Abdi verlegt weer zijn limieten: ‘Deze chrono zal nog wel een tijdje standhouden’

Zevenentwintig jaar was het wachten voor Vincent Rousseau in Rotterdam een opvolger kreeg. De Belg deed er in 1994 2u07:51 over om te winnen, Bashir Abdi finishte gisteren op de Coolsingel in een parcoursrecord van 2u03:36. Het is een leuk weetje, maar meer ook niet; de innovatie van de loopschoenen laat een eerlijke vergelijking tussen generaties eigenlijk niet toe.

Hoe dan ook, wat Abdi in de zesde marathon uit zijn carrière presteerde was zonder meer fenomenaal. Op zijn olympische race in Sapporo na, waar hij door jetlag, slaaptekort en hitte niet op zijn best was, ging het voor de Gentenaar steeds crescendo. In 2018 debuteerde Abdi met een chrono van 2u10:46 in Rotterdam. Eén jaar later sloopte hij in Londen het 24 jaar oude Belgisch record van Rousseau: 2u07.03. Chicago dan, in oktober 2019: 2u06:14. In maart 2020 klokte hij wéér een persoonlijk record: 2u04.49. En gisteren, toegejuicht door duizenden supporters, kneep hij daar meer dan een minuut af.

Die 2u03:36 is niet alleen de nieuwe Belgische besttijd maar ook een Europees record, wat dat stond sinds december 2019 op naam van de Turk Kaan Kigen Özbilen (2u04.16), geboren als de Keniaan Mike Kipruto Kigen. Met zijn toptijd mag Abdi zich nu de veertiende beste marathonloper aller tijden noemen. Op dat lijstje is hij de enige Europeaan in de top vijftig, alle anderen zijn Kenianen en Ethiopiërs. Maar eerlijk is eerlijk: Abdi is een genaturaliseerde Somaliër. Studies wezen al uit dat hun afkomst en lichaamsbouw voordelig zijn op lange afstandsnummers.

Blessurevrij

Abdi komt op de marathon helemaal tot zijn recht, terwijl zijn verhaal op de piste er altijd eentje van ‘net niet’ was. Daar is een reden voor: hij luistert beter naar zijn lichaam en naar zijn entourage. Hij wilde vroeger te graag en trainde meer dan hij hoorde te doen. Resultaat: overbelasting en blessures. Zo miste hij Rio 2016 door een stressfractuur.

Abdi leerde uit die ervaringen en traint al een vijftal jaar blessurevrij. Het maakt een wereld van verschil in de voorbereiding. Niet toevallig won Abdi in augustus 2018 EK-zilver op de 10.000 meter, waarna hij afscheid nam van de piste en voor de marathon koos.

Voor die overgang schakelde hij de hulp in van Gary Lough, trainer van looplegende Mo Farah. Ook zijn expertise maakte Abdi beter. Om een voorbeeld te geven: Abdi vertelde vrijdag dat hij als voorbereiding op Rotterdam graag samen met zijn maatje Abdi Nageeye op hoogte in Kenia was gaan trainen. Maar Lough vond dat geen goed idee, het regende daar te hard. En dus trok Abdi naar Font-Romeu in de Franse Pyreneëen, waar hij in alle rust 200 kilometer per week kon trainen en kon rusten na alle extrasportieve verplichtingen na de Spelen. Abdi verscheen gisteren uitgerust aan de start.

Volgende doel: Eugene

Nu Abdi de formule kent die voor hem werkt, is de vraag: heeft hij zijn plafond bereikt of is er nog progressie mogelijk? Niemand in het wereldje kan die vraag beantwoorden, omdat de omstandigheden niet altijd zo gunstig zijn als in Rotterdam en omdat 2u03:36 een verbluffende tijd blijft. Zoals Abdi het gisteren zei: “Die zal nog wel een tijdje standhouden.”

Wel is duidelijk dat Abdi een marathon kan winnen en mondiale wereldtop is. Dat bewees hij in augustus al op de Spelen en gisteren nog eens in Rotterdam, waar hij de Keniaanse ex-laureaat Marius Kipserem (2u04:04) en de Ethiopiër Dawit Wolde (2u04:27) het nazien gaf. Dan ben je een kandidaat om goud te winnen op het WK 2022 in het Amerikaanse Eugene, waar Abdi een doel van heeft gemaakt. Ook Parijs 2024 is zo'n hoofddoel.

Rousseau: “Telkens wanneer Abdi zich een doel stelt, bereikt hij dat. Mentaal is hij veel sterker dan ik. Kan Abdi wereldkampioen worden? Ja, maar de concurrentie is groot. Ethiopië, Kenia, Eritrea, Oeganda, die landen beschikken over een groot reservoir.”