‘Na de lokale verkiezingen zat ik neer aan mijn bureau en kon ik gewoon niet meer bewegen. Nu voel ik opnieuw dat ik op ben’

Hoe gerust slaapt een cd&v-voorzitter wiens partij in de peilingen rond de 10 procent scoort? Valt wel mee, zegt Sammy Mahdi (34). ‘Vooruit en Vlaams Belang bewijzen dat een partij die bijna op de grond ligt weer kan opveren.’

Zes maanden geleden werd Sammy Mahdi als voorzitter annex verlosser − wat ook de letterlijke betekenis van zijn familienaam is − verkozen bij cd&v. Evenveel maanden later heeft de dertiger de partij nog niet uit haar lijden kunnen verlossen. De christendemocraten doken voor het eerst onder de 10 procent in de peilingen en in de regeringen blijven de successen uit.

Mahdi: “Of ik mezelf wil evalueren? Ik heb nooit gedacht dat ik met een toverstokje de partij hocuspocusgewijs weer boven de 20 procent kon tillen. Zo werkt het niet. Eerst moet het huishouden op orde − we moeten af van de baronieën en de aparte structuren −, dan moet de boodschap weer helder en dan komt het wel goed. Geen paniek. Een jaar voor de vorige verkiezingen zat het Vlaams Belang (VB) in de peilingen ook nog op een bodemkoers en kijk wat daarvan gekomen is.”

U hebt het profiel wel al aangescherpt. Zonder enig positief effect tot dusver.

“Zo rap gaat dat niet. Neem nu onze energienota, die ontstond na samenspraak met experts en het middenveld, helemaal christendemocratisch dus. Daarover lees ik in de krant dat onze visie ‘verrassend groen is voor cd&v’. Maar onze ideologie, met het idee van rentmeesterschap, was al groen toen de groenen nog niet bestonden. Verstandig groen, zonder technologische dogma’s of taboes. Uit die commentaren kun je afleiden dat er iets scheef zit in de beeldvorming over onze partij. We hebben in het verleden te weinig onze eigen ideeën uitgespeeld.”

Zulke nota’s steken schril af tegen het hervormingswerk in de twee regeringen waar uw partij inzit. Frustreert dat?

“Ja, omdat wij een beleidspartij zijn straalt die aarzeling af op ons, hoe goed onze ministers het stuk voor stuk voorts ook doen.”

Toch leeft bij vele cd&v’ers zelf de idee dat hun partij niet uit de verf komt, in geen van beide regeringen.

“Kijk, het zal nu ongeveer een jaar geleden zijn dat Vincent Van Peteghem er als allereerste voor pleitte om de btw op gas en elektriciteit naar 6 procent te brengen. Alle partijen waren toen tegen. Geen enkele zal dat vandaag nog durven te herhalen. De blauwdruk voor een grondige fiscale hervorming ligt ook klaar, en we hopen, net als de premier, dat we daar in maart al een eerste, grote stap kunnen zetten.

Is dat wel realistisch?

“Wat is het alternatief? De grote hervormingen blijven uit omdat de partijen elkaar geen millimeter ruimte gunnen. Als het water stijgt en iedereen is alleen bezig met de ander naar beneden te trekken, verdrinken we allemaal. Dat beseft leeft echt breed binnen de meerderheid.”

Ook bij de PS?

“Dat leid ik toch af uit mijn contacten met Paul Magnette. De premier wil tegen maart een groot akkoord over de pensioenen, de arbeidsmarkt en de belastingen. Zo’n akkoord kan eten en drinken bevatten voor alle partijen. Laten we de premier nu wat ruimte geven. Als we allemaal om de andere dag gaan zeggen dat het niet vooruitgaat, komt er niks van. We kunnen het ons niet meer permitteren om niet te hervormen, met de slechte begroting en dito economische vooruitzichten.”

Intussen gaan er stemmen op binnen en buiten de politiek om weer tot een grote centrumpartij te komen. Uw reactie?

“Wij moeten gewoon zelf die grote centrumpartij zijn. Op lokaal vlak zijn we dat ook nog. Die rol zit in ons DNA. Dat initiatief van Dyab Abou Jahjah en Rik Torfs? Goh, ik denk dat er al veel partijen in het centrum zitten. Ik weet niet of eentje extra het probleem zal oplossen. Ik weet ook niet goed waar hun project voor staat.

“Wij koppelen zorg voor milieu en klimaat aan zorg voor voedselzekerheid. Covid en de oorlog in Oekraïne confronteren ons scherp met de grenzen van de globalisering. Plots bleek het geen goed idee om voor mondmaskers volledig afhankelijk te zijn van China, en voor gas van Rusland. Ook de voedselzekerheid is weer urgent sinds de oorlog in Oekraïne. Geen enkele partij doet ons dat na. Ook N-VA niet. Zeker N-VA niet.”

Welke kiezers hoopt u te overtuigen om weer op de christendemocraten te stemmen?

“Er is een almaar grotere groep van mensen die zich achtergesteld voelen. De wereld draait maar door, en het lijkt nooit over hen te gaan. Mensen voelen zich bijvoorbeeld verweesd omdat de bankautomaat verdwijnt uit hun dorp. Of nog een voorbeeld: juist nu mensen eindelijk gewend zijn aan de Itsme-app, zou de overheid met een andere app komen. Velen kunnen niet meer volgen. Voor hen moeten wij er zijn.”

Is het niet pijnlijk dat uw partij met haar lokale netwerk de opkomst van radicaal-rechts in landelijk gebied nodig heeft om tot die analyse te komen?

“Wij zijn niet plots van ons paard gebliksemd. In mijn boek had ik het hier twee jaar geleden al over. En ja, vaak gaat het om oudere mensen. Ik wil dat zij zich gehoord voelen. Daarom geef ik als aanbeveling aan onze lokale afdelingen mee dat minstens 20 procent van de kandidaten op cd&v-lijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen ouder dan 60 moet zijn.”

Uw partij heeft al de naam stilletjes mee uit te sterven met zijn kiezers.

“Het is niet hip, ik besef dat. Maar oudere mensen krijgen nu op te veel plaatsen in de samenleving te horen dat ze in de weg lopen en plaats moeten ruimen voor de jongeren.”

U wilt die kiezers dus weer weghalen bij het VB. Vooruit ook.

“Er is een verschil. Ik zal mezelf nooit tot de uitdager van Vlaams Belang bombarderen. Conner Rousseau wil er wel graag een tweestrijd van maken. Misschien win je dan zelf een procentje, maar je tegenstander wint er ook bij. Ik wil niet zo cynisch zijn om een strategie uit te rollen waar radicaal-rechts ook bij wint.

“Ik wil een visie op de partij en de wereld ontwikkelen waarin vele mensen zich kunnen herkennen, ook als ze vorige keer op het VB hebben gestemd. Mij ga je nooit horen zeggen dat mensen die op het VB stemmen marginalen of racisten zijn. Dat druist in tegen alles waar ik politiek in geloof. Ik begrijp dat mensen zich ongemakkelijk voelen in deze wereld. Ik ga hen daarom niet vernederen.”

De Beierse CSU zegt openlijk de radicaal-rechtse AfD niet meer te zullen achternalopen. Je kunt een stinkdier niet overstinken, klinkt het. Dat is ook uw analyse?

“Behalve dat ik dus niet hou van die stinkdierbeeldspraak. Dat komt toch over alsof hun kiezers ook stinkdieren zijn. Quod non. Maar ten gronde klopt het wel. Als je het VB achternaloopt, weet je wie de winnaar zal zijn. N-VA heeft het in 2019 geprobeerd en VB heeft er dankbaar van geprofiteerd. U gaat mij dus nooit horen zeggen dat we hele wijken moeten opkuisen. Zulk grof taalgebruik leidt alleen maar een volgende zwarte zondag in.

“Wat niet wil zeggen dat je relschoppers geen relschoppers mag noemen en niet erg precies mag zeggen om welk type jongeren het gaat. Er is geen enkel excuus voor de amok na sommige WK-wedstrijden van Marokko. Niet racisme, niet armoede, niet schoolse achterstand. Nada. Er leven hier genoeg jongeren die niet bij elke gelegenheid de boel kort en klein slaan. Relschoppers die zich met geweld afzetten tegen onze samenleving moet je kordaat aanpakken. Er is niets racistisch aan die analyse. De eersten die je zullen toejuichen, zijn de moeders en vaders in de Brusselse wijken.”

Zowel minister Verlinden als Jong CD&V-voorzitter Sien Vandevelde pleitte al voor een stijlvollere, beschaafdere politiek.

“Ik steun hen. We leven in gewelddadige tijden, ook verbaal. Er is al een partij die ‘vol is vol’ roept. Het levert je niks op om dat ook te gaan roepen. Maar onze partij moet wel fors durven te zijn in haar boodschap. Je hoeft daarom geen mensen te schofferen. De tijd dat wij enerzijds voor kernenergie zijn en anderzijds tegen, moet echt wel voorbij zijn.”

Mogen we zeggen dat we u toch ook veeleer tot de vechtersbaasjes in de Wetstraat rekenen?

“Ik heb een parler vrai. Ik wring mijn boodschap niet door zeven bochten. Maar mijn boodschap zal nooit zijn dat we een hele gemeente met een hogedrukreiniger willen schoonspuiten.”

Het gaat ook over tactische opstelling: u mengt zich vaak in lopende debatten of regeringszaken. Men zegt weleens dat u de Vlaamse Georges-Louis Bouchez wil zijn.

“Op basis waarvan, als ik vragen mag? Ik ben wel iemand die een antwoord geeft als een journalist iets vraagt. Blijkbaar ben je dan meteen ‘de nieuwe Bouchez’. Op mijn socialemediakanalen van de laatste zes maanden − u mag ze onderzoeken − blijft het allemaal erg rustig en bedaard.

“Wij hebben onze energienota, maar ik zwijg als het graf over de delicate onderhandelingen tussen de regering en Engie. Ik hoorde de groenen daar onlangs over communiceren met info die zelfs de vicepremiers nog niet hadden. Toch hoorde ik niemand zeggen dat Jérémie Vaneeckhout de nieuwe Bouchez is. Of neem de pensioendeal. Weet je wanneer Sammy Mahdi en Georges-Louis Bouchez zijn beginnen reageren? Nadat Conner Rousseau had gezegd dat die niet veel soeps was. Maar Conner is zogezegd ‘de goeie’ en wij zijn ‘de slechten’.” (lacht)

Die perceptie stoort u duidelijk.

“Goh, ze is niet altijd fair. We maken stevige nota’s over energie en de arbeidsmarkt, bedoeld om op lange termijn het debat te voeden. Als journalisten dan blijven steken in dat beeld van tafelspringer, vind ik dat onrechtvaardig.”

U hebt over de premier wel gezegd dat zijn methode niet werkt en u stelde een alternatief voor. Het gevolg? Niets bougeert nog maar u kreeg wel uw vijf minuten aandacht.

“Dat stuk was niet gericht tegen Alexander en kwam er na veel contacten, ook met andere partijvoorzitters. Ook zij willen nog bewegen. Ik deed dat uit eerlijke bezorgdheid. Het heeft ook gewerkt: tegen maart komt er nu hopelijk een grote deal.”

Nu het toch over de regering gaat: u hebt uw opvolgster wel in de nesten achtergelaten op het departement Asiel en Migratie.

“Nicole (de Moor, red.) heeft de Oekraïnecrisis geërfd en er een asielcrisis bovenop gekregen. Er is een instroom van 100.000 mensen in één jaar, dat is du jamais vu. We hebben al duizend extra opvangplekken gecreëerd. Kijk naar andere landen − Nederland, Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk: daar is de opvangdruk even immens, daar kan het beleid even moeilijk volgen. In al die landen hebben al mensen op straat geslapen.

“Waar ik bijzonder trots op ben, is de #plekvrij-actie voor de Oekraïners. In het begin was daar veel kritiek op omdat het niet de taak zou zijn van burgers om oorlogsvluchtelingen op te vangen. Maar die kritiek mag nu eindelijk wel verstommen. Uit academisch onderzoek blijkt dat een overgrote meerderheid van de mensen bijzonder tevreden is over die aanpak van de regering.”

Het lijkt bewust beleid wat de regering nu doet: niet genoeg plaatsen creëren om de mensen af te schrikken om naar hier te reizen.

“Mochten de mensen denken dat wij om tactische redenen te weinig slaapplaatsen creëren, dan zou ik dat dramatisch vinden. (verheft zijn stem) Als Nicole mensen wilde afschrikken, had ze opvangcentra moeten sluiten en mensen buitenjagen. Ze heeft dat bijna moeten doen, dankzij de PS dan nog wel. In Molenbeek is PS-burgemeester Cathérine Moureaux naar de rechter gestapt om er het opvangcentrum dicht te gooien. Oekraïners waren welkom, andere asielzoekers niet. Die wilde ze manu militari naar buiten dragen.”

Paul Magnette zei nochtans recent: ‘Het christelijk humanisme laat geen mensen op straat sterven. Laten we niet bang zijn van extreemrechts.’

(schamper) “Dat zou ik doodgraag ook in Molenbeek horen. Ik heb geen lessen te krijgen van de PS.

“De groep mensen die op straat slaapt, is ook geen geïsoleerde groep waar niemand naar omkijkt. Neen. Velen van hen hebben we al een slaapplek kunnen bieden. De realiteit is gewoon dat de instroom te hoog is: 60 procent van de mensen die Europa binnenkomen, heeft geen recht op internationale bescherming. Die moeten aan de grens worden tegengehouden. Het Europees Asielagentschap is er, Frontex ook, maar dat is niet genoeg. Europa moet het hele asielsysteem op de schop nemen. Gebeurt dat niet, dan kun je er gif op innemen dat het beleid van landen zoals Hongarije, dat we zo verafschuwen, er ook hier zal komen doordat de extreme partijen aan de macht zullen komen. En dan staat de hele Europese Unie op het spel.

“In Portugal − Nicole heeft er al meermaals op gewezen − vraagt maar een handvol mensen asiel aan. Bij ons zijn dat er duizenden. Maar wie in Portugal geregistreerd staat en naar België reist, kan hier wel een opvangplaats opeisen. Ik vind dat niet kunnen. Die mensen moeten enkel ginds bed, bad, brood krijgen.”

Terug naar eigen land. De cd&v-burgemeester van Jabbeke zegt dat u ‘uw belofte hebt gebroken’. Hij ging akkoord met een gesloten terugkeercentrum maar kreeg er nog een opvangcentrum bovenop.

“Er komt effectief een terugkeercentrum in Jabbeke, maar daarnaast komt er ook een tijdelijk opvangcentrum. Dat gaat om noodopvang in de winter, daar kan toch geen enkele christendemocraat tegen zijn?”

Gaat de kaart van België na 2024 niet veel minder oranje kleuren? Veel burgemeesters twijfelen om nog onder de cd&v-vlag op te komen.

“Door het Vlaams kiesdecreet krijgt de grootste partij na de verkiezingen automatisch de leiding. Daarom spreken twee of drie partijen nu vaak af om samen op te komen. Voor ons is het belangrijkste dat na de verkiezingen zo veel mogelijk gemeentes opnieuw een cd&v-burgemeester hebben.”

De instemming met dat kiesdecreet is toch potentieel desastreus voor uw partij?

“Vroeger werden er heel veel voorakkoorden in den duik gesloten, nu zijn partijen er duidelijk over met wie ze in zee gaan. Dat vind ik geen slechte evolutie.”

Blijft u voorzitter wanneer cd&v in 2024 onder de 10 procent duikt?

“Mochten de Rode Duivels aan het begin van een WK al bekendmaken wat ze zouden doen wanneer ze er in de eerste ronde uitvliegen, dan zouden ze niet ver raken. Ik ben een immense voetbalfan; ik ga daar dus echt niks over zeggen.”

Denkt u dat de huidige bromance tussen Bart De Wever en Conner Rousseau regeringen zal opleveren?

“Goh, ik wens iedereen zijn bromance toe. De politiek kan nog meer bromances gebruiken. (met een knipoog) Waarom zijn er niet meer in de federale regering? We hebben immers nog twee jaar te gaan en de economische prognoses zijn niet van die aard dat we de champagne snel kunnen ontkurken.

“Ik vind het best logisch dat N-VA en Vooruit elkaar opvrijen. N-VA gelooft in een sterke, Vlaamse overheid en Vooruit in een sterke overheid tout court. Ik niet. Voor mij geen sterke etatiserende samenleving die zegt hoe je moet leven. De fractieleider van Vooruit zei onlangs over de leerkrachten: ‘Wie betaalt, bepaalt’. Die betutteling, dat is mijn wereld niet.”

Verlangen kiezers op dit moment niet naar een sterke overheid?

“Neen. Ik denk dat heel veel kiezers juist de betutteling van de politiek kotsbeu zijn. Een overheid moet mensen zekerheid bieden op haar kerntaken, zoals veiligheid en energie. Maar je moet mensen ook hun plek gunnen om hun eigen leven op te bouwen.”

U bent kritisch voor de socialisten, maar Conner Rousseau slaagt er wel in om zijn partij vooruit te laten gaan.

“Net zoals Van Grieken heeft Rousseau ook een hele tijd nodig gehad om zijn partij te hervormen en hij kon voortbouwen op het werk van zijn voorganger John Crombez. Vooruit en Vlaams Belang zijn het beste bewijs dat een partij die bijna op de grond ligt weer kan opveren. Heel veel mensen zeiden over Vooruit zelfs: dat komt nooit meer goed, de groenen worden de enige linkse partij.”

Zijn er zaken die u van hem overneemt?

“Onze partij moet vooral trouw blijven aan zichzelf. Nogmaals: wij mogen vooral de mensen niet achterlaten voor wie de wereld nu te snel draait. Want die mensen vluchten niet naar Vooruit, maar naar Vlaams Belang.”

Was u als kind bang voor de opkomst van Vlaams Belang?

“Absoluut. Ik was nog jong op Zwarte Zondag (de beruchte zondag in 1991 toen het toenmalige Vlaams Blok de grote winnaar werd van de federale parlementsverkiezingen, red.) maar figuren als Filip Dewinter joegen me angst aan. Ik heb al vaak tegen Vlaams Belangers gezegd dat de Sammy van 10 jaar angstig was om zich Vlaming te voelen. ‘Dewinter heeft dat gepikt, die Vlaamse identiteit, die Vlaamse vlag’, dacht ik toen. ‘Die zijn nu van hem. Ik hoor niet thuis in Vlaanderen.’

“Ik wil niet dat jongens en meisjes vandaag hetzelfde voelen. Daartegen wil ik echt strijden. Die jongeren mogen naast die Vlaamse vlag staan en met een brede glimlach zeggen: ‘Ik wil er hier ook het beste van maken.’ Als kind had ik de mentale weerbaarheid niet om dat te doen. Toen dacht ik: oei, er zijn grote meneren in Brussel die mij op een vliegtuig willen zetten naar een land waar ik nooit ben geweest. Irak, waar mijn vader vandaan komt, dat was het land waar Rudi Vranckx reportages draaide. Ik kende alleen België en het Turkse Antalya, waar we op vakantie gingen.

“Mijn Vlaamse grootmoeder was in totale paniek omdat mijn moeder wilde trouwen met mijn vader. Had Filip Dewinter toen bij haar aan tafel gezeten in Moerbeke-Waas, dan was ze misschien wel vatbaar geweest voor zijn ideeën. Maar mijn vader bewees elke dag opnieuw dat haar vooroordelen niet klopten en ze hadden al snel de beste verstandhouding. Ik doe hetzelfde.”

Is dat niet onrechtvaardig? U zegt eigenlijk: ‘Ik moet over een hogere lat springen dan de autochtone Vlamingen.’

“Als ik over een hogere lat moet springen zodat we allemaal beter overeenkomen, doe ik dat met veel plezier. Mijn vader heeft ook hoger dan eender wie moeten springen om aanvaard te worden door zijn schoonouders. Hij heeft echt moeten bewijzen dat hij geen slechte bedoelingen had. Voor mij geldt dat ook. Elke dag spreek ik op sociale media wel iemand aan die mij uitmaakt om mijn huidskleur.”

Raken die berichten u nog?

“Tuurlijk wel. Ik zeg altijd van niet, maar ze doen dat wel. (lacht) Zeker de honderden reacties op onze geadverteerde posts zijn ... indrukwekkend. Toch denk ik elke keer: daar zit een kwetsbare, onzekere persoon. Al wie mij uitscheldt voor vuile terrorist of bruine aap, wil ik een uitnodiging sturen voor een lang gesprek.

“Als traditionele partij moeten wij ook aan introspectie doen: waar hebben wij die mensen verloren? Ik leg mij niet neer bij de academische onderzoeken die zeggen: ‘Die kiezers zijn bijna niet meer te overtuigen. Geef het op en pak gewoon de rest van het centrum.’ (nadrukkelijk) Ik ga het nooit opgeven.”

U zou hen nooit deplorables noemen, zoals Hillary Clinton?

“Neen. Deplorables, stinkdieren, die namen mag je echt niet gebruiken. Ik ben een grote fan van Obama, maar hij heeft veel te veel gefocust op de big cities en een metropolitane visie verheerlijkt. De rest van Amerika kreeg te weinig aandacht, wat tot begrijpelijke frustraties leidde. Dat ga ik niet doen in landelijk Vlaanderen.”

U spreekt nu een beetje over uw afkomst, maar meestal bent u een enigma. Alomtegenwoordig op sociale media, maar erg zwijgzaam over uw eigen persoon.

“Zijn er anderen die meer lossen over hun privéleven? Weten jullie wat heel de Wetstraat doet op zaterdagochtend? Daar moeten jullie toch ook op gokken? Als ik met vrienden op café ga of een voetbalmatch bekijk, post ik dat wel op Instagram.”

Alle politici etaleren graag hun voorliefde voor voetbal.

“Bij mij zit daar geen grote communicatiestrategie achter. Ik heb zelf gevoetbald, ik heb bij Extra Time gewerkt, ik doe niets liever dan voetbal kijken. Ik heb mij ook mateloos geërgerd omdat ik tijdens het WK wedstrijden miste doordat ik moest werken.”

Wat ontspant u nog?

Vroeger zelf voetballen, maar mijn knieën zijn kapot, dus dat gaat niet meer. Nu game ik vooral. Voor ik bijvoorbeeld naar De zevende dag ga, zet ik mijn console op, neem ik mijn kaske vast en game ik wat om mijn hoofd leeg te maken. Ik heb hier, op het hoofdkwartier, ook een Twitch-salon geïnstalleerd. Twitch is zowat YouTube voor gamers. Die streamen live terwijl ze gamen. De Twitch-wereld is een gigantische wereld die volledig in een aparte bubbel leeft. Ik zit daar graag in. Een paar maanden geleden heb ik mijn hele installatie naar een café bij de VUB gebracht, daar een spelletje FIFA gespeeld met een paar gamers en met hen wat over politiek gepraat.

Zit u op Tiktok?

“We delen filmpjes op mijn account, maar Instagram is meer mijn wereld. Dat beheer ik helemaal zelf. Deze week heb ik er de telefoonnummers gevraagd van wat vereenzaamde ouderen. Die bomma’s en bompa’s van mijn volgers bel ik nu op en vraag ik hoeveel kroketten ze met kerst gaan eten. ‘Hoe ist met den hond?’ is de vraag die ik het meest krijg. (lacht) Pamuk is oud geworden, merkte ik gisterenavond ineens op. Ze doet niks anders dan slapen en snurken. Het vermoeit haar precies, het voorzitterschap.” (lacht)

Hoe vermoeiend is het voorzitterschap voor u?

“Om de zoveel tijd begint het onder mijn oogleden te trillen. Dan weet ik: ‘Shit, het is weer zover. Ik moet rusten.’ Vroeger waande ik mezelf onsterfelijk. Maar de realiteit heeft me ingehaald: ik heb echt al een paar keer een klap gehad. In 2018, net na de lokale verkiezingen, zat ik aan mijn bureau en kon ik gewoon niet meer bewegen. Ik ben toen op de grond gaan liggen, binnen de seconde in slaap gevallen en pas drie uur later wakker geworden. Nu voel ik ook dat ik op ben. Ik ga tussen kerst en nieuw even rust nemen.”

U hebt nu al zo’n vermoeiend leven, en toch wilt u ook nog vader worden. Dat kondigt u aan in Het huis van Eric Goens.

“Op mijn 22ste maakte ik een bucketlist en was dat mijn eerste prioriteit. Helaas zijn we twaalf jaar verder en ben ik nog steeds geen papa. Heel veel mensen weten precies wat ze later willen worden. Minister, partijvoorzitter of premier. Ik niet. Ik wist en weet alleen dat ik papa wil worden. En ik wil ook impact hebben, al is mijn precieze rol irrelevant. Ik was doodgelukkig als columnist van De Morgen...”

U hebt heimwee naar die periode?

“Ja. Als opiniemaker kon ik mijn mening geven zonder al die politieke theorieën en stratego waar ik nu rekening mee hou. Dat keurslijf is soms lastig. Ik kan ook echt genieten van inhoudelijke debatten. Na onze eis voor de indexering van de kinderbijslag ontstond er zo’n sterk debat tussen experts als Bea Cantillon en Ive Marx.”

Wat de mensen onthouden, is dat die indexering er niet komt.

“Kan zijn. Wij zullen daar wel voor blijven strijden.”

Bleef u daar niet vooral in de schaduw van Hilde Crevits?

“Neen. Wij hebben met de hele fractie besloten dat we hier de regering niet over wilden laten vallen. Maar ik begrijp wel dat er een protagonist en een antagonist nodig is om een stuk te schrijven in de krant. Dat wist Shakespeare ook al. De realiteit heeft veel meer lagen.

“Ik heb massa’s respect voor Hilde. En ik weet dat dat omgekeerd ook zo is. Door alle geruchten zit je vaak wel precies meer in Home and Away dan in het parlement. Of in Familie of Thuis. Of in alle drie tegelijk.’ (lacht)