Zij stapten na een andere baan over naar het onderwijs: ‘Zoveel plezier heb ik in een andere job nooit gehad’

Hogeschool Odisee verwelkomde nog nooit zo veel ‘oudere’ studenten, waarmee mensen ouder dan 25 jaar bedoeld worden. Dat komt onder meer omdat velen op latere leeftijd toch nog kiezen voor het onderwijs. Wat is de drijfveer van zij-instromers om alsnog voor de klas te staan?

Marie-Sofie Gyselen (42): ‘Het is zwaar, maar de leukste job die ik ooit had’

“Voor ik in het onderwijs begon, draaide mijn werk vooral rond geld. Ik heb communicatiewetenschappen gestudeerd en heb nadien in de marketing- en salessector gewerkt. Ik heb mijn vorige jobs altijd graag gedaan. Maar stilaan wilde ik meer met mensen bezig zijn. Ik wilde een verschil kunnen maken, zelfs al klinkt dat idealistisch.

“Ik ben dan zelf met leerkrachten beginnen praten en zij zagen ook een leerkracht in mij. Twee jaar geleden stuurde ik in de kerstvakantie een mailtje naar een school en na een gesprek met de directeur mocht ik meteen starten. Op vrijdag was ik nog als zelfstandige consultant aan het meewerken met een productie, op maandag moest ik lesgeven. Ik ben er dus direct ingevlogen.

“Momenteel ben ik bezig met een verkort traject van twee jaar om een lerarendiploma te behalen. Dat combineer ik met een volledig lesrooster als leerkracht. Sowieso heb je als starter enorm veel werk. Ik moet de lessen zelf instuderen voor ik ze kan gaan geven. Ik ben nu dag en nacht bezig, maar het voelt niet als werken.

“Ik heb het gevoel dat ik zelf heel de tijd aan het bijleren ben. Onderwerpen aanbrengen bij leerlingen, dat is in elke klas weer wat experimenteren. Ik geef nu Nederlands en Engels in het derde en in het zesde middelbaar. Twee vakken die ik dus zelf niet heb gestudeerd, maar door mijn jarenlange werkervaring en persoonlijke interesse kan geven. Ik volg ook nog nascholingen om me in de didactiek van de twee taalvakken te verbeteren.

“Ik begrijp waarom er leerkrachten uitvallen met burn-outs, want het is inderdaad zwaar. Een leerkracht heeft ook veel geduld nodig. Misschien heb ik zelfs meer geduld met mijn leerlingen dan met de kinderen thuis, denk ik. Zoveel plezier heb ik alleszins in een andere job nog nooit gehad.”

Frank Van den Broecke (62): ‘Ik wilde iets terugdoen voor de maatschappij’

“Ik heb altijd het idee gehad om op het einde van mijn carrière les te geven. Mijn vorige job is goed voor mij geweest. Ik was directeur van de Belgische IT-multinational Agfa-Gevaert. Daarna wou ik echt iets terugdoen voor de maatschappij.

“Ik vind de grote mix aan mensen die je als leerkracht tegenkomt bijzonder boeiend. Vroeger kwam ik enkel ingenieurs tegen, nu ontmoet ik collega’s die talen hebben gestudeerd, of lichamelijke opvoeding. Ik geef les in Antwerpen en hier sta je als leerkracht echt met je twee voeten in de realiteit van het grootstedelijke onderwijs. Je ziet de uitdagingen die ermee gepaard gaan.

“De lerarenopleiding ben ik wel begonnen, maar ik heb ze niet afgewerkt, omdat het in mijn eerste jaar te druk was. Ik heb als beginnende leerkracht wel begeleiding gekregen van de vzw Teach for Belgium. Een vierde van de mensen die met mij dat programma hebben gevolgd, is er ondertussen weer uitgestapt. Sommigen konden een doctoraat beginnen, anderen vielen uit door burn-out.

“Als beginnende leerkracht word je er nu nog vaak gewoon in gegooid. Ik denk dat je ook vaak de klassen krijgt die oudere leerkrachten liever niet willen doen. Als ze startende leerkrachten in klassen zouden zetten die je makkelijker meekrijgt, zou het al een verschil maken. Het is een cliché maar voor een leerkracht is er een verschil tussen een aso- en een tso-richting.

“Een klas managen is iets wat je als leerkracht in je moet hebben. In mijn geval heeft ervaring uit de jeugdbeweging daarbij geholpen. Het is nu mijn vierde schooljaar en het is nog steeds verrassend druk. Ik moet vaak een toets twee of drie keer maken, omdat een student niet aanwezig was. Als de leerling niet goed scoort, bekijken we samen waar het verkeerd liep.”

Kris Kuppens (48): ‘Ik wou niet alleen kritiek aan de zijlijn leveren’

“Ik speelde al langer met het idee om mij maatschappelijk te engageren, en niet alleen kritiek langs de zijlijn te leveren. Ik wou echt met mijn voeten in de aarde staan. Of dat dan als leerkracht moest zijn, dat wist ik niet goed. Maar toen ik vorig jaar een bericht op Facebook zag waarin stond dat het atheneum in Brussel een leerkracht Nederlands zocht, vielen de puzzelstukjes in elkaar. Ik heb meteen contact gezocht met de directrice en twee dagen later stond ik in haar kantoor.

“Sinds september geef ik halftijds Nederlands aan leerlingen uit de tweede graad. De andere helft van mijn tijd werk ik voor De afspraak. Ik heb al redelijk wat jobs in de media gedaan, ben regisseur en opvoedster geweest, heb gedoceerd aan hogescholen en psychologie gestudeerd. Al die ervaring komt nu mooi samen in de klas. Want lesgeven in het middelbaar is niet alleen kennis en vaardigheden aanleren, maar ook opvoeden. Het is een prettig gevoel dat ik iets van mijn kennis kan overbrengen op jonge geesten en dat zij ook veel leren aan mij.

“Ik merk wel dat de job vaak onderschat wordt. Ik had op voorhand bijvoorbeeld niet verwacht dat ik de hele dag lang zoveel prikkels zou binnenkrijgen. Anders dan bij een kantoorjob kun je niet even een pauze nemen om een koffie te drinken. Die vrijheid is er niet. Daarbovenop werk je ook met leerlingen die vol met gedachten en emoties zitten. Na een dag lesgeven ben je echt wel moe.

“Onder collega’s is er ook veel perfectionisme: mensen willen het zó goed doen. Er is wel veel te veel bijkomende administratie. Ikzelf probeer zoveel mogelijk op de les en mijn leerlingen te focussen. Als je alles perfect onder controle probeert te houden, is het gemakkelijk om te verzuipen.”