YOLO

We kennen de juiste schrijfwijze van kaas-en-wijnavond,

maar wat met het wij-zij-denken na het zoveelste Facebookfeest?

Haalt allochtoon wel onze zonderwoordenjournalistiek,

en is de vieze pedopriester geen uitgestorven beest?

We eten het droge slowfood van de fairtradeveggiedag.

Toch volhardt Tante Martha in haar spiegelvasten

en moet nonkel Bob tegen zijn zin weer bobben achteraf -

hebben zij nog nooit van een mojito of plofkip gehoord?

We zijn erfelijk belast met het verzinnen van neologismen.

Of wat te denken van de bangalijst van de belastingbelg?

Het boomerangkind dat na het stoeproken door de blootscan moet?

De kartelslet die een foefelakkoord afsluit met haar wrijftelefoon?

Binnenkort kun je dat Groene Boekje alleen nog maar appen en

pusht je wrijftelefoon de allernieuwste woorden naar de oppervlakte -

had de kalende taalkundige tijdens het zumba'en als lumineuze idee.

Een extra uitdaging voor onze door klikhits overspannen tweetduimen:

onze wondermooie Nederlandse taal voor elke YOLO-jongere beschikbaar

(of wie weet, wint volgend jaar wel een frietchinees Het Groot Dictee).

Maarten Inghels