Zwarte schaduw boven Israëlische democratie
Israël is alweer opgeschrikt door een bloedige aanslag met veel doden. Er komt maar geen einde aan de spiraal van geweld. Het zo nadrukkelijk beloofde veiligheidsbeleid van Ariel Sharon is een mislukking geworden. De aanslepende brutale militaire bezetting blijkt de zelfmoordcommando's niet te kunnen stoppen. Regering, leger en politie blijken niet in staat de eigen burgers te beschermen.
Maar ook politiek is Israël, dat binnen een goede drie weken naar de stembus moet, opgeschrikt door politieke schandalen en willekeurige beslissingen die een smet zijn op de Israëlische democratie. Er heerst een klimaat van angst en politieke onzekerheid in het land en veel wijst erop dat Israël nog onregeerbaarder zal worden dan het tot nu toe al was.
In de eerste plaats is er het schandaal dat de kiescommissie heeft veroorzaakt. Deze instantie heeft de volksvertegenwoordigers Azmi Bishara en Ahmed Tibi verboden opnieuw aan de verkiezingen voor de Knesset deel te nemen. Beiden vertegenwoordigen de Israëlische Arabieren, die toch met 1,1 miljoen mensen een groot deel van de totale landsbevolking uitmaken.
De reden om hen van de verkiezingslijsten te schrappen komt bijzonder simplistisch over. Zij 'zouden sympathie hebben voor de Palestijnse strijd' - dat is alles waarmee de maatregel gemotiveerd werd. Veel Israëlische burgers hopen nu dat het Hooggerechtshof die beslissing, die een gevaar vormt voor de democratie, later deze week ongedaan zal maken.
Maar in volle verkiezingscampagne zijn er nog andere schandalen die het land opschrikken. Volgens Israëlische media hebben veel burgers tevergeefs in de rij gestaan voor een gasmasker, aangezien meer dan één miljoen van die spullen niet veilig zijn. De regering wilde die echter absoluut aan de man brengen voor het geval Saddam Hoessein zich tegen Israël keert.
Het gestockeerde pokkenvaccin zou dan weer onzorgvuldig zijn opgeslagen en nu onbruikbaar zijn. De politie heeft openlijk veroordeeld dat maffiafiguren "politieke invloed en zelfs plaatsen op bepaalde lijsten" hebben gekocht. Bovendien blijkt de regerende Likoed-partij van Ariel Sharon nu klappen te krijgen via een corruptieschandaal.
Omri Sharon, de zoon van de premier en een van zijn belangrijkste politieke adviseurs, heeft via omwegen aan bepaalde leden van het Likoed-kiescomité geld doen toekomen. Dat comité stelt de lijsten samen en voor geld (5.000 euro per keer) zijn sommigen blijkbaar bereid geweest hun stem voor de ene of de andere kandidaat te geven.
Omri Sharon is overigens zelf op een prominente plaats op de Likoed-lijst geraakt en hoewel media en onderzoekers nog niet het fijne van de zaak weten, is er al een ravage aangericht. In een paar weken tijd is Likoed in de peilingen van 41 naar 31 parlementszetels gezakt en verwacht men op 28 januari alsnog een electorale afstraffing.
Als de eveneens politiek aangeslagen Arbeiderspartij het resultaat van de peilingen haalt (22 zetels), hebben beide grote partijen niet eens voldoende om samen een regering te vormen en blijft het land afhankelijk van de chantage van de uiterst rechtsen en de religieuze fundamentalisten, met alle gevolgen voor Israël en het vredesproces.
