Heftige dag op terreurproces: slachtoffer Maalbeek belandt in ziekenhuis na duw van verdachte

Net als in Parijs zorgen de getuigenissen van slachtoffers op het terreurproces in Brussel voor heftige emoties. Dinsdag getuigde de Indiase stewardess Nidhi Chaphekar, van wie op 22 maart een iconische foto de wereld rondging. Ze werd in een Antwerps ziekenhuis 23 dagen in coma gehouden.

Nu vertelde ze over haar moeizame revalidatie, en het verlies van haar job: “In India moet een stewardess mooi zijn.” En over hoe vooral haar twee tieners de gevolgen droegen van de aanslag in Zaventem: “Mijn zoon is gestopt met sport. Hij kreeg een depressie en kon enkel nog overdag slapen. Mijn dochter schreeuwde de hele tijd haar woede uit in een kussen.”

Loubna Selassi verloor op 22 maart 2016 net niet haar man, Abdallah Lahlali. Hij belandde na de explosie in Zaventem met zware verwondingen op de spoed, waar een arts weigerde om hem te behandelen. “Die arts was ervan overtuigd dat mijn man een van de terroristen was”, sprak Selassi.

De moeder van twee, voor wie het leven sinds die dag in het teken staat van medische afspraken en loopkrukken, richtte zich tot de aanwezige verdachten, onder wie Mohamed Abrini, de man met het hoedje: “Ik vraag me af welke God jullie kan hebben verplicht tot deze gruwelijkheden. Ik heb ook veel gedacht aan jullie ouders en familie. Ook zij moeten hiermee verder. Mijn geloof, de islam, valt op geen enkele manier te verwarren met dit soort daden.”

Ibrahim Farisi dronken

De enige van de tien verdachten die niet wordt vervolgd voor moord is Ibrahim Farisi (34). Hij is de jongere broer van Smail Farisi, die eind 2015 zijn OCMW-flatje onderverhuurde aan de latere kamikaze Ibrahim El Bakraoui. Het federaal parket vervolgt de broers vooral omdat ze in de dagen na 22 maart de safehouse hebben gepoetst - en dus sporen gewist - in plaats van de politie te helpen.

De broers gaan voor een vrijspraak, maar drijven hun advocaten tot wanhoop. Ze beleven het proces in vrijheid en verschijnen soms dronken. Bij Ibrahim was dat dinsdag opnieuw zo. Halfweg de getuigenis van Loubna Selassi stond hij vloekend op, strompelde de zaal uit en duwde daarbij een stoel omver.

Op die stoel zat Sara Margoum, een 48-jarige overlevende van de bomaanslag in Maalbeek, die het proces bijna dagelijks bijwoont. “Mevrouw Margoum moet permanent met haar benen omhoog zitten, vanwege de pijn”, zei een van de advocaten van de burgerlijke partijen. “Zij zit al bijna zeven jaar gekluisterd aan een morfinepomp. Zij is na het incident naar het ziekenhuis overgebracht. Wij vinden dit ontoelaatbaar.”

Ibrahim Farisi rende van zijn kant het vroegere NAVO-hoofdkwartier uit richting tramhalte. “Ik heb met de hele zaak niks te maken, maar krijg de hele dag door hatelijke blikken, alsof ik een van hen ben. Mij zien ze hier niet meer. Het kan me niet schelen wat de gevolgen zijn.”