Zes minder bekende wonderen uit de antieke wereld

1. Derinkuyu, Turkije

Onder het kleine dorpje Derinkuyu in Cappadocië, 750 kilometer ten zuidoosten van Istanboel, ligt het gelijknamige ondergrondse grottenstelsel. En niet zomaar een, maar meteen de grootste met de hand gemaakte grottenstad in heel Turkije. Het Anatolische wonder, waarin 20.000 mensen kunnen schuilen, heeft alles om als een normale stad te functioneren: scholen, kerken, stallen, huizen. En dat alles uitgehouwen in zacht vulkanisch gesteente 60 tot 85 meter onder de grond.

Het grottenstelsel werd uitgebouwd tussen de 8ste en de 7de eeuw voor Christus en diende als tijdelijke schuilplaats tegen plunderende legers. Er zijn maar liefst 600 toegangsdeuren en 15.000 ventilatieschachten die zorgen voor frisse lucht in de gangen, hallen, trappen en kamers. Derinkuyu werd pas in 1963 opnieuw ontdekt, is vandaag de dag nog altijd in uitstekende staat en de helft van de stad kan sinds 1969 door toeristen bezocht worden.

2. Nan Madol, Micronesië

Nan Madol, ook vaak 'het Venetië van de Pacific' genoemd, is een drijvende ruïnestad in een lagune aan de oostkust van het eiland Pohnpei. De stad, die 'ruimte tussen' betekent, bestaat uit een reeks kleine eilandjes van op elkaar gestapelde basaltstenen die met elkaar verbonden zijn via kanalen. De hele site is ongeveer 1,5 op 0,5 kilometer groot en bestaat uit zo'n 100 artificiële eilandjes.

De stad, het politieke en religieuze centrum van de Saudeleur-dynastie, kwam op zijn hoogtepunt rond de 12de eeuw. Op het hele eiland Pohnpei woonden ongeveer 25.000 mensen.

Dat het complex weinig bekend is bij toeristen, heeft ongetwijfeld ook met de ligging te maken: meer dan 3.600 kilometer ten oosten van de Filipijnen in het midden van de Stille Oceaan. Andere reizigers beschrijven de site als een ruw en primitief Angkor Wat, overgroeid door de jungle, maar daarom niet minder indrukwekkend dan zijn bekendere evenknie.

3. Baalbek, Libanon

Baalbek, ofwel 'heer van Beka', genoemd naar de Bekavalei in het oosten van Libanon, is een stad die ongeveer 9.000 jaar geleden werd gebouwd als kleine nederzetting. Na de verovering door Alexander De Grote werd ze herdoopt tot Heliopolis. De stad won echter pas later aan belang toen ze een Romeinse provinciehoofdstad werd en een groot religieus centrum werd met onder andere tempels voor Jupiter, Bacchus en Venus.

Uitermate indrukwekkend in de prachtig bewaarde stad zijn de gigantische monolieten die gebruikt zijn bij de bouw van de tempels. De zwaarste wegen elk meer dan 1.000 ton. Ook de gigantische tempel van Bacchus en de nog vijf overblijvende Corintische zuilen van de tempel van Jupiter, elk meer dan 20 meter hoog, doen veel bezoekers met verstomming staan.

4. Newgrange, Ierland

Neen, het is geen ufo, maar wel de gigantische megalitische koepel van Newgrange. Het gebouw, meer dan 5.000 jaar oud, is de meest bekende prehistorische site van Ierland en ligt ongeveer 50 kilometer ten noorden van Dublin. Oorspronkelijk diende het als graftombe.

De constructie met een doorsnede van 76 meter en een hoogte van 12 meter was lang bekend onder de plaatselijke bevolking. Pas in 1962 werd begonnen met de restauratie en reconstructie en sinds 1993 staat de grafheuvel op de UNESCO-Werelderfgoedlijst.

5 en 6. Ajanta- en Elloragrotten, India

De Elloragrotten worden algemeen gezien als het hoogtepunt van de Indiase rotsarchitectuur. De 34 grotten werden tussen de 6de en de 9de eeuw uitgehouwen uit de rotsen van de Charanandri-heuvels en zijn rijkelijk versierd met oude schilderijen en sculpturen, meesterwerken uit de Boeddhistische kunst. Bijzonder indrukwekkend is de Kailastempel, die in zijn geheel uit één rots is uitgehouwen.

100 kilometer verderop liggen bovendien de Ajantagrotten, uitgehouwen in de kliffen tussen de 2de en de 7de eeuw. In het complex vind je Boeddhistische tempels, schrijnen, gebedshuizen en slaapzalen.