Zo sterk staat het Chinese leger echt

Opnieuw trekt het Chinese leger zijn defensiebudget op, zo werd er aangekondigd op het Volkscongres. Het land heeft al langer veruit het grootste leger ter wereld, met 2,11 miljoen soldaten en nog eens 3,25 miljoen reservisten. Maar louter hoofden tellen, is niet de beste graadmeter voor militaire slagkracht. Eén van de meest gebruikte criteria daarvoor is net dat militaire budget, ook al geeft dat cijfer weinig informatie over de kwaliteit van het militaire personeel, de jarenlange, geaccumuleerde opleiding en de operationele ervaring van de strijdkrachten.

Puur afgemeten op basis van die militaire uitgaven zie je dat de Verenigde Staten nog voor jaren onaantastbaar zijn. De VS spenderen meer dan een derde van alle militaire uitgaven op deze planeet. Maar hoewel de budgetten in China een pak kleiner zijn, merk je ook welke sterke groei het land in deze grafiek optekent:

Of misschien ziet u het zo beter:

Op kaart ziet dat er dan zo uit:

Kijk je naar het aandeel van de militaire uitgaven van het bruto binnenlands product (bbp), dan zie je dat China al tien tot vijftien jaar zijn militaire uitgaven laat meegroeien met de economie. Ze maken zowat twee procent van het bbp uit. Dat is meer dan in Japan of Duitsland, maar toch nog een pak minder dan in de Verenigde Staten, Rusland of Saoedi-Arabië. Anders gezegd: zelfs met de huidige enorme financiële inspanningen die China in het leger pompt, heeft het land nog groeimarge in vergelijking met andere wereldmachten.

Op een wereldkaart ziet die grafiek er zo uit:

undefined

Eenzelfde beeld krijg je als je de militaire uitgaven per inwoner bekijkt. Op dat vlak zitten westerse landen als de Verenigde Staten, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk eigenlijk tegen hun plafond aan. Grote opkomende machten als China en India daarentegen hebben op dat vlak nog veel speling, in vergelijking met andere landen.

Dit zijn dezelfde data op een kaart:

En Europa?

In 2010 stond het Chinese defensiebudget voor 28 procent van de totale Aziatische militaire uitgaven. Het voorbije jaar was dat al 38 procent, schrijft het International Institute for Strategic Studies (IISS) in zijn jaarlijkse 'Military Balance'. Japan zakte in die jaren van 20 procent naar 14 procent.

"Als ze deze trend doortrekken, zal China binnen tien à vijftien jaar een groter defensiebudget hebben dan de Verenigde Staten", vertelt Jonathan Holslag, docent internationale politiek aan de VUB, aan het VRT-radionieuws. "De Amerikanen hebben nog veel ruimte om te antwoorden op de Chinese militaire ontwikkelingen. Maar de buurlanden - Japan, India, Vietnam - worden natuurlijk wel heel erg zenuwachtig." China wapent zich al jaren voor de mogelijke territoriale en economische conflicten in de regio. Holslag schrijft in zijn nieuwste boek dat die wedloop onvermijdelijk zal leiden tot agressie.

Holslag pleit er al langer voor dat ons land, en de westerse wereld in het algemeen, zich daarvoor moet wapenen. "Ik beveel aan om in Europa onze nucleaire afschrikking te behouden, en die zeker niet als eerste te gaan afbouwen - hoe verwerpelijk kernwapens ook zijn. Ik weet dat dit voor pacifisten een beetje 19de-eeuws klinkt maar als je de wereld rondom ons bekijkt, wordt militaire afschrikking opnieuw erg belangrijk, al is het wezen van zo'n strategie dat je de wapens liefst nooit moet gebruiken", vertelde hij vorige week in onze krant.

Intussen gaan in Europa sinds de start van de economische crisis in 2008 de defensiebudgetten achteruit. De voorbije vijf jaar daalden de Europese militaire uitgaven met 8 procent, schrijft IISS. Holslag is maar één van de Belgische academici die die besparingen bekritiseert. "Kleine landen als het onze moeten hun veiligheid opnieuw ernstig nemen", zei hij vorige week nog. "Defensie is niet de goedkoopste verzekering van allemaal, maar het blijft voor elke samenleving ultiem de belangrijkste."