WONEN IN BOEKEN
Leven tussen boeken is wat de mensen in deze rubriek letterlijk doen. Elke week portretteren we een fervente lezer in zijn huiselijke omgeving en peilen we naar zijn of haar liefde voor literatuur. Vandaag: de gepensioneerde Phyline Deldycke
NAAM Phyline Deldycke (73)
STAD Wervik
BEROEP Gepensioneerd
VRIJE TIJD Tuinieren, lezen en muziek
"Ken je Wervik? Dat is een gat, hè. Maar wel een schoon gat, gelegen aan de Leie die de grens met Frankrijk vormt. Hoe kun je daar nu wonen, vragen mensen mij, maar ik hou van de rust in mijn tuin, en van mijn boeken, natuurlijk.
"'Een huis zonder boeken is een kamer zonder vensters', luidt een Jiddisch gezegde. André Gides La porte étroite en Louis Couperus' Eline Vere waren mijn eerste vensters. Gide leerde me wat stijl was. Daarvóór had ik omwille van het verhaaltje gelezen. Eline Vere overrompelde me. Mijn exemplaar is helemaal versleten. Het was al van mijn ouders. Later volgde hun hele bibliotheek. Die staat nu in de logeerkamer, met vroege drukken van Cyriel Buysse en Gerard Walschap.
"Momenteel is Thomas Hürlimanns autobiografische en fijnbesnaarde roman Fraülein Stark mijn favoriete boek, over de ontluikende seksualiteit van een jongen. Als je oud wordt, begin je boeken te herlezen. Hürlimann is nog steeds even goed als toen ik hem tien jaar geleden voor het eerst las.
"Van tijd tot tijd haal ik ook nog eens een livre de poche uit de bibliotheek, die ik dan vol nostalgie opensla. Toen ik in Gent in het laatste jaar van het middelbaar zat, kocht ik massa's van die boekjes bij Dubrulle in de Mageleinstraat.
"Daarna ging ik in Leuven studeren en kocht ik mijn eerste Meurop-boekenkast. Er zouden er nog veel volgen. Ze vormen nog steeds de ruggengraat van mijn bibliotheek. Iedereen vond dat toen rommel. Het waren de IKEA-Billy's van hun tijd, gemaakt van geperste houtschilfers, maar een paar jaar geleden was hier iemand op bezoek die vond dat ik toch wat te schamper deed over mijn kasten. Dat zijn VDM's zei hij, ontworpen door de befaamde architect Willy Van Der Meeren.
"Ik ben trouwens ooit eens zwaar gevallen in mijn bibliotheek. De loodgieters waren hier aan het werk en het leek me het ideale moment om hun grote ladder te lenen om de bovenkant van mijn kasten af te stoffen. Die ladder is onderuitgegleden op het pas geboende parket. Er was duidelijk iets mis met mijn voet. De loodgieters hebben me naar het ziekenhuis gebracht - na eerst een jeans voor me gehaald te hebben, want ik was in short. Mijn voet was gebroken. Hij doet soms nog pijn. En er zit een putje in het parket."
