Wonen tussen de bomen in het huis van architect Ray Kappe

Het werk van architect Ray Kappe wordt gerekend tot het allerbeste van de Amerikaanse architectuur. Kappe ­past in het rijtje illustere namen als Frank Lloyd Wright, Rudolph Schindler, Richard Neutra en Charles en Ray Eames. Of ook weer niet. Hij ging immers net even anders te werk dan zijn meeste collega’s. Op de vraag hoe Kappe zijn creaties zou omschrijven, antwoordde hij: “Een constante stijl heb ik niet, ik ontwerp oplossingen. Ik hou me vooral bezig met het leefgemak van een woning. Omdat ik problemen oplos, zien mijn huizen er dus niet altijd hetzelfde uit. Als ze al gelijkenissen vertonen, komt dat ­doordat ­hetzelfde probleem is opgelost. De plek voor mijn eigen huis koos ik omdat dit een van de mooiste canyons bij Los Angeles is. De zee is op loopafstand en ik zit zo op de snelweg.”

Op palen

Een huis bouwen in een kloof die is ontstaan door stromend water, is geen eenvoudige opgave. Dat was ook een van de problemen die zich aandienden. “Er zit erg veel water in het terrein, waardoor het lastig was een goede fundering voor het huis te leggen.” Kappe bedacht dat hij het huis ook op palen kon bouwen. Zes betonnen pilaren staan in de bedding, op de bodem van de rivier, en dragen het huis. Wanneer je uit een van de vele ramen kijkt, zie je takken, bladeren en de toppen van eucalyptus- en eikenbomen. Het huis wordt daarom ook weleens omschreven als een boomhut.

Toen Kappe het huis vijftig jaar geleden ­ontwierp, waren zijn kinderen tieners. Het werd een echte gezinswoning, verspreid over zeven niveaus, waarin alle gemeenschappelijke ­ruimten visueel met elkaar in verbinding staan. Je kunt vanaf de zitkamer zo een verdieping hoger kijken, omdat de verschillende niveaus van het huis in elkaar overlopen. De grote ramen maken dat het licht gelijkmatig wordt verdeeld over de ruimtes. Alle meubels ontwierp Kappe zelf, behalve de Eames-stoelen.

De Deense Koninklijke Academie voor Architectuur beschreef Kappes huis als ‘een van de belangrijkste moderne woonhuizen in de wereld’. En een punt achter zijn carrière zetten, was geen prioriteit voor Kappe, die ruim honderd woningen ontwierp. Tot het einde van zijn leven had hij zijn handen vol. Het merendeel van die projecten waren prefabwoningen, gebouwd volgens systemen die hij zelf door de jaren heeft ontwikkeld.