‘Als we twaalfde worden, spring ik een gat in de lucht’: bondscoach Gert Vande Broek begint met Yellow Tigers aan WK volleybal

Terwijl de Belgian Cats aan de andere kant van de wereld al aan hun WK bezig zijn, begint de nationale volleybal­ploeg er vandaag ook aan, maar dan dichter bij huis. In Arnhem is het meteen do or die voor de Yellow Tigers en bondscoach Gert Vande Broek.

“Ik doe dit interview niet voor mezelf, want daar ben ik niet toe geneigd. Ik spreek omdat een aantal zaken van de huidige generatie onderbelicht is. Ik moet nu, als hun coach, even de rol van ambassadeur op mij nemen, vind ik. Dat is de enige reden. Over een aantal zaken ga ik resoluut niets zeggen.”

Gert Vande Broek, ook professor aan de KU Leuven, stelt zijn voorwaarden. Zolang er geen uitspraak is in het dossier rond vermeend psychisch grensoverschrijdend gedrag van de bondscoach van de Yellow ­Tigers, is het thema off limits.

De beschuldigingen in de VRT-documentaire maakten dat Vande Broek voorzichtiger was in zijn omgang met de speelsters toen hij hen in mei opriep voor een nieuwe campagne in de Volley Nations League (VNL). “Lijkt me logisch. Ik ben ook maar een mens. Na de uitzending had ik vijf maanden met geen enkele speelster contact. Met níémand, op eentje na: Britt Herbots. Omdat ze me wilde spreken over haar clubkeuze na een jaar bankzitten. Elke keer vroeg ze hoe het met me ging.”

“Op die eerste trainingsdag zei ik hen: ‘We zijn een engagement van vijf jaar aangegaan en daarom sta ik hier. Zeg in eer en geweten of jullie voort willen.’ Ik ben dan naar buiten gegaan. Dat staat allemaal op video, hé. Waarna elke speelster, off the record, haar gedacht kon zeggen, in groep en individueel. Wel, ik had honderd procent draagvlak. Wil dat zeggen dat het traject rimpelloos is verlopen? Uiteraard niet.”

Het traject. Dat is waar het Vande Broek om te doen is. In 2017, volgens de bondscoach het enige slechte jaar ooit met de Tigers sinds hij in 2008 aan zijn opdracht begon, grepen ze naast een ticket voor het WK. “Niemand gaf toen een stuiver voor onze kansen om er vier jaar later wél te staan”, zegt hij. “We beslisten samen om ervoor te gaan. We stonden 19de op de ranking. En nu 12de. Nooit stonden we hoger. Omdat we vijf jaar lang in elk VNL onze positie verdedigden. We speelden 106 officiële interlands, 53 tegen landen uit de top zestien. En we wonnen er 22 van. Met dit WK als grote doel.”

Voor de Yellow Tigers is het pas de vierde keer – na deelnames in 1956 (13de), 1978 (22ste) en 2014 (11de) – dat ze op een WK staan. Vande Broek: “Dan moet je niet denken dat we wereldkampioen zullen worden. In de VNL merkten we al die jaren dat er kwalitatief een wezenlijke kloof is met toplanden zoals Brazilië, Amerika, China, Servië of Italië. Als we twaalfde worden, dan spring ik een gat in de lucht. Dan halen we echt het onderste uit de kan.”

Reddingsoperatie

Vooral omdat het na de voorbije VNL-campagne, die de Tigers in juni en juli naar drie continenten bracht, moeilijk en inspannend was om de motor bij zijn speelsters weer aan de praat te krijgen. Vande Broek: “Het was een ongekende relatietest. We waren 110 dagen samen. Zaten 50.750 km op het vliegtuig. Doorstonden ongelooflijke wachttijden op luchthavens. Drie vierde van het team zat zes dagen zonder bagage. En dan was er nog covid tijdens de VNL. Zo zag ik in de cruciale fase in de Filipijnen zeven speelsters uitvallen.”

De Tigers zagen hun inspanningen helaas niet beloond. Ze tuimelden uit de VNL. Ze offerden allemaal hun vakanties nog op voor een reddingsoperatie in Kroatië, maar tevergeefs: komend seizoen wacht hen de Challenger Cup. Dat heeft één voordeel: het speelschema is minder waanzinnig. Het laat de speelsters toe om even op adem te komen. En aan de coach om wat te ‘experimenteren’. Vande Broek: “Weet je aan hoeveel caps Britt Herbots nu zit? 118. Terwijl ze vandaag 23 wordt. In het voetbal haal je dat pas als je 32 bent. (lacht) Het engagement en de intensiteit van de programma’s van het volleybal zijn gewoon heel zwaar.”

Hoe Vande Broeks toekomst er als bondscoach na het WK uitziet, daar wil hij nog geen uitspraken over doen. Steunen zijn speelsters hem nog even hard als vijf maanden geleden? Spreekt de bond zijn vertrouwen in hem uit, afhankelijk van het rapport? En heeft hij er zelf nog zin in? In de verte lonkt alvast het olympisch kwalificatietoernooi voor Parijs 2024. “Elke coach wil uiteraard het hoogste bereiken en dan liefst met zijn eigen land. Parijs halen is moeilijk, maar niet onmogelijk. Wat we vooral niet moeten denken, is dat we meer zijn dan een underdog en ons druk opleggen. Dat is geen vorm van valse bescheidenheid, maar realiteitszin: we zijn wie we zijn.”