Wimbledon wordt race tegen de tijd

John O'Donnell, een gerenommeerde heupspecialist in Melbourne bij wie Andy Murray al eerder advies had ingewonnen, was de man die het scalpel in de hand nam. Nochtans had de 30-jarige Murray vijf maanden lang, sinds hij na de kwartfinale in Wimbledon van de baan strompelde, getracht met revalidatie en rust van het vermaledijde letsel af te geraken. Zonder succes.

Hij probeerde even aan te haken op het demonstratietoernooi van Abu Dhabi en het ATP-toernooi van Brisbane, maar raakte niet op niveau. "Ik durfde mijn been nooit helemaal te strekken omwille van de pijn", legde Murray vanop zijn ziekbed uit. "Ik zat aan 80 procent en kon die laatste procentjes, als ik echt moest spurten of explosief reageren, gewoon niet opbrengen."

Een operatie bleek de enige oplossing. "Ik was wel heel nerveus, maar het was de juiste beslissing", zei Murray. "Ik had constant pijn, zelfs bij het wandelen. Het was iets beter geworden, maar het is mentaal verdomd vermoeiend als je telkens jouw heup voelt opspelen, van de eerste minuut dat je wakker wordt tot als je 's avonds op je bed gaat liggen."

Carrièrebedreigende ingreep

Een heupoperatie wordt meestal niet aangeraden voor iets oudere tennisspelers. Magnus Norman is maar een van de voorbeelden voor wie zo'n ingreep het einde van zijn carrière betekende. "Kijk, als je nu een MRI-scan zou nemen van de heup van eender welke speler, zal die er niet goed uitzien", wist Murray. "Die van mij ook niet. We gingen er dan ook voor om tijdens de operatie zo weinig mogelijk schade aan te richten. Potentieel kan dit een operatie zijn die je lange tijd buiten strijd stelt en er zelfs toe leidt dat je nooit meer op een fatsoenlijk niveau tennis speelt. De arts was uiteindelijk heel blij met de wijze waarop de ingreep is verlopen. Hij denkt dat mijn heup beter zal aanvoelen dan een jaar geleden en toen was ik toch nog de nummer één van de wereld."

Consensus is dat de drievoudige grandslamwinnaar mogelijk veertien weken aan de kant staat, waarbij hij natuurlijk geen enkel risico wil nemen. Murray toonde zich alvast optimistisch. "Ik heb in Brisbane redelijk stevig getraind met jongens uit de top vijftig terwijl ik toch niet goed kon bewegen", zei hij. "En ik haalde de kwartfinale op Wimbledon terwijl ik niet kon wandelen van de pijn. Dus als ik aan 95 procent van mijn kunnen geraak, dan zou dat genoeg moeten zijn om opnieuw op het hoogste niveau competitief te zijn."

Het grasseizoen - vooral Wimbledon - is het streefdoel. Er staat hem alvast een zware wederopbouw te wachten. Maar Murray weet waarom hij het doet. "Ik zou graag spelen tot mijn oudste dochter (Oliva, bijna 2 jaar, FDW) mij eens aan het werk kan zien en beseft wat ik eigenlijk doe in het leven", glimlachte hij. "Dat zou cool zijn. Het is iets waar ik, na de operatie, naar uitkijk. Ik ben nog niet klaar met tennissen. Op mijn heup na voel ik me fysiek supergoed. Ik ben er dan ook van overtuigd dat ik op het hoogste niveau zal terugkeren."