Zussen getuigen over amateuristische euthanasie: "Baxter viel op Tines gezicht"

Waarom Tine Nys precies dood wilde, is niet helemaal duidelijk. Ze had een verleden in de psychiatrie, maar dat was alweer 15 jaar voor haar dood. "Ze had een moeilijke jeugd en een psychiatrisch verleden, maar dat was ze ontgroeid", getuigen haar zussen in Terzake. Toch trok Nys op 38-jarige leeftijd naar haar huisarts met haar wens voor euthanasie. Volgens haar zussen waren door een stukgelopen relatie weer oude gevoelens van afwijzing en gebrek aan liefde opgeborreld.

De gevraagde euthanasie zou ze uiteindelijk krijgen. Wettelijk lijkt aan de voorwaarden voldaan. Drie artsen, waaronder één psychiater, geven hun akkoord voor euthanasie. Toch stellen haar zussen nu vraagtekens bij hoe dat is verlopen. "Die drie partijen zijn door Tine bij elkaar gezocht", zegt haar zus. "Ze hebben nooit samen een verslag opgesteld of diagnoses uitgewisseld."

De wet schrijft verder voor dat de situatie medisch uitzichtloos moet zijn. "Maar eigenlijk had Tine zelfs geen psychisch ongeneeslijke ziekte", zeggen haar zussen nu, vijf jaar na haar overlijden. "Ze heeft twee maanden voor haar dood na testen een nieuwe diagnose gekregen: autisme. We hebben nooit de kans gekregen om Tine op die manier te bekijken, benaderen of begrijpen." Volgens de zussen is er veel te snel overgegaan tot euthanasie. "Dat er behalve euthansie geen andere behandelopties zijn voorgesteld, is voor ons heel moeilijk te begrijpen."

Nonchalant

De arts die de euthanasie uitvoerde, wordt door de zussen beschreven als "nonchalant". Hij vergeleek het overlijden met een geliefd huisdier in pijn dat een spuitje krijgt. Volgens de zussen beschikte de arts ook niet over het nodige materiaal om een euthanasie uit te voeren. "De baxter hing niet omhoog, maar lag naast haar op de zetel en viel uiteindeiljk zelfs op Tines gezicht. Mijn vader moest op trillende knieën de naald vastdrukken in haar arm, omdat de arts er niet aan had gedacht om pleisters mee te nemen."

De dokter zou na het overlijden ook aan de ouders gevraagd hebben om door de stethoscoop naar het hart wilde luisteren, zodat ze zelf konden horen dat hun dochter was gestorven. "Een ongelofelijk perverse vraag", vinden de zussen. De familie ging na het overlijden zelf langs bij de betrokken artsen om verhaal te halen. Ze namen die gesprekken ook op. "Ik denk dat Tine bij heel veel dokters geshopt heeft", klinkt het bij een van hen. "Ik ben een beetje kwaad op de arts die de injectie gaf." Dan blijkt ook dat het registratiedocument, dat na het overlijden moet worden overgemaakt, te laat werd ingediend bij de euthanasiecommissie door de uitvoerende arts.

Geen alleenstaand geval

"Ik hoop dat dit pech was, maar ik vrees ervoor dat dit geen alleenstaand geval is", zegt Joris Vandenberghe, bestuurslid van de Vlaamse Vereniging voor Psychiatrie in een reactie. "Dit is echt wel heel zorgwekkend." De lat voor euthanasie moet hoger, vindt hij. "De tijd die volgt op een euthanasieverzoek moet volgens de wet minstens een maand zijn. Maar eigenlijk is een jaar in zo'n geval nog kort.

De wet richt zich grotendeels voor mensen in een terminale situatie", haalt Vandenberghe aan. "Dit gaat over mensen die psychisch lijden. Is een evaluatie vooraf niet veel zinniger, waarbij een commissie op voorhand een zaak bespreekt?" De euthanasiecommissie heeft geoordeeld dat de wettelijke voorwaarden van euthanasie bij Tine Nys zijn nageleefd. Tegen de artsen loopt een gerechtelijke procedure.