▶ Ex-basketter Sébastien Bellin reikt beschuldigden terreurproces de hand: ‘Ben bereid om jullie te helpen’

Bellin zou naar New York vliegen op 22 maart 2016, maar raakte door de tweede bom zwaargewond aan zijn benen en heeft geen gevoel meer in zijn linkerbeen. “Ik hoorde de eerste ontploffing op 50 meter en besliste om naar de security te lopen, omdat ik wist dat daar politieagenten waren. Ik ben recht naar de tweede bom gelopen, ik was op vijf, zes meter van de ontploffing, die mijn benen praktisch heeft afgerukt. Ik was bijna dood”, vertelde hij. “Maar de feiten zijn gekend, ik wil me concentreren op het moeilijkste moment van mijn leven, dat ook de mooiste zaken in het leven heeft getoond.”

Zo legde hij de focus tijdens zijn getuigenis op de positiviteit die hij die dag zag, de manier waarop mensen elkaar hielpen en de liefde die mensen elkaar toonden. Hij benadrukte ook verschillende keren hoeveel geluk hij heeft gehad. “Ik herinner me dat ik wakker werd in het ziekenhuis en meteen mijn laken omhoog deed om naar mijn benen te kijken. Ik kon bijna niet geloven dat ze er nog waren”, zei hij. “De hulpverleners, militairen, chirurgen, verplegers,... ik herhaal en blijf herhalen dat ik echt geluk heb gehad dat die mensen me geholpen hebben.”

Krop in de keel

Bij het tonen van een foto van Bellin met zijn twee dochters kreeg de man een krop in de keel. “Hoe gaat het vandaag met uw dochters?”, vroeg voorzitter Laurence Massart. “Super. Door hen ben ik er vandaag nog, met zoveel wil om door te gaan. Ik heb heel mijn carrière de focus gelegd op fysieke limieten, maar deze uitdagingen en wreedheden hebben me geleerd dat alles overwonnen kan worden door de liefde.”

Wat zijn de uitdagingen voor de toekomst, vroeg de voorzitter nog. “Ik heb mijn handicap ondertussen geaccepteerd. Om het hoofd koel te houden toen ik in mijn ziekenhuisbed lag had ik het doel vooropgesteld om de Ironman te beëindigen. Dat is gelukt in oktober 2022, met 2,5 uur op overschot. “Dat heeft me bewezen dat ik ondanks mijn handicap en de wreedheden die ik meemaakte, de uitdagingen die het leven biedt kan overwinnen.”

Bellin sprak op het einde van zijn getuigenis de beschuldigden aan. “Heren, jullie advocaten hebben geëist dat jullie als mensen worden behandeld. Ik vraag vandaag om ons ook als mensen te behandelen, te luisteren, naar ons te kijken. Ik heb beslist om jullie te vergeven, op die manier maak ik mezelf los van de wreedheden waarvan jullie beschuldigd worden. Ik wil nog meer plaats geven aan de liefde en maak me los van de haat waarvan jullie beschuldigd worden”, aldus Bellin, terwijl de beschuldigden wel degelijk naar hem leken te kijken.

De missie van de terreurgroep is mislukt, aldus Bellin. “In plaats van mij te vernietigen hebben jullie van mij een mens gemaakt met een ongekende energie, medeleven, tolerantie en open geest. Met nog meer menselijkheid, een menselijkheid die de bommen niet hebben kunnen laten uitdoven. Ik zit hier niet voor jullie als slachtoffer, maar als overlevende. Ik heb de wreedheden overwonnen”, aldus de man.

‘Geen plaats voor haat en revanche’

Voor hem is vergiffenis de laatste etappe om te genezen. “Er is een groot verschil tussen herstellen en genezen. Ik heb het geluk gehad dat verplegers, chirurgen en artsen me hebben helpen herstellen. Maar genezen is ingewikkelder, en jullie vergeven is de laatste stap. Er is geen plaats in mij voor haat en revanche.”

Ook gaf Bellin de beschuldigden raad en reikte hij hen de hand, “met de kracht van de vergiffenis, die voor jullie ook de eerste stap kan zijn van een lange genezing”. “Ik ben bereid om jullie te helpen, want vergiffenis kan voor jullie het verschil zijn tussen rotten in de gevangenis en genezing.”

Na zijn getuigenis voor het assisenhof reageerde Bellin opgelucht. “Ik kijk nu met vertrouwen naar het leven”, zei Bellin na afloop aan de verzamelde pers, gevraagd naar hoe hij zich nu voelde. “Iemand vergeven is een gok. Je weet nooit wat het effect ervan zal zijn. Maar als ik anderen een advies mag geven: als je iemand vergeeft, maak je je los van wat ze je aangedaan hebben. Je recycleert het in iets positiefs.”

Bellin kreeg ook de vraag wat hij in de ogen zag van de beschuldigden toen hij zich tot hen richtte. “Ik weeg nu mijn woorden”, zei Bellin. “Er zijn die dag 32 personen gestorven. Als het mijn meisjes overkomen zou zijn, ben ik niet zeker dat ik deze gedachten zou hebben. Dit is dus mijn opinie, mijn keuze: ik heb veel compassie voor hen.”

“Ik snap niet hoe mensen zo’n wreedheden kunnen begaan”, besloot hij. “Het is één extreem, maar ik snap daarom dat er ook een ander extreem is. Dat is een keuze: richt je je op het negatieve, of op het positieve?”