Wél in mijn naam

Deze brief is gebaseerd op woede en kon daarom geen week meer wachten. Eerst en vooral aan alle Joosthaters daarbuiten: ik was niet gevraagd om op te treden bij die fameuze KVS-avond, net zoals ik als Brusselse acteur niet mag meespelen in die nieuwe serie over Brussel. Laat dit misschien een bewijs zijn van mijn lage culturele waarde, maar dat zal mij niet tegenhouden om me als individuele artiest te blijven moeien in het politieke debat. Want zolang die politici en opiniemakers een volledige kunstsector als kleinburgerlijk bestempelen zonder te komen kijken, heb ik het recht om hen aan te vallen zonder enig politiek mandaat. Want zoals de 30 procent van N-VA-kiezers een minderheid vormen, zo ben ik ook een minderheid van 0,00001 procent die probeert niet naïef te zijn.

Feit: na de euforie over de rechtvaardige revolutie in Egypte, in gang gezet door islamitische jongeren (het soort dat ons normaal bang maakt) tegen het soort dictator dat wij steunden (wat veel zegt over ons verward wereldbeeld), beleeft dit land nu opnieuw een repressie door het leger. Opnieuw mogen buitenlandse media niet binnen, opnieuw worden betogers opgepakt en gefolterd, opnieuw interesseert het ons niet meer.

Feit: nu de regering-Obama bang is dat WikiLeaks documenten zal lekken over het wanbeleid bij Amerikaanse banken, werd Bank of America in contact gebracht met het advocatenkantoor Hunton & Williams, die op hun beurt HB Gary inhuurden, een counterhacker. Deze hacker zou de WikiLeaks-website kraken en leugens in de documenten achterlaten om alles in diskrediet te brengen. Maar voor hij kon beginnen, werd zijn eigen website gekraakt, zijn iPad van op afstand gewist en werden al zijn mails openbaar gemaakt, net als zijn profiel op World of Warcraft. Dit weet ik dankzij het satirische programma The Colbert Report, gepresenteerd door een komiek. Aan de VRT Nieuwsdienst: het is wel mogelijk om op televisie humor te combineren met duiding.

Feit, en nu een dat sommigen écht doet schrikken: België bestaat nog. Ik geef u een korte stilte om deze informatie binnen te pakken.

Belgische postzegels
Vlaanderen is op dit moment nog steeds een deelstaat van België, dat merk ik aan mijn postzegels. Iedere referentie aan België op televisie, op radio, op de planken, in kranten, in betogingen is dus géén aanval tegen die paranoïde politieke partij, maar een bevestiging van dit feit. Net zoals iedere confronterende reactie op de confronterende woorden van hun voorzitter geen regimegezinde kleinburgerlijkheid is, maar een poging om een tegenstem te laten horen.

En dan nog. Stel dat ik als theatermaker een gesubsidieerde anti-N-VA-voorstelling maak, kan iemand mij zeggen welke wet ik dan overtreed zodat een politicus of wie dan ook met recht en rede kan zeggen dat dit niet zou mogen?

Tijdens mijn bestaan zal ik de onafhankelijkheid van Vlaanderen meemaken, iets wat mij geen angst inboezemt, hoewel niemand mij zeggen kan wat dit concreet betekent als inwoner van Brussel. Maar laat deze transformatie zich in alle openheid en alle schoonheid voltrekken. Dit is ook geen aanval tegen één door Humo gelauwerde persoon die in Terzake meldt dat dit land nog marcheert omdat hij niet moeilijk doet en zich tegelijkertijd in een slachtofferrol wentelt. Ik vind hem ook niet gevaarlijker dan het Vlaams Belang, hoewel een eenarmige peuter met een twijgje zelfs gevaarlijker is dan heel die partij. Dit is ook geen aanval tegen zijn partij - met hun verbod op kranten in bibliotheken - die een onafhankelijk Vlaanderen al als een voldongen feit verkoopt en alles wat deze illusie niet bevestigt als 'framing' bestempelt.

Dit is gewoon een man die vraagt aan de partijen voor wie hij gestemd heeft, partijen die zich als stedelijk en progressief hebben geprofileerd, om dit profiel ook te bewijzen.Voer het debat dus op jullie terrein in plaats van onder groepsdruk de Vlaamse kaart te trekken. Voer het debat op basis van jullie expertises, zoals buitenland, milieu, mensenrechten, cultuur, economie etcetera etcetera. Ik weet dat het kan, want Danny Pieters kijkt nog altijd voor het slapen gaan onder zijn bed, uit angst voor Frank Vandenbroucke en zijn kennis.