Alaphilippe afzetten aan de Taaienberg, dat wordt Lampaerts opdracht in de E3

“Goh, het was hard. Volle bak gekoerst. En in zó’n weer, vint!” De midweek-WorldTour-wedstrijd eiste duidelijk zijn tol. Niet alleen fysiek. Ook in de hoofden zindert het nog na bij Soudal-QuickStep. 3, 5, 11 en 12. Maar helaas niet gewonnen. “Toen we dat binnenbaantje insloegen en Philipsen ging, hadden we met zijn tweeën mee moeten zijn”, betreurt Lampaert. Nu zat hij geïsoleerd in de kopgroep van vier, die naast Philipsen ook de al even snelle Kooij bevatte. Kansloze missie.

Derde werd hij. Met, net als in Milaan-Sanremo, de (magere) troost van het koppel sterke benen. “Ook dáár finishten we met drie man in de top 20. Maar draaide Julian (Alaphilippe, red.) op de Poggio pas op als 41ste. Te ver, gewoon.”

Dat moet straks anders, in de Vlaamse klassiekers. Net als Jumbo-Visma beschikken ze bij Soudal-QuickStep over meer dan voldoende pionnen voor een numeriek overwicht in de finales. “Alaphilippe, Asgreen, Sénéchal, Ballerini, ikzelf”, somt Lampaert op. Ook hier zal het koersverloop de uiteindelijke kopman(nen) aanduiden. Te beginnen vandaag, in de E3 Saxo Classic. “Uiteraard is het de bedoeling om Alaphilippe in goede positie af te zetten op de Taaienberg. Maar ook Asgreen met de benen van twee jaar geleden moet in staat worden geacht om Van der Poel, Van Aert en Pogacar daar te volgen.”

Lampaert zelf schuift het voorlopig nog even voor zich uit. “Ik was al goed in San Juan, maar werd in de aanloop naar het Vlaamse openingsweekend ziek. Zonde. Parijs-Nice en Milaan-Sanremo hebben me opnieuw deugd gedaan. Maar woensdag ging ik dus redelijk diep. Zien wat dat geeft in Harelbeke. Het rotweer schrikt me in elk geval niet af.”

Zondag rijdt hij ook Gent-Wevelgem. Die koers slaat Alaphilippe dan weer over. “Daar komt Merlier erbij, man in topvorm.” Voor Dwars door Vlaanderen, waar hij al twee keer won, past Lampaert.