogopslag verandert de wereld. Het concept ‘slapen’ verschuift abrupt van primaire behoefte naar bijzaak. Er is maar één bubbel meer die telt, en dat is die van het eigen nest. De rest van de wereld doet er even niet meer toe.

Maar na de roze wolk wacht de werkvloer weer. In het geval van Alaphilippe is dat geen kantoorruimte met stoffen vloerkleed. Wel de Tour de France, de grootste koers ter wereld. Van de rust van de eigen cocoon naar een circus waar de hele wereld naar kijkt. Groter kan het contrast niet zijn.

Alaphilippe: “Daarom heb ik optimaal proberen te profiteren van de tijd met Marion en Nino. Ik wilde van elke seconde genieten. Ik ben iemand die graag tot het uiterste gaat. Met de baby, maar ook straks in de Tour.”

Maar wat doet zo’n geboorte met een renner? Coureurs en hun trainers zijn het gewoon om minutieus de trainingsarbeid te plannen en te verdelen. Topsport is een zaak van details, van marginal gains. De komst van zo’n baby lijkt op dat vlak een klein drama. Moet het hele schema de vuilnisbak in? Niet per se, zegt Rik Van Slycke, ploegleider van Deceuninck-QuickStep.

“We hebben de impact op zijn conditie zo klein mogelijk kunnen maken. De timing van de geboorte was wel belangrijk. Julian heeft de Ronde van Zwitserland nog kunnen rijden. Dat hielp voor zijn vormpeil. Hij kon dan nog eens diep gaan, om daarna te recupereren. Qua timing was dat eigenlijk ideaal.”

De fysieke vermoeidheid die onvermijdelijk gepaard gaat met de komst van een kindje, lijkt ook mee te vallen. Alaphilippe: “Ik ben een béétje moe, dat zeker. Maar ik ben vooral supergelukkig.”

Van Slycke stelde dat de afgelopen weken ook vast. “Over vermoeidheid of te weinig slaap heeft Julian tot nu toe nog maar zelden geklaagd. Eén keer heeft hij de nacht wel ‘overgenomen’ van zijn vrouw. ‘Amai, dat was lastig’, lachte hij toen. Maar Julian weet dat hij dat in de aanloop naar de Tour geen drie keer per week zou moeten doen. Bovendien: we reizen woensdag (gisteren) al af naar Brest, dus daar zal hij in principe geen last van hebben.”

Op fysiek vlak zou Alaphilippe met andere woorden geen hinder mogen ondervinden van zijn prille vaderschap. Blijft over: het kopje. Gaat een kersverse vader eraan kapot om na twee weken al gescheiden te zijn van vrouw en kind? Of wakkert het ouderschap de vlam die nodig is om te presteren alleen maar aan?

Van Slycke gelooft er rotsvast in dat Alaphilippe mentaal sterker zal worden door zijn vaderschap. “Julian is van nature redelijk nerveus. Zijn zoontje kan hem helpen met zijn focus, voor een mentale rust zorgen. En ook op fysiek vlak: vroeger zou Julian op rustmomenten toch thuis druk in de weer zijn met van alles. Nu ligt hij in de zetel met de kleine op de buik.”

“De essentie is: Julian zal gemotiveerder zijn dan ooit. Hij is een emotionele mens. Op de fiets, in persoonlijke contacten. Hij put daar energie uit. Hij drijft op momenten en mensen die emotioneel een impact op hem hebben.”

Dat zagen we in de Tour van vorig jaar. Alaphilippe reed voor zijn overleden vader. Hij won, pakte geel, ging door een muur om zijn vader eer te betuigen. De komst van Nino kan een soortgelijk effect hebben. Van Slycke: “Als hij zich top voelt, kan Julian 30 procent meer. Die impact is enorm op hem, veel groter dan bij de meeste andere renners. Julian is zo fier dat hij papa is. Hij wil nu al presteren voor dat kindje, ook al begrijpt dat ventje er nog niets van.”

Alaphilippe heeft zijn zinnen gezet op het openingsweekend. Twee lastige heuvelritten, met aankomsten die hem op het lijf geschreven zijn. Twee kansen op ritzege en geel. “Het is belangrijk om zo goed mogelijk te zijn in de Tour – die eerste week is heel belangrijk voor me”, zegt Alaphilippe. “Mijn motivatie is groot. Ik zal er alles aan doen om goed te starten, en dan zien we wel wat er uit de bus komt. Geel? We zullen proberen.”

En met hem heel Deceuninck-QuickStep, zegt Van Slycke. “Stel je eens in Julians plaats. In hetzelfde jaar dat je in de regenboogtrui rondrijdt, krijg je een baby. Als je dan nog eens een rit wint en geel pakt in de Tour – dat kan een geweldige foto opleveren die voor de rest van je leven in de living hangt.”