Wat Vandenbroucke kan bewijzen

Brigitte raskin over een politicus die links én Vlaams is

Beste Frank,

Wat een excellent verkiezingsnieuws! Na het onnozel weetje dat zanger Meuris niet gaat stemmen en het opgeklopt bericht dat journalist Bracke een kamerlijst van de N-VA trekt, de opmerkelijke bevestiging dat politicus Vandenbroucke voor zijn eigen partij opkomt. Dat laatste mag dan de gewone gang van zaken zijn, ik was er niet gerust in. Toen ik je in het tv journaal op 1 mei als de eerste de beste militant tussen het publiek naar de speech van Bruno Tobback zag staan luisteren, sloeg ik er mijn eigen Sampol-artikel (Samenleving en politiek. Tijdschrift voor een sociale democratie, nvdr) over mijn eigen politieke ontmoediging op na en las: “Maar die verdomde einzelgänger is nu dan in zijn partij weggehoond (als linkshandige architect en betrouwbare aannemer) en het is wachten op de volgende verkiezingen om het effect van dat weg-met-Vandenbroucke volledig in te schatten.” En ik voelde me een pikzwarte kat die je politieke weg was overgestoken.

Maar oef, de sp.a en haar voorzitster blijken toch niet zo onverstandig en lichtvaardig te zijn als ik hen in dat artikel voorstelde. Sp.a-lijstduwer voor de Senaat, het lijkt een plaats van niks, maar we weten wel beter. Heel Vlaanderen kan je daar zien staan en heel Vlaanderen zál je daar zien staan. Dat je op mij kunt rekenen voor je campagne, weet je. Laat ze maar komen, de uit te delen folders of van die fotokaarten die het vorige keer goed deden. Toen voerde ik ook de maximumfactuur en dienstencheques als overtuigingsstukken aan, nu zal het ook over de Belgische impasse moeten gaan. Geen nood, daar sla ik ook mezelf op na: “Vlaams-rechts, voor velen is dat eenstemmig gezang, ook omdat Vlaams-links niet opklinkt als duet. Vlaams en links lijkt zelfs hoe langer hoe meer een contradictio in terminis […]. Vandenbroucke ja, die wil links én Vlaams zijn en als Vlaams minister wilde hij dat de sp.a (toen federaal in de oppositie) actief zou deelnemen aan de gesprekken over de staatshervorming (om Vlaams-links daarin óók een stem te geven).” Daar voeg ik dan de sp.a-nota over de sociale staatshervorming aan toe, die jij hebt geschreven en die de sp.a je hopelijk in de volgende weken breeduit laat verdedigen in de media, zodat een freelance militant als ik daar kan op inpikken. Dat links Vlaanderen zo onverstandig en lichtvaardig zal zijn niet massaal op jou en je partij te stemmen, of dat er nog altijd zogenaamde progressieve kierewieten als zanger Meuris valse liedjes zullen zingen, kan ik me in mijn enthousiasme voor de goede zaak al niet meer voorstellen.

Wat mij bezielt om je dit zo openlijk te schrijven, heeft overigens ook met mijn eigen imago te maken. Op mijn “Van weg-met-Collard tot weg-met-Vandenbroucke” in Sampol kreeg ik boze reacties van trouwe socialistische kiezers. Enerzijds deelden zij mijn verontwaardiging over het partijpolitiek gedoe in de sp.a, anderzijds namen ze het me kwalijk dat ik niet van plan scheen te zijn ook een trouwe socialistische kiezer te blijven. Hierbij getuig ik dat ik dat weer wél van plan ben: vorige week dacht ik er nog aan dan maar op Ecolo te stemmen (aangezien ook Vlamingen balorig op Franstaligen kunnen stemmen in het ongesplitste B-H-V), vanaf deze week ga ik opnieuw voor jou en de sp.a, terug opklinkend als duet.

Tegelijk zet ik de puntjes op de i’s in mijn naam. In zijn analyse van de Vlaams-nationalistische outing van Siegfried Bracke schrijft Walter Pauli in De Morgen van 5/5 dat ook anderen “richting N-VA, of beter richting radicaal confederalisme, zoniet separatisme” evolueren. Waarna mijn naam valt in het lijstje van mensen die meedraaien in de Gravensteengroep. Dat doe ik, ja, behoren tot die club van Vlamingen die het beu zijn dat Vlaamse eisen telkens met (extreem-)rechts gedachtegoed worden geassocieerd. Maar daarom wil ik hoegenaamd niet dat mijn naam wordt geassocieerd met een groei “weg van de socialistische kameraden”, laat staan met een evolutie “richting N-VA”, alsof die partij een monopolie heeft op het “meer federalistisch discours”. Vandaar dat ik met overtuiging laat weten dat ik zo’n dappere “eenzame dwaas” ben (om het ook in de woorden van Pauli te zeggen) die zich nog tot de Vlaamse socialisten bekent. Waarbij ik er dan op reken dat jij politiek aantoont dat links en Vlaams wél te combineren zijn, ook op federaal vlak, en dat je en passant herhaalt wat je al eerder aantoonde: dat Bart De Wever nog rechtser is dan hij Vlaams is.

Doe het goed, Frank, en avant!

Je trouwe kiezer,

Brigitte

lEen jaar na zijn liquidatie als Vlaams minister is Frank Vandenbroucke (sp.a) terug als lijstduwer voor de Senaat. Brigitte Raskin reageert verheugd.