Nieuws20km door Brussel
Waarom we ondanks elektronische alternatieven nog altijd een nummer opspelden bij loopwedstrijden
Zijn rugnummers bij loopwedstrijden nog van deze tijd, terwijl er veel kleinere elektronische alternatieven bestaan? De organisatie van ‘20km door Brussel’ behoudt, net zoals veel andere organisatoren, de typische opgespelde rugnummers: ‘Het is niet alleen fijn voor de deelnemers, maar ook handig voor ons.’
De rugnummers die alle deelnemers dragen zijn al lange tijd vaste prik bij loopwedstrijden. Maar hebben we die vandaag de dag nog nodig, nu je net zo goed een chip in een polsbandje of tussen je schoenveters kunt stoppen? De New York Times vroeg zich onlangs af wat het nut van die grote papieren flappen nog is. De Amerikaanse krant ontdekte dat zo’n rugnummer bij profwedstrijden dé motivator is voor sponsors “die aan de atleten vragen om het rugnummer zelfs buiten de wedstrijd te dragen”.
Maar geldt dat ook voor recreatieve wedstrijden, zoals de ‘20km door Brussel’, dat komende zondag plaatsvindt? Volgens organisator Carine Verstraeten draait het rugnummer om veel meer dan geïdentificeerd kunnen worden. “De mensen vinden het gewoon heel leuk om hun rugnummer te dragen. Ze komen dat op voorhand ophalen en beginnen dan al vooruit te kijken naar de loop.”
Volgens haar is het een deel van de ervaring. “Daarna nemen mensen hun nummer, bij wijze van herinnering, mee naar huis.” Deze zondag vindt de ‘20 km door Brussel’ plaats. Een wedstrijd die begint en eindigt in het Jubelpark. “Dit jaar leggen er zo’n 40.000 lopers het unieke parcours af”, zegt Verstraeten. “Het moet een wow-dag worden.”
Het rugnummer heeft niet alleen een sentimentele, maar vooral een praktische functie. In het rugnummer zit een chip die nauwkeurig kan volgen hoe lang de loper doet over het parcours. “De chronometer begint pas te tellen wanneer de deelnemers aan het begin van de race over een tapijt lopen”, zegt Verstraeten.
Die chip kan je natuurlijk overal in stoppen, maar er is nog een andere reden om vast te houden aan de klassieke papieren nummers. Loopwedstrijden zijn gewoonlijk opgedeeld in verschillende groepen. Mensen die sneller lopen, starten eerder. Op het einde is er een groep wandelaars. “Die groepen hebben verschillende kleuren rugnummers. Dat is handig voor hen, zodat ze snel hun startplaats kunnen vinden. Maar ook voor ons team omdat we dankzij de kleuren snel en zonder gedoe kunnen checken wie waar moet staan.” Daarnaast vindt Verstraeten het belangrijk om de dag zelf niet meer bezig te zijn met het controleren van de snelheden van mensen, want dat weegt op het moreel. “Aan de ingang van de start moet het vooral een feest blijven, geen controlestation.”
En tot slot gaat het een beetje om de centen: ook op de rugnummers van de ‘20km door Brussel’ staan de logo’s van de sponsors. Die zijn voor de loopwedstrijd een grote bron van financiering, subsidies krijgen ze niet. “Dankzij onze sponsors kunnen we het inschrijvingsgeld tegenover andere loopwedstrijden in binnen- en buitenland redelijk laag houden. Onze partners vinden het dan belangrijk dat ze op het rugnummer staan.”
