Als de klassieke grootmachten cijfers van degradatieploegen voorleggen

Anderlecht bikkelt volop mee in de degradatiezone. Ook bij Club Brugge loopt het de laatste weken stroef. De cijfers tonen in welke linies het verkeerd loopt.

Acht tegengoals in vijf matchen, dat is de defensieve balans bij Anderlecht. Dat Zulte Waregem woensdag met drie punten huiswaarts keerde, was voor een aanzienlijk deel de ‘verdienste’ van Anderlecht zelf: knullig balverlies van Debast en Murillo en een inschattingsfout van Vertonghen.

Niet dat Anderlecht zoveel kansen prijsgeeft. Met 213 weggegeven schoten zitten ze rond de mediaan, maar de kansen die ze weggeven zijn doorgaans wel een pak gevaarlijker. Zo voetbalde Essevee minder kansen dan RSCA bij elkaar in het Lotto Park, maar van de vijf schoten op doel classificeerde statistiekbureau Opta er vier als ‘grote kans’.

Anderlecht zit aan amper vier clean sheets dit seizoen. Alleen Charleroi (3), Zulte Waregem (2), KVO en Seraing (elk 1) doen slechter. Het heeft een doelpuntensaldo van -2. Sinds de Tweede Wereldoorlog deed Anderlecht het na 21 speeldagen niet meer zo slecht.

Tegen Zulte Waregem verloor Anderlecht de slag om het middenveld. Als we kijken naar gewonnen luchtduels bengelt RSCA zelfs onderaan in België met 46,1 procent gewonnen duels. Doen nog slechter: Zulte Waregem (44,9 procent), Seraing (44,8) en Eupen (43). Een mentaliteitsverandering dringt zich op. Op dat kleine veld in Seraing lukt het niet zonder bikkelwerk.

Het wordt zaak om ook eens een tegenstander in de wind te zetten. Dat lukte Francis Amuzu in acht pogingen tegen Zulte Waregem geen enkele keer. Bruno Stroeykens evenmin. Amuzu leed op 53 baltoetsen maar liefst 22 keer balverlies, Michael Murillo deed met 21 keer balverlies en amper 65 procent geslaagde passes niet beter.

En het offensieve rapport van Anderlecht in het tijdperk-Riemer? Vijf goals in vijf wedstrijden, waarvan twee owngoals. Ter vergelijking: stadsrivaal Union zit in de laatste vijf matchen aan dertien stuks. Met dit seizoen 223 schoten op doel staat paars-wit ook maar in de rechterkolom wat gecreëerde kansen betreft.

Anderlecht krijgt met moeite een goal gemaakt. En degene die (vooral in het begin van het seizoen) wel geregeld scoorde, is op weg naar de uitgang. Tegen Essevee was Fábio Silva er al niet meer bij. Met zeven goals is hij wel veruit de best scorende Anderlecht-speler, ook al wrong de Portugees dit seizoen van alle spelers in de Jupiler Pro League de meeste grote kansen de nek om.

Lior Refaelov (4 goals) en Amuzu (3) hinken al een eind achterop. Heeft Raman (3) de sleutel in handen? Hij zit gemiddeld aan 0,83 goals per match, gezien zijn beperkte speelminuten. Of is nieuwkomer Dreyer misschien de reddende engel die Anderlecht zoekt?

Brugse droogte

Ook de balans van het aanvallende basiskwartet van Club Brugge oogt pover sinds de WK-break. “We zijn niet dodelijk genoeg”, zag coach Scott Parker. Een understatement. Opgeteld waren Noa Lang, Tajon Buchanan, Hans Vanaken en Roman Jaremtsjoek de voorbije 5 matchen goed voor 2 goals en 2 assists.

De defensie staat stilaan op punt, de basisprincipes van Parker krijgen ze gaandeweg onder de knie. Tegen Anderlecht de totale controle, tegen STVV liefst 73 procent balbezit aan de rust. “Maar we willen niet zomaar de bal hebben”, klonk het donderdagavond bij de Engelsman. “Het is ook zaak van te versnellen en toe te slaan.” Net daar wringt het schoentje bij de Bruggelingen.

Alles samen hadden ze tien goals kunnen maken, Lang, Buchanan, Vanaken en Jaremtsjoek. In de jongste vijf matchen scoorde blauw-zwart via een owngoal en vanaf de stip. Sinds de hervatting trof het niet meer dan één keer raak per wedstrijd. Hoelang zou dat geleden zijn? “Elke intentie om meer goals te scoren ontbrak”, zuchtte Parker. “We straalden helemaal geen dreiging uit. Dit is niet de manier waarop ik mijn ploeg wil zien spelen.”

Qua opgetelde marktwaarde doet in België niemand beter, die wordt op 60 miljoen euro geraamd. Spelers werden stuk voor stuk onder lof bedolven de voorbije kalenderjaren. Nu zijn ze het vertrouwen volledig kwijt.

Jaremtsjoek speelt beter maar scoort simpelweg niet. Vanaken heeft al even geen impact of statistieken meer, terwijl Buchanan helemaal een schim van zichzelf is. De vervangers doen evenwel niet beter. Jutglà, Skov Olsen en Nusa kunnen zich ondanks een gering aantal speelminuten niet doorzetten. “We speelden de bal gewoon rond, daar bleef het bij”, baalde Denis Odoi.

Mogelijk zorgt de inbreng van Mats Rits, tot dusver drie keer invaller, voor een kentering. Voor de middenvelder in mei uitviel, was hij 9 keer beslissend in 10 matchen (5 keer als doelpuntenmaker, 4 keer met een assist). Je zou haast denken dat Hans Vanaken hem nodig heeft om zélf aan zijn gebruikelijke statistieken te komen.

Met of zonder Rits: wil Club zondag eindelijk winnen, dan zal het toch van de jongens voorin moeten komen. De excuses zijn stilaan opgebruikt. Waar er tijdens de WK-break vooral rond Jaremtsjoek veel vraagtekens waren, blijven ook de andere spelers in het offensieve compartiment flink onder de norm. Het is aan de kroonjuwelen van het elftal om op te staan.

“Parker is iemand van wie we denken dat hij stabiliteit kan brengen op korte termijn”, was manager Vincent Mannaert enkele weken geleden overtuigd. Dan heeft hij wel spelers nodig die er af en toe eentje binnenschieten. Tegen Sporting Charleroi dan maar?