Aanvaller Alaphilippe leert belangrijke les in Omloop

Eén ding wil ploegleider Wilfried Peeters duidelijk maken. “We hadden een glashelder tactisch plan. ’s Morgens, bij de briefing al, hadden we gezegd: ‘Alles voor Ballerini’. Julian schaarde zich daar voor de volle 100 procent achter. Toen het groepje van twaalf wegreed na de Molenberg, met drie jongens van de ploeg bij, herhaalde hij die woorden. ‘On fait tout pour Davide.’ Ballerini verdiende dat ook. Wie zou hem kloppen? Alexander Kristoff? Ik had het nog eens willen zien in de sprint. Hij was écht supersterk.”

Groot was dan ook de verbazing toen Alaphilippe op de Berendries, op 32 kilometer van de finish, plots afstand nam van zijn vluchtgezellen. Een demarrage kon je het niet echt noemen, hij reed weg op pure power. “Elke keer wanneer hij de kop nam, reed hij vijf per uur harder dan de rest en was het krabben om in het wiel te blijven”, vertelde Sep Vanmarcke na afloop. En toch, 32 kilometer standhouden met de wind in het nadeel? Gekkenwerk.

Peeters: “Met een paar renners in steun was het misschien wel gelukt. Pidcock en Laporte naderden tot op vijftig meter.” Nu gebeurde dat niet.

“Hij nekte zichzelf door zijn overschot en enthousiasme”, zei Vanmarcke nog. “Beter had hij gewoon meegedraaid tot aan de Muur. Als hij dáár was gegaan, zou niemand hem hebben teruggezien.”

Ook teammanager Patrick Lefevere zag het niet zo graag gebeuren. Dat de ploeg, ondanks zijn oeverloze tevredenheid met de uiteindelijke zege van Ballerini, toch niet zo intelligent had gekoerst, klonk het in Ninove.

Bliksemafleider

Toch werd Alaphilippe niet teruggefloten. Daar had de ploeg een plausibele uitleg voor. Peeters: “De tactiek was duidelijk en dit was tot mislukken gedoemd, wisten ook wij. Finaal lieten we hem begaan, in de rol van bliksemafleider en in de hoop dat de concurrentie er zich op zou verkijken. Ze haalden hem niet zomaar terug. Er werd energie verspild. En ook al leek het op dat moment misschien niet zo, we hadden de zaak perfect onder controle.”

Achter de vrijgeleide voor Alaphilippe schuilde volgens Peeters nog een ander, niet onbelangrijk argument. “Zo kon hij zelf ondervinden wat er fout aan was. Het is simpel: doe je dat in de finale van de Ronde van Vlaanderen en grijpen ze je pakweg net voor de laatste Paterberg, dan verlies je. Ook vorig jaar hielden we hem in de Ronde heel lang koest. Op de Koppenberg hield hij het niet meer en was hij weg. Maar wel met Van Aert en Van der Poel. Dat zijn nog andere kalibers. Zij waren er nu niet bij dus moet je gecontroleerder koersen. Het was de wijze les die hij heeft geleerd. In het Vlaamse openingsweekend kun je je die nog permitteren.”

Gelukkig viel alles in zijn plooi. Ballerini won en (de ploeg van) de winnaar heeft altijd gelijk.