Energie weggeven is verboden

Marc Bellinkx (43), een leraar uit Kontich, heeft Robin Hood-allures. Zijn missie: intelligenter gebruikmaken van het bestaande distributienetwerk.

Het dak van Bellinkx' halfopen bebouwing ligt vol zonnepanelen, die hem te veel stroom opleveren, zo'n 400 kilowattuur per jaar. Die schenkt hij nu aan de buren via een verlengkabel over de haag, maar hij zou ze "nog liever aan het OCMW-gezin wat verderop in de straat geven dat nu via een herlaadkaart om stroom moet bedelen", zo vertelde hij op Hautekiet op Radio 1.

Het stuit Bellinkx tegen de borst dat hij twee keer moet betalen voor het gebruik van het energienetwerk. Niet alleen omwille van het kostenaspect, ook uit solidaire overwegingen met zijn buren.

Niet eerlijk

"Ondanks het feit dat ik geïnvesteerd heb in zonnepanelen en al jaren solidair energie afgeef, moet ik betalen voor mijn aansluiting op het net en nog eens extra als ik mijn overtollige energie kwijt wil. Ik betaal een injectierechtvergoeding van 50 euro per 1.000 kilowattuur om mijn zonne-energie op het net te zetten. Terwijl ik deze energie gratis aan mijn buren zou kunnen leveren. Dat systeem vind ik niet eerlijk, vandaar mijn burgerlijke ongehoorzaamheid", vertelt Bellinkx.

"Een bewonderenswaardig idee, maar niet nieuw", reageert André Pictoel, gedelegeerd bestuurder van de VREG, de Vlaamse energiewaakhond. Volgens de topmanager is er in het elektriciteitsnetwerk wel degelijk een solidaire factor aanwezig. "Het elektriciteitsnet moet gezien worden als een doos waarin producenten stroom injecteren en waaruit afnemers stroom tappen. Het verschil tussen wat de doos in- en uitgaat, wordt gefactureerd aan de gebruiker. Maar de gebruiker draait ook op voor bijkomende kosten die bijvoorbeeld worden veroorzaakt door energieverlies tijdens het transport van elektriciteit." Volgens Pictoel verminderen energie-injecties zoals deze door zonne-energie het netverlies. Waardoor de kosten zakken en de factuur voor de gemeenschap dus daalt.

Eandis-woordvoerder Simon Van Wymeersch treedt Pictoel bij. Volgens Van Wymeersch ondergraaft Bellinkx net het huidige solidariteitsprincipe door op eigen houtje energie te distribueren. Bovendien is die "zwarte" en niet altijd constante energietoevoer gevaarlijk, zegt hij. "Netwerkbeheerders moeten zich strikt houden aan de technische voorschriften van de VREG om de spanningskwaliteit te waarborgen", klinkt het.

"Het werk van de netbeheerders is niet voor niets strikt gereglementeerd", zegt ook Freya Van den Bossche (sp.a), Vlaams minister van Energie, Wonen, Steden en Sociale economie. "Als we dat soort privénetten toelaten, zullen het in de realiteit - op een paar goedmenende uitzonderingen na - alleen rijken en grote bedrijven zijn die het kunnen betalen om zich op eilandjes te gaan organiseren om in hun eigen energievoorziening te voorzien. Als de vermogende groep grootverbruikers zich daaraan onttrekt, zullen het de minder vermogenden zijn die de rekening gepresenteerd krijgen. En dat willen we niet."

Vergunning nodig

De ultieme droom van Marc Bellinkx is via het bestaande distributienetwerk groene stroom van kleine spelers lokaal beter te verdelen via slimme netwerken. "Slimme meters bestaan al", legt hij uit. "Het zijn microcomputers die lokaal energieverbruik meten en communiceren via het internet, waardoor je overtollige energie van elkaar kan downloaden."

Maar is zijn idee in de praktijk ook haalbaar? "Als er een leveranciersvergunning bij de VREG wordt aangevraagd, en de overtollige energie verkocht wordt via de marktregels", dan kan het, klinkt het bij Eandis.

Daar is Bellinkx naar eigen zeggen mee bezig. "Ik heb nog wat ijzers in het vuur liggen en ben in een gesprek met een leverancier, maar meer kan ik daar nu nog niet over zeggen."

Op 17 oktober zal Bellinkx zijn ideeën uiteenzetten tijdens een thema-avond in Mortsel.