Wie is Maurice De Velder, de peetvader van ‘P-magazine?’

Op 11 juli katapulteerde het weggedeemsterde P-Magazine zich in het middelpunt van de belangstelling met een artikel over de escapades van N-VA’er Kris Van Dijck en escort Lynn. Uitgever Maurice De Velder (61) speelde later de vermoorde onschuld en ontkende een liquidatie in opdracht. Zijn hoofdredacteur beaamt: ‘Maurice is een toffe kerel’.

Vlak nadat Kris Van Dijck op donderdag 11 juli in het Brusselse stadhuis aan zijn speech begon, postte P-Magazine-hoofdredacteur Stefan Lambrechts (42) zijn inmiddels beruchte artikel onder de kop ‘Vlaams parlementsvoorzitter betaalde meisje van plezier met uw centen’. Meteen trilden de smartphones van de toehoorders en een paar uur later nam een vernederde Van Dijck ontslag.

Diezelfde avond nog opperde journalist Karl van den Broeck op Apache.be dat het perfect getimede P-Magazine-verhaal weleens een afrekening kon zijn. “Daarbij denkt iedereen aan Maurice De Velder”, schreef hij. “De omstreden zakenman is eigenaar van P-Magazine en een intimus van Filip Dewinter. Die was altijd al gekant tegen de gesprekken die zijn voorzitter Tom Van Grieken voert met Bart De Wever.”

In De Standaard sprak De Velder tegen dat hij een verborgen agenda had. “Filip Dewinter heeft daar niets mee te maken. Ik ook niet, want ik bemoei me niet met wat mijn redactie doet.”

Op zaterdag 13 juli schreef misdaadjournalist Joris van der Aa in een opmerkelijke column in Gazet van Antwerpen dat Kris Van Dijck”‘op professionele wijze geliquideerd werd door P-Magazine, een website in handen van een veroordeelde oplichter en afperser die van politieke connecties zijn handelsmerk heeft gemaakt: don Maurice De Velder”. Van der Aa noemt De Velder zonder meer ‘een crimineel’: “In campagnetijden verhuurde De Velder zijn reclameborden voor grof geld aan onder meer het Vlaams Belang. Begin deze eeuw belandde hij maandenlang in de gevangenis op verdenking van oplichting, corruptie, afpersing en valsheid in geschrifte.”

Bajesklanten

Wie ook een paar maanden in de cel zat, is De Velders journalist Stefan Lambrechts. Rond de eeuwwisseling werkte hij als financieel adviseur bij het Antwerpse Spaar Select. Toen de malafide financiële bemiddelaar in 2003 failliet ging, liet hij een miljoenenput en honderden gedupeerden achter. Acht jaar later werd topman Hendrik S. veroordeeld tot twee jaar cel, een geldboete en vijf jaar beroepsverbod. Op 29 november 2011 schreef Lambrechts op Clint.be, zustersite van P-Magazine, instemmend over de veroordeling van Hendrik S., ‘leider van de wolvenroedel’, zonder daarbij te vermelden dat hijzelf ook een van de wolven was.

Na het faillissement van Spaar Select ging Lam­brechts aan de slag bij een bank in Mechelen. Op 29 september 2007 schreef Het Laatste Nieuws: “Een gewezen bediende van Argenta is ervandoor met de spaarcentjes van bejaarde echtparen uit Mechelen. De man is gevlucht naar de Filipijnen, na een grootse afscheidsfuif voor zijn vrienden. (…) Stefan Lambrechts wordt gezocht voor de oplichting van een drietal bejaarde koppels. De schade zou minstens 100.000 euro bedragen.”

Nadat Lambrechts was opgepakt, verdween hij voor drie maanden achter de tralies. “Ik zat inderdaad in de gevangenis, maar ik begrijp niet waarom u die oude koeien uit de gracht haalt”, reageert hij. “Of ja, ik begrijp het wel: u wilt Maurice en mezelf afschilderen als twee oplichters.”

Strafvermindering

Maurice De Velder stamt uit een veehandelaarsfamilie en volgde een boekhoudersopleiding. Hij begon zijn carrière in 1983 als reclameverkoper. Twee jaar later richtte hij DB Invest op, een consultancykantoor voor de reclamesector, dat uiteindelijk vervelde tot vastgoedmakelaar. Eind jaren 80 richtte De Velder Business Panel (BP) op, en in 1991 kocht hij de lege beursschelp Fabrieken der Gebroeders De Beukelaar, waarin hij BP en DB Invest onderbracht. Begin 1993 trad de toen dertigjarige Pieter De Crem in dienst als ‘bestuurder-directeur’ bij Maurice De Velder. De Crem had daarvoor gewerkt op de kabinetten van CVP-ministers Wilfried Martens en Leo Delcroix.

Het jaar 2000 was Maurice De Velders gloriejaar. Hij nam 71,6 procent van de aandelen van De Vrije Pers over, de uitgeverij van het toen nog op papier verschijnende P-Magazine. Net daarvoor was hij van start gegaan met radiozender 4FM. In 2001 veranderde hij de naam van beursholding De Beukelaar in Think Media.

Een jaar later werd hij gearresteerd op verdenking van schriftvervalsing, witwassen en beurskoersmanipulatie. Aan de basis van zijn arrestatie lag de instorting van het Zillion-imperium van de Antwerpse discotheekuitbater Frank Verstraeten. Speurders vonden er hoge fictieve facturen van Think Media, die enkel dienden om de beurswaarde kunstmatig op te pompen. De Velder verdween voor negen maanden in de cel. Na het betalen van een borgsom van 250.000 euro kwam hij in januari 2003 voorlopig vrij. In De Standaard herinnerde Pieter De Crem zich zijn vroegere baas als ‘innemend, joviaal en goedlachs’.

‘Witteboordpsychopaat’

In 2009 werd De Velder veroordeeld tot drie jaar cel en een beroepsverbod van tien jaar. Hij ging in beroep en sloot een deal met het gerecht. In ruil voor de bekentenis van schriftvervalsing, omkoping, misbruik van vertrouwen en witwaspraktijken kreeg hij strafvermindering en werd zijn beroepsverbod opgeheven.

In 2012 kocht hij via zijn vennootschap Kouter de Renaultgarage aan de Antwerpse Tunnelplaats voor 5,92 miljoen euro. Diezelfde dag nog verkocht hij de site door aan Tunnelplaats NV voor 9,09 miljoen. Renault trok naar de ondernemingsrechtbank. In december vorig jaar werd De Velder veroordeeld tot het terugbetalen van 2 miljoen euro.

Alain Grootaers was hoofdredacteur van P-Magazine toen hij Maurice De Velder leerde kennen. “De Velder is een witteboordenpsychopaat”, zegt hij. “Hij deinst nergens voor terug. Ik sla mezelf nog altijd voor het hoofd dat ik bij zijn overname van De Vrije Pers niet doorhad wat voor vlees ik in de kuip had. Op dat moment gold hij als een succesvol zakenman. Hij had zijn grote reclameborden, hengelde naar een radiolicentie met 4FM en verzorgde via zijn bedrijf Streep de reclame op bussen en trams van De Lijn. Hij wou een mediabedrijf uitbouwen en zag ons als de geknipte aanvulling. Dat klonk zinnig: zoals elke goede oplichter had hij een uitstekend verhaal. “

“Andere bonafide ondernemers lieten zich ook door hem verleiden. Ook zij verloren na het faillissement van Think Media al hun geld.”

“Hij wou die radiolicentie voor 4FM en probeerde politici te lijmen. Ineens stond hij met de vriendin van Johan Vande Lanotte op de redactievloer. ‘Misschien is het interessant om eens over de basket van Oostende te schrijven’, zei hij, ‘want we hebben plannen om ze te sponsoren’.”

Wanneer rook Grootaers onraad? “Toen ik telefoon kreeg van een hoge pief bij de bank. Hij waarschuwde me: ‘Staar je niet blind op de zogezegd rooskleurige cijfers van De Vrije Pers. De Velder is het bedrijf aan het leegzuigen.’ We waren bezig met de lancering van een vrouwenblad waarvoor De Velder investeringen beloofd had. Toen puntje bij paaltje kwam, kon hij niets inlossen. Ik heb nog geprobeerd De Vrije Pers aan een Nederlandse krantenuitgever te laten verkopen. Zij deden een hoog bod, maar De Velder stond niet toe dat zijn boeken door de revisor gecontroleerd werden. Dus ging die verkoop niet door. Dezelfde dag werd ik op staande voet ontslagen.”

Afrekeningen in de media

Op 15 juli schetste de rechtse website ’t Scheldt een vernietigend portret van De Velder. Volgens ’t Scheldt lopen er op dit moment minstens vijftien rechtszaken tegen hem en legden deurwaarders beslag op 1,7 miljoen euro bij Mediageuzen, de huidige vennootschap achter P-Magazine. De raadsheer van De Velder stelt dat het bewuste artikel werd “ingegeven door een ex-zakenpartner van de heer De Velder”, met wie laatstgenoemde “al meer dan drie jaar een conflict voert”. Nog volgens de raadsheer “hangt het artikel van ’t Scheldt aaneen van de onwaarheden, hetgeen op basis van stukken kan worden weerlegd”.

Een paar maanden eerder haalde P-Magazine Gert Van Mol door de mangel, hoofdredacteur van ’t Scheldt en ooit zakelijk kompaan van De Velder. Stefan Lambrechts geeft toe dat zijn baas niet te beroerd is om via zijn mediakanalen met ex-zakenvrienden af te rekenen.

Voelt de P-Magazine-hoofdredacteur zich gebruikt? Lambrechts: “Nee, toch zeker niet in het dispuut tussen Maurice en degenen die achter ’t Scheldt zitten. Maurice is een toffe kerel. We hebben trouwens nog veel over Van Dijck in de schuif. Al ben ik voorlopig niet van plan iets te publiceren. Alles hangt af van wat er in andere media zal verschijnen.”