Voorstel om werkloosheidsuitkeringen alleen in Vlaanderen te beperken, sneuvelt vroegtijdig

Het was een onverwachte koerswijziging van cd&v toen voorzitter Sammy Mahdi er begin december plots voor pleitte de werkloosheidsuitkeringen te beperken in de tijd. De christendemocraten hadden zich er lang met hand en tand tegen verzet toen de regering-Michel dat wilde invoeren. Ook Mahdi zelf had een jaar eerder in zijn boek Van hol naar vol geschreven dat hij er niet in geloofde. Maar “door de veranderde arbeidsmarkt” verandert cd&v dus het geweer van schouder.

Dat betekent dat voor het eerst alle Vlaamse regeringspartijen – N-VA, Open Vld en nu dus ook cd&v – voorstander zijn van zo’n beperking in de tijd. Maar de werkloosheidsuitkeringen zijn een federale bevoegdheid. Bij de zeven Vivaldi-partijen is er geen meerderheid voor. Vooral bij de groenen en socialisten ligt dat voorstel erg gevoelig. Premier Alexander De Croo (Open Vld) legde de bal terug in het kamp van Vlaanderen. “Met het beleid van de VDAB kan men al stappen in die richting zetten”, was zijn repliek.

‘Hypocriet’

Dat is niet voldoende, vindt Vlaams volksvertegenwoordiger voor N-VA Axel Ronse. Hij wil dat Vlaanderen op eigen houtje een beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd invoert. Dat zou mogelijk moeten zijn, redeneert hij, want de federale regering laat toe dat Vlaanderen een asymmetrisch arbeidsmarktbeleid voert. Dat betekent dat het zijn eigen accenten, los van Brussel, Wallonië of het federale niveau, mag leggen.

Maar er is een kink in de kabel: cd&v en Open Vld willen niet mee. “Cd&v heeft het hele dossier zelf nieuw leven ingeblazen en Open Vld zegt al jaren voorstander te zijn. Dit kon hét momentum zijn voor een Vlaamse meerderheid, dus het is uiterst hypocriet dat ze niet willen meestemmen”, zegt Ronse.

‘Paraplufederalisme’

“Zelfs als die resolutie ondertekend wordt, betekent dat niet dat Vlaanderen dat op eigen houtje kan invoeren”, zegt Vlaams Parlementslid Robrecht Bothuyne (cd&v). De federale regering zou daar eerst groen licht voor moeten geven. Die kans is nu dus klein. Het zou bovendien een te groot cadeau voor PS zijn als Walen en Brusselaars wel van oneindige werkloosheidsuitkeringen kunnen genieten en Vlamingen niet. Dan zegt Vlaanderen eigenlijk: doe maar op en behoud de status quo. Dit móét dus op federaal niveau ingevoerd worden.”

Ronse noemt dat ‘de weg van de verschroeide aarde’. “Omdat PS een semicommunistisch beleid voert en niets doet om werklozen te activeren, zou Vlaanderen dat dus ook niet moeten doen.”

Tom Ongena, Vlaams volksvertegenwoordiger voor Open Vld, vindt dat Vlaanderen vooral eerst in eigen boezem moet kijken. “Het hele activeringsbeleid van werklozen zit Vlaams, bij VDAB. Maar die organisatie oefent te weinig druk op hen uit.” Ongena noemt het vooral een politiek spelletje van de N-VA’er. “Vlaanderen heeft de touwtjes in handen, maar N-VA probeert het als oppositiepartij weer op de federale regering te steken. Paraplufederalisme noem ik dat. Ook toen N-VA in de federale regering zat, stond een beperking van de werkloosheidsuitkeringen niet in het regeerakkoord.”

Bij Open Vld en cd&v is te horen dat ze nog altijd de werkloosheidsuitkeringen in de tijd willen beperken, maar dat dat aan de volgende federale regering is. Ronse vindt dat er zo tijd verspild wordt. “De arbeidsmarkt staat in brand. Vacatures raken niet ingevuld. Tegelijk wil Vlaanderen 80 procent van de bevolking aan het werk. De werkloosheidsuitkering beperken kan werken aantrekkelijker maken en helpen sneller die doelstelling te bereiken.”