Proces-Wesphael
Vrijspraak Wesphael: "Loeiharde noodkreet om assisen te behouden"
Het is voorbij. Na enkele uren beraadslagen trok de volksjury in Bergen een streep onder een van de laatste grote assisenprocessen. Bernard Wesphael is onschuldig aan doodslag op zijn echtgenote. "Ik kan eindelijk aan de verwerking beginnen."
Het was iets voor halfvijf.
Hij was gaan zitten, knikte zachtjes nee naar niemand in het bijzonder. Berustend. Hij leek er helemaal niet in te geloven. Sloeg de ogen neer, alsof hij het liefst door de vloer wilde zinken, ver weg van de tot de nok gevulde assisenzaal. Enkele minuten scheidden oud-politicus Bernard Wesphael (58) van het moment waarop hij in hechtenis kon worden genomen en voor een jaar of tien opgesloten.
"Non." Handen voor het gezicht.
En toen sprak rechter Philippe Morandini de woorden die, hoezeer ze ook tot de meest elementaire principes van onze rechtspraak behoren, nagenoeg nooit worden uitgesproken in een assisenverdict: "Redelijke twijfel die in het voordeel van de beschuldigde moet spelen."
Ja, de positie van het lijk, het plastic zakje, de kneuzingen, de door hotelgasten gehoorde geluiden en zijn houding: het waren allemaal elementen die in de motivering werden omschreven als 'troublant'.
Noodkreet
Maar daarna volgde een zelden geziene sneer naar het onderzoek zoals het door de politiediensten in Brugge en Oostende na de dood van Véronique Pirotton (42) op 31 oktober 2013 is gevoerd: "Het ontbreken van grondige verificaties van bepaalde aanwijzingen en het onvolledige karakter van de elementen zoals die zijn gepresenteerd in de aanklacht. De op verschillende plaatsen aangetroffen vezel- en biologische sporen laten niet toe de these van de verstikking te ondersteunen. Alle experten zijn unaniem over het feit dat een combinatie van alcohol en geneesmiddelen niet kan worden uitgesloten als doodsoorzaak."
Hiermee valt het doek over een van de laatste grote assisenprocessen in hun oude vorm. Door de potpourri II-wet van minister Koen Geens (CD&V) kunnen sinds 1 maart alle strafzaken worden doorverwezen naar de correctionele rechtbank. De volksjury lijkt ten dode opgeschreven, maar volgens Wesphaels advocaat Jean-Philippe Mayence kan deze vrijspraak niet anders worden gezien dan als een loeiharde noodkreet om assisen te behouden: "Stel u voor dat dit voor een correctionele rechtbank was verlopen. Wat dan? Dan was er één psychiatrische en één medische expertise aan bod gekomen. Waar zouden we dan hebben gestaan?"
Omringd door een woud van camera's stapte Wesphael rond vijven de vrije buitenlucht tegemoet. De nachtmerrie is voorbij. Hij heeft tien maanden onschuldig in de gevangenis van Brugge doorgebracht, waar speurders hem herhaaldelijk voorstelden om een bekentenis af te leggen in ruil voor een voorwaardelijke vrijlating.
De oud-politicus stond er wat onwennig bij. Bevrijd, ook van het verbod om in het openbaar te praten. "Ik kan eindelijk aan de verwerking beginnen. De vrouw van wie ik hield, ligt onder de grond, vergeet dat niet. Haar zoon, voor wie ik een tweede papa was, is al die tijd verteld dat ik haar heb vermoord. Ik heb extreem pijnlijke dingen moeten ondergaan. Het parket van Brugge heeft mij als een smeerlap behandeld. Ik bedank mijn vrienden en ook de aalmoezenier in de gevangenis, zonder wie ik er vandaag niet meer zou zijn."
