Zeven laagjes hout
Een modebewuste diva die zich plots 30 dagen niet meer wast? Een Crimi Clown-actrice die naar Colombia trekt voor een musical over kindsoldaten? Een JIM-vj die zich met succes op de brillenmarkt gooit? Een gesprek met Eline De Munck, de spring-in-'t-veld die volwassen werd op het scherm, dringt zich op.
Geboren in Beveren in 1988.
Werkte zes jaar als vj voor JIM, maar was o.a. ook te zien in Steracteur sterartiest, Thuis, LouisLouise, 71° Noord, Crimi Clowns, Sterren op de Dansvloer, So You Think You Can Dance en Eline Gets Dirty.
Ontwikkelde vorig jaar haar eigen brillenmerk Odette Lunettes.
Stond in maart op de planken in de musical Muerto.
Zingt in Pigbag Army, een band met Axl Peleman en Jan Van Eyken.
orig jaar ben je gestopt bij tv-zender JIM en startte je met je eigen brillenmerk. Vanwaar die ommezwaai? "Ik wilde niet langer afhankelijk zijn van de media, dat maakte me onrustig. Een dokter wordt beoordeeld op zijn kennis, een schermgezicht op zijn uiterlijk en persoonlijkheid. Dat is confronterend als je zelf nog op zoek bent naar wie je bent. De ene dag word je op een piëdestal gezet, om de volgende dag afgekraakt te worden. Ik heb daar een olifantenvel gekweekt. Ik lijk misschien zelfzeker, maar heb ook mijn gevoeligheden. Na zes jaar bij JIM, waar ik van alles heb mogen proeven en ook op mijn bek mocht gaan, voelde ik dat het tijd werd voor iets anders. Maar wat wilde ik dan? Was dit het moment om mijn stopgezette studie Communicatiewetenschappen verder te zetten? Wilde ik naar het buitenland nu ik nog geen kinderen heb? Toen begon het idee voor een eigen brillenmerk te rijpen."
Odette Lunettes is een succesvol merk. Je tweede collectie komt dit voorjaar uit en bekende koppen als Adil El Arbi en Cath Luyten dragen een exemplaar van jouw hand. Had je dit durven dromen?
"Totaal niet! Ondernemen zit dan wel in mijn bloed (haar moeder is opgegroeid in een nest van tien kinderen, waarvan er zeven een eigen zaak hebben, red.) en ik kan me goed laten adviseren, maar ik heb er ook hard voor moeten werken. Ook de investeringen heb ik zelf gedragen. Best spannend, want een kleine opticien verkoopt gemiddeld vijf brillen per dag. Hoeveel moest ik er laten maken? Ik zag me de rest van mijn leven al zitten met een onuitputtelijke stock in mijn garage. En ik heb niet eens een garage!"
Sinds wanneer bril jij?
"Sinds mijn vijftiende, maar ik vond nooit een bril naar mijn goesting. Ofwel vond ik ze te duur ofwel te mainstream. Na de les moffelde ik die bril altijd zo snel mogelijk weg. Toen ik de autocue bij JIM niet meer kon lezen, moest ik wel met bril op antenne want contactlenzen verdraag ik niet. Samen met een styliste ben ik toen op brillenjacht gegaan. Ik begon te beseffen dat een bril toch hip kan zijn. Nu zie ik het als mijn missie om mensen die een bril moeten dragen er toch plezier aan te laten beleven."
Draag je nu enkel nog Odettes?
"Dat zou echt de slechtste marketing ever zijn als ik niet mijn eigen brillen zou dragen! Ik heb 35 exemplaren om 's ochtends uit te kiezen. Er zijn twee soorten brillers: de mensen die één worden met hun bril en de mensen die van bril wisselen naargelang hun gemoed of outfit. Ik behoor tot die tweede categorie."
Begin oktober was je eerste collectie volledig uitverkocht. Wat brengt je tweede?
"Iets fijnere en subtielere modellen. In afwachting hebben we een limited-editioncollectie op de markt gebracht van handgemaakte houten brillen, in samenwerking met Jefferson Eyewear van Gerd Booten. Hij is een ex-drummer die van zijn houten drumtrommels brillen maakt die nu zelfs door Elton John gedragen worden. Alle monturen bevatten zeven laagjes hout. Sinds hij onze bestellingen erbij heeft, zitten zijn handen onder de blaren."
dames in hoepelrokken
Je groeide op in Beveren, maar verhuisde op je twintigste naar Antwerpen. Hoe vond je dat?
"Dat was verschrikkelijk in het begin, omdat ik er bijna niemand kende. Ik kon mijn studie niet langer combineren met de lange draaidagen voor Steracteur sterartiest en LouisLouise. Ik moest van nul beginnen en heb daar zeker in het begin veel traantjes voor gelaten. Ik durfde dat thuis niet te vertellen, want ik was met grote trom naar Antwerpen vertrokken. Dan kon ik nu toch niet komen vertellen dat ik het maar niks vond? Een jaar later kocht ik mijn eigen appartement aan Park Spoor Noord, daar voelde ik me meteen thuis. Ik leerde écht zelfstandig zijn, iets wat me vandaag in mijn brillenverhaal goed van pas komt."
Kom je nog vaak in Beveren?
"Ik kom hier om mijn ouders en mijn vrienden van de scouts te zien. Mijn ouders wonen vlak achter Hof ter Saksen, een parkbos met een 18de-eeuws kasteel waar ik graag ga joggen. Ik heb daar als kind vaak geravot, en ik trad er met mijn eerste jazzbandje op in de Oranjerie. In de zomer kan je er biologische sapjes drinken van peren en appels die in de hoogstamboomgaard gekweekt worden. Ik voel me weer Bevernaar als ik daar ben. Het bizarre is dat Hof ter Saksen - zelfs onder Bevernaars - helemaal niet zo bekend is. Aan 'het park van Beveren' linken de meesten Cortewalle, maar dat is veel minder idyllisch. Hier kan je je zo inbeelden hoe de paardenkoetsen halt hielden voor het oude kasteel en dames in hoepelrokken door een lakei naar het buitenverblijf van de rijke Sint-Niklase industrieel geleid werden."
Voel je soms de behoefte om de drukte van de stad achter je te laten?
"Nee, ik woon rustig daar aan het park in Antwerpen. Ik hoef niet per se naar Beveren te komen om rust te vinden, dat kan overal heb ik gemerkt. Ik ben echt een meisje van het Noord. Ik ga weleens op café met vrienden op het Zuid, maar ik zou er niet willen wonen. Noord is gemoedelijker, minder stads, mensen zeggen er elkaar gedag. Ik heb er zelfs mijn eigen hangjongeren! (lacht) Ik hou van die multiculturele buurt, zonder nu voor hipsterracist versleten te willen worden. Het Zuid voelt classy aan, terwijl het Noord meer hardcore, meer ghetto is. "
Zie je jezelf nog verhuizen?
"In minder dan vijf jaar tijd, ja. Ik heb mezelf beter leren kennen en ben als persoon gegroeid door te verhuizen naar Antwerpen. Misschien wordt het Brussel, ik ben nieuwsgierig naar die stad. Ik zou verhuizen in functie van mijn evolutie, want ik weet dat ik het daar in het begin niet gemakkelijk zal hebben."
Rol met pak aan
Je speelde onlangs mee in musical Muerto, waarvoor je samen met Bert Verbeke naar Colombia trok om er ex-kindsoldaten op te zoeken. Is een musical daarvoor de meest geschikte vorm?
"Kijken naar een artiest die zingt over iets waarvan je voelt dat het echt is, is pakkender dan een film waar special effects aan te pas kwamen. Muziek versterkt emoties. Het onderwerp is helaas brandend actueel en maatschappelijk relevant. Ik speelde Raquel, een meisje van lichte zeden dat zowel met rijk als arm in contact komt. Er zat pak aan, aan die rol."
Hoe reageerden de ex-kindsoldaten?
"We hebben twee ex-kindsoldaten van 17 en 19 ontmoet die zijn kunnen ontsnappen aan de FARC (communistische en illegaal bewapende guerrillabeweging, red.). Samen met andere jongeren met een problematische achtergrond worden ze opgevangen in een beveiligde stad, waar ze klaargestoomd worden voor hun reïntegratie in de samenleving. Het viel me op dat ze desondanks positief in het leven staan. Ze vertelden ons ook dat ze hopen dat jongeren in België slimme keuzes maken en nooit voor geweld of wapens zullen kiezen."
Je bent omnipresent op de sociale media, maar je post niet enkel foto's van je blitse schoenen en brillen, maar ook van je rood aangelopen gezicht na een fikse work-out.
"Er goed uitzien betekent nog niet dat je ook goed in je vel zit. Eline Gets Dirty (docu van zender TLC waarvoor ze zich dertig dagen lang niet mocht wassen, red.) heeft me doen inzien dat er een evenwicht moet zijn tussen je innerlijk en uiterlijk. Verpakking is te vaak belangrijker dan inhoud, het is ook belangrijk te werken aan wie je vanbinnen bent. Je bent niet ineens een slechtere persoon omdat je een bad hair day hebt. Door mijn haar vanochtend eens niet te wassen, kon ik een halfuur langer in bed blijven liggen. Zalig, toch?"
"Toen ik Beveren moest verlaten, heb ik veel traantjes gelaten"
"Mijn nicht heeft een frituur in Melsele, Panisco. Na het lopen mag dat weleens, toch? Mijn mama heeft negen broers en zussen, dus ik loop er altijd wel familie tegen het lijf. Extra gezellig! Bovendien bestaat er geen plek waar ze heerlijkere Bicky Burgers hebben dan daar."
Panisco, Schoolstraat 1, 9120 Melsele. Op Facebook.
"Ik kom hier dikwijls rondjes lopen, maar dit domein heeft zoveel meer te bieden dan enkel een gevarieerde jogroute. Kinderen kunnen zich uitleven in het speelbos, of ontdekken het konijnen-, kabouter- en lieveheersbeestjespad. Verder kan je hier ook een Chinees theepaviljoen bezoeken en in een gigantische bijenkorf kruipen waar je alles te weten komt over de honingbij. In de zomer kan je in de Oranjerie, in de schaduw van het 18de-eeuwse kasteel, nippen van een sapje met vruchten uit de hoogstamboomgaard."
Hof ter Saksen, Haasdonkbaan 101, 9120 Haasdonk.
"Mijn eerste optredens woonde ik bij in cc Ter Vesten, daarna trokken we vaak met een bende naar het aanpalende jeugdcentrum Togenblik waar het feest verder ging tot in de vroege uurtjes."
Ter Vesten, Gravenplein 2, 9120 Beveren. tervesten.beveren.be.
Togenblik, Gravendreef 1, 9120 Beveren. www.togenblik.be en op Facebook.