3x3 Lions: ‘Op het WK in Antwerpen is goud het doel, punt’

Thibaut Vervoort werd na de Olympische Spelen professioneel 3x3 basketter en hij blijft dat nog zeker tot na het WK in Antwerpen in juni. Samen met Thierry Marien, Nick Celis en Rafaël Bogaerts pakte hij net geen brons op de Spelen.

“Zelf was ik jarenlang prof in het ‘gewone’ basketbal, vijf tegen vijf", zegt Vervoort. “Toen ik bij Oxaco in Boechout speelde in tweede klasse vroeg Nick Celis mij of ik interesse had in het 3x3-verhaal. Ik ben er met volle goesting in gestapt.”

Wat maakt jullie basketbalvariant zo leuk?

Vervoort: “Bij 5x5 is het laatste kwart van de wedstrijd het mooist om te volgen, omwille van de spanning. Bij 3x3 heb je dat van begin tot einde. Het gaat er een tikje sneller en agressiever aan toe, met meer contacten. Kort en krachtig.”

Marien: “Zodra 3x3 een olympische sport werd zijn wij vol op de Spelen gaan inzetten, maar corona strooide roet in het eten. Alles werd een jaartje opgeschoven. Dat bleek een voordeel. Vanaf januari konden we met een gemotiveerde ploeg hard beginnen te trainen.”

De externe verwachtingen voor de Spelen waren laag. Maar jullie begonnen meteen met een zege tegen Letland, de favoriet.

Vervoort: “We kenden de tegenstanders, wisten wel wat we konden verwachten. In zo’n olympische setting was het natuurlijk speciaal. Zoals in elke sport is de eerste partij de belangrijkste. We reageerden goed op de druk en vanaf die eerste onverwachte overwinning was het voor mij vijf, zes dagen puur adrenaline.”

Marien: “Door meteen te winnen tegen de favoriet, die uiteindelijk ook het goud pakte, groeide de overtuiging dat alles kon. Het veranderde onze focus: we speelden scherper en scherper.”

Wat kregen jullie ginds mee van de hype die hier in België ontstond?

Vervoort: “Een pak volgers op Instagram en veel vriendschapsverzoeken via Facebook. Zo groeide wel het besef: we zijn iets aan het neerzetten met een grote betekenis voor België.”

Marien: “We leefden in een roes, hadden geen moment om mentaal even tot rust te komen. De concentratie zakte wat, naar 90 procent zeg maar, en dat heeft misschien het verschil gemaakt waardoor we het in de twee beslissende matchen lieten afweten.”

Vervoort: “We moeten eerlijk zijn: we kwamen twee keer duidelijk tekort.”

Dat jullie België op zo’n manier konden laten kennismaken met de sport, maakte dat iets goed?

Marien: “Achteraf beseften we wel: toch knap wat we gedaan hebben. Maar het blijft een teleurstelling dat we net geen medaille haalden.”

Vervoort: “Het was een fysieke kwestie, want geen van ons vieren was een slechtere basketter dan de spelers voor wie we de duimen moesten leggen. Dan vraag je je toch af: krijgen we ooit de kans om beter te doen dan dit? Maar Tokio was te mooi om er met een slecht gevoel op terug te kijken.”

Marien: “Een jaar geleden kende minder dan 1 procent van de Belgen het 3x3 basket. Nu merk je dat wij vaak worden herkend als ‘die gasten van de Spelen’. Nu is het WK het volgende doel. We kunnen enkel hopen dat de belangstelling blijft en dat er een breder platform voor 3x3 ontstaat, zeker bij de jeugd.”

2021 was een jaar waarin mentale problemen bespreekbaar werden. Gold dat ook voor jullie?

Vervoort: “Door covid verliepen de Spelen in Tokio in een ietwat onwerkelijke sfeer. Je mocht dit niet, je mocht dat niet, je kon je niet vrij bewegen. Je werd geleefd en moest je voortdurend aan regeltjes houden. Als sporter moet je al zoveel discipline opbrengen om resultaat te boeken, en dan kwam dat er nog eens bovenop.”

Marien: “Mentaal heb ik het nooit zo moeilijk gehad als daar. Het is goed dat Simone Biles de kat de bel heeft aangebonden, dat er nu meer en opener over het mentale wordt gesproken. Het is geen taboe meer.”

Als we later op 2021 terugkijken zal het altijd over de Spelen gaan, niet over het mislukte EK.

Marien: “Op dat EK vlogen we er al na één match uit, terwijl we daar wel de ambitie hadden uitgesproken om voor een medaille te gaan.”

Veroorzaakt dat extra druk voor het WK van volgend jaar?

Vervoort: “Qua stress zal het WK voor ons moeilijker worden, precies omdat het hier in België plaatsvindt. Hopelijk geeft het thuisgevoel extra energie.”

Marien: “Het doel is goud, punt. Winnen in eigen stad, hoe mooi zou dat zijn?”

Vervoort: “De formule ligt ons in elk geval meer dan op het EK. Vijf ploegen per poule, vier wedstrijden, dan kun je groeien in het toernooi.”

Jullie maakten na de Spelen ook kennis met de keerzijde van de medaille, de beschuldigingen van fraude.

Vervoort: “Toen die hetze uitbrak wonnen we in Riga net ons zotste toernooi van het jaar. Maar het was stressen. Vanwaar komt dit verhaal? Wat is dit allemaal? Tot op vandaag is de FIBA (internationale basketbalfederatie, red.) nog altijd onderzoek aan het doen, maar de schade is hoe dan ook aangericht. De twijfels werpen een smet op onze sportieve prestaties van Tokio. Voor ons en voor onze vrienden en familie hopen we hartsgrondig dat onze naam wordt gezuiverd. Het is wachten op de uitspraak.”