Alleen naast het veld presteert Anderlecht nog beter dan Union

Union, dat was toch het kleine sympathieke broertje van Anderlecht? Na vijf verloren derby’s op rij is paars-wit als de dood om zondag weer af te gaan. De Brusselse hegemonie staat op het spel.

Ooit was het omgekeerd: Union als grote broer. We spreken van voor de Tweede Wereldoorlog. Union had al vier titels toen Anderlecht nog niet bestond – de geboorte kwam pas in 1909 – en elf titels in 1935 toen de teller van Anderlecht nog op nul stond. De hiërarchie kantelde drastisch na de oorlog. Union kwijnde weg naar de lagere reeksen, paars-wit bestormde de nationale en Europese top. Zowel in palmares, uitstraling als stadion leidde Anderlecht decennia de dans. De laatste jaren nam Club Brugge in België wel de scepter van best geleide club over.

Anderlecht is van zijn voetstuk getuimeld, maar de hegemonie als Brusselse nummer één verliezen ten koste van Union zou wel heel pijnlijk zijn voor het trotse instituut, met zijn veelvoud aan budget. En toch, sinds zijn comeback in de hoogste klasse in 2021 heeft Union zijn grote broer sportief al ferm overvleugeld. In 58 competitieduels behaalde Union 28 punten meer dan Anderlecht. Vooral de derby’s draaiden uit op fameus gezichtsverlies voor paars-wit met vijf nederlagen op rij.

Vertrek Kompany

Zelfs onrechtstreeks heeft Union invloed uitgeoefend op het Anderlecht-beleid. Het vierde derbyverlies in de play-offs vorig seizoen versnelde het vertrek van trainer Vincent Kompany. Voorzitter Wouter Vandenhaute was gecharmeerd door het systeem en de grinta van Union onder coach Felice Mazzu. Maar het succesrecept met Mazzu viel niet zomaar te kopiëren bij Anderlecht.

Anderlecht is als de dood om de zesde derby op rij te verliezen. Een weetje kan beide clubs prikkelen: over de hele historie volgt zondag hun 78ste derby. Zowel Anderlecht als Union won elk 30 keer, naast 17 gelijke spelen. Anders gesteld: de winnaar zondag neemt historisch de leiding in deze prestigestrijd.

Ook Europees verwees Union dit seizoen Anderlecht naar de schaduw. Union plaatste zich als groepsleider met 13 op 18 punten in de hoger ingeschatte Europa League rechtstreeks voor de achtste finales. Anderlecht haalde als runner-up met de hakken over de sloot (8 op 18) de zestiende finales in de Conference League. Opmerkelijk ook: Union raapte tot nu toe in zijn eentje 15 punten voor de Europese landencoëfficiënt, haast evenveel als Anderlecht in de laatste vijf seizoenen samen (15,5).

Transferbeleid

Union voert sinds de Engelse overname in 2018 een erg efficiënt transferbeleid. Casper Nielsen, Deniz Undav, Dante Vanzeir, Teddy Teuma, Christian Burgess, Bart Nieuwkoop of Lazare Amani zijn gratis of goedkoop gehaald en zorgden voor een enorme meerwaarde. Afgelopen zomer deed Union een tiental transfers: acht spelers bewezen hun waarde al uitvoerig in het eerste elftal of bleken een schot in de roos zoals Simon Adingra en Victor Boniface.

Boniface in het shirt van Union doet Anderlecht symbolisch pijn. Paars-wit had de stevige bonk ook op het oog, maar Union speelde sneller op de bal. Goede spitsen vinden en contractueel ‘vastbinden’ is waardevol in een goede voetbalbusiness. Anderlecht vond de voorbije drie seizoenen steeds een sterke spits met Lukas Nmecha, Joshua Zirkzee en Fábio Silva, weliswaar op huurbasis. Nmecha en Zirkzee waren na één seizoen alweer ribbedebie.

Het succespercentage in transfers van Union kan Anderlecht de voorbije seizoenen niet voorleggen, al had paars-wit met Sergio Gómez ook één voltreffer. Maar uitgerekend de duurdere transfers zoals die van Kristoffer Olsson (4 miljoen euro), Benito Raman (3,5 miljoen), Mustapha Bundu (2,8 miljoen) en Michel Vlap (6,9 miljoen) brachten niet het verhoopte rendement.

Union kan dan weer niet tippen aan de befaamde jeugdopleiding van Anderlecht. Haast elk seizoen volgt vers bloed met potentieel voor de (absolute) top. De zestienjarige Julien Duranville kwam dit seizoen piepen, de negentienjarige Zeno Debast is intussen uitgegroeid tot een vaste waarde.

Verouderd stadion

Ook commercieel mag Anderlecht in Brussel op beide oren slapen. Het teert al decennia op zijn grote fanbasis, logepolitiek en businessactiviteiten. Een vijftal jaar geleden genereerde Anderlecht nog tussen 50 en 60 miljoen euro aan commerciële inkomsten zoals tickets, merchandising en sponsoring. Na de coronacrisis en door de tegenvallende sportieve resultaten in België en Europa kromp dat bedrag wel fors.

Hoe graag Union commercieel zijn kinderschoenen wil inruilen voor een grotere maat, de club stuit op haar limieten. Het authentieke stadion, dat de charme van Union uitmaakt, is tegelijk het grootste obstakel richting moderne profclub. De capaciteit is beperkt tot minder dan 10.000 fans. Er zijn geen loges en amper vipkansen. Achter de schermen is een nieuw stadion voor Union de topprioriteit. De club aast op de Bempt-site in Vorst, maar wacht op groen licht van de gemeente.

Union zet financieel wel stappen vooruit. Zo vertienvoudigde Union zijn omzetcijfer vorig seizoen van 882.000 euro naar 8,6 miljoen. Maar dat verbleekt bij de 38 miljoen omzet in de paars-witte jaarrekening. De loonkosten van Union stegen vorig seizoen met de helft meer naar 15,2 miljoen. Anderlecht speelt met loonkosten van 56,9 miljoen in dezelfde klasse als Club Brugge.

Zonder nieuw stadion kan Union zijn grote broer financieel en in de breedte onmogelijk naar de kroon steken. Maar stevig prikken, dat zou een zesde derbynederlaag op rij zeker wel doen.

Anderlecht - Union zondag om 18.30 uur