Remco Evenepoel is wereldkampioen wielrennen na indrukwekkende solo

We hebben een nieuwe wereldkampioen. Remco Evenepoel heeft het WK wielrennen in Australië gewonnen. Onze landgenoot liet na een sterke koers van de Belgen iedereen achter op twee ronden van het eind. In zijn eentje kwam hij als een triomfator binnen in Wollongong. De regenboog gaat naar Schepdaal. Het zilver was voor Laporte, brons ging naar Matthews. Wout van Aert werd vierde.

Het was even flink in de ogen wrijven. Het stond er echt, net voor de start in Helensburgh. Mathieu van der Poel had een halve nacht op het politiebureau doorgebracht na een ruzie door nachtlawaai op zijn hotel. De Nederlander startte, maar gaf na 30 kilometer op. Het WK in Wollongong was een driesterrenfavoriet kwijt.

Het veranderde weinig aan het plannetje van de Fransen. Zij gebruikten Mount Keira om op - u leest het goed - 225 kilometer van de streep de koers te dynamiteren. Het was alle hens aan dek. Van Aert reageerde attent met Serry. Ook Pogacar, Van Baarle en Küng schoven enthousiast mee in een groep van 31 coureurs.

Evenepoel, Matthews en Girmay hadden zich laten verrassen of kozen ervoor om energie te sparen. Van Aert sprong vooraan ook bewust met zijn krachtenarsenaal om. Pogacar deed dat iets minder en rammelde bij de eerste van twaalf passage over de Mount Pleasant enthousiast aan het zaakje.

Het was een spetterend begin van een WK dat dan toch weer in een klassieke plooi viel. De Duitsers haalden de kastanjes uit het vuur en rekenden het pelotonnetje met Van Aert en Pogacar weer in. Serry, Sivakov, Plapp, O’Connor en Sivakov bleven daarbij wel buiten schot, zij maakten de oversteek naar de vroege vluchters.

Het pak gaf plots acht minuten prijs, waarna de Nederlanders overnamen en voor controle zorgden. In een rustig middenrif zette Serry de Belgen en zichzelf in een zetel. Het was rondjes afvinken tot de Fransen opnieuw in actie schoten. Evenepoel, Hermans en Dewulf gingen op 70 kilometer van de meet mee in een groep van 20.

De Belgen reden op die manier een ideale koers. Een gretige Evenepoel werd in stelling gebracht, de winnaar van de Vuelta kon zijn goeie benen nauwelijks wegsteken. Terwijl het peloton steeds meer terrein prijsgaf, muisde Evenepoel er bij het ingaan van de voorlaatste ronde samen met Lutsenko vanonder.

Veel omkijken deed Evenepoel niet. Op Mount Pleasant hoefde hij niet eens te demarreren om Lutsenko overboord te gooien. Bij de favorieten strekte Van Aert nog even de benen, maar dat was al op meer dan twee minuten. Evenepoel legde zich plat over zijn stuur, in de stijl van de tijdrijder ging het naar de slotronde.

Het werd niets minder dan een triomftocht voor Evenepoel. Tien jaar na Philippe Gilbert stoomde hij onweerstaanbaar naar een nieuwe Belgische wereldtitel. Na Luik-Bastenaken-Luik, de Clasica San Sebastian, de Vuelta en brons in de tijdrit nu de regenboogtrui. De Kristallen Fiets zal ook wel volgen zeker?