'Wij zijn niet xenofoob, maar francofiel'
Marine Le Pen van het Front National is onder Franse jongeren van 18 tot 24 jaar de favoriete kandidaat voor het presidentschap. Dat ze de jeugd weet te begeesteren bleek ook op een verkiezingsmeeting in Parijs. 'Zij is de enige die zich ons lot aantrekt.' Ariejan Korteweg
Kijk naar ons", lachen ze. "Zien wij eruit als fascisten, als skinheads misschien? Nou dan. Het Front National is geen extreem rechtse partij. En toch kunnen we op ons werk maar beter niet vertellen dat we bij het Front horen."
De verkiezingsbijeenkomst in de Zenith, een grote evenementenhal aan de noordkant van Parijs, is de gala-avond uit de campagne van het FN. Op alle stoelen liggen Franse vlaggen klaar en formulieren om geld te doneren. Marine Le Pen heeft nog vier dagen om haar derde plek in de presidentsverkiezing te bevechten.
Op een mooie plek van de tribune, pal voor de rij stoelen die voor eregasten als Jean-Marie Le Pen en strafpleiter Gilbert Collard is gereserveerd, zit een luidruchtig groepje jongeren. Anthony Gentile (23) is een werkeloze bouwvakker, Cyrille Aragoness (22) en Julien Gribout (23) werken als mecanicien bij Air France/KLM, Julie Bonnefemme (22) studeert en Oscar Laforet (21) is safarigids in Zuid-Afrika - hij emigreerde met zijn ouders toen hij zes jaar was.
Volgens een recente peiling is Marine Le Pen onder de jongeren van 18 tot 24 jaar de populairste kandidaat. Dit vijftal vormt daarvan de perfecte illustratie. Ze lijken in niets op de bozige types die je vaak in de buurt van Jean-Marie Le Pen zag verschijnen.
Twee van hen, Gribout en Laforet, waren bij de vorige verkiezingen nog aanhanger van Nicolas Sarkozy. De president heeft hen diep teleurgesteld. "Hij komt zijn beloften niet na", zegt Laforet. "Hij heeft Frankrijk in de steek gelaten."
Nationalisme is een doorslaggevend argument voor deze jongeren. "Marine Le Pen houdt van haar land, ze denkt aan de Fransen", zegt Gentile. "Ze zou als president een heel gewoon salaris willen, zoals andere Fransen. We hadden veertien jaar links bewind, en zeventien jaar rechts. Het wordt tijd dat er wat gebeurt. Jongeren hebben het moeilijk in Frankrijk: we vinden geen werk, huisvesting is lastig. Zij is de enige die zich ons lot aantrekt."
Het belangrijkste vinden ze dat dochter Le Pen van het FN een acceptabele partij maakte. "We zijn altijd gestigmatiseerd", zegt Laforet. "Het FN, dat waren collaborateurs en nazi's. Terwijl mijn opa in het verzet heeft gezeten. Ik weet bijvoorbeeld dat Louis Alliot (echtgenoot van Marine Le Pen en vice-voorzitter van de partij, AK) uit een Joodse familie komt. Het FN is dankzij haar een moderne partij geworden. In economisch opzicht zelfs eerder centrumlinks dan rechts te noemen."
Dat Jean-Marie Le Pen herhaaldelijk het lot van de Joden in de Tweede Wereldoorlog bagatelliseerde, ze weten het. "Hij is een provocateur", vergoelijken ze. "Dat soort dingen moet je niet zeggen, Marine houdt zich daar verre van."
Le Pen wil de immigratie vrijwel volledig stopzetten: ze pleit voor niet meer dan tienduizend visa per jaar. Een heel goed idee, vinden de jongeren. "Kijk eens hoe hoog de werkloosheid is. We kunnen er geen nieuwe mensen bij hebben. Nu al hoor je zo vaak dat de beste stageplekken naar buitenlanders gaan."
"Sinds september heb ik geen werk meer", vertelt Gentile, de vrolijkste van het stel. "Jammer dat je geen Portugees bent, dan had ik je zo genomen, zei een baas tegen me. En weet je waarom? Een Portugees hier verdient duizend euro per maand, met werk waarvoor ze mij zestienhonderd euro moeten betalen."
Blijft hun favoriet steken in de eerste ronde, dan blijven ze voor de tweede ronde thuis. "Blanco stemmen worden niet geteld", legt Aragoness uit. "Voor ons zijn Sarkozy en Hollande één pot nat."
De zaal stroomt geleidelijk vol - er is ruimte voor zesduizend sympathisanten. Le Pen blijkt in Parijs veel meer jongeren te trekken dan op het platteland. Aragoness wordt er op uit gestuurd om vlaggen te zoeken, Gentile koopt een zak krokodillensnoepjes.
Even later beklimt Marine Le Pen het podium. "Meer immigratie, dat is meer werkeloosheid, meer onveiligheid, meer schulden", dondert ze. Waarna ze een direct verband legt met Mohammed Merah, de scootermoordenaar van Toulouse. "Wij zijn niet xenofoob, maar francofiel."
De zaal kleurt blauw-wit-rood en scandeert uit volle borst: "Wij horen hier, wij horen hier." Precies, antwoordt Le Pen. "En omdat jullie hier horen, hebben jullie het recht niet meer van die Frans-Algerijnen als Merah te krijgen."
