Vijf bekende koersfans over het Ronde-loze weekend: ‘Een heruitzending is zout in de wonde’

Heruitzendingen of virtuele koersen ten spijt, een bloedend wielerhart raakt er niet mee gestelpt. Vijf bekende koersliefhebbers over een weekend zonder Ronde van Vlaanderen. ‘Het voelt alsof ik een deel van mijn bioritme kwijt ben.’

Karel Van Eetvelt (54), CEO van RSC Anderlecht

‘Een van die zeldzame dagen waarop niemand mij moet storen’

“In mijn prille jeugd kocht ik altijd die minikrantjes van de Ronde van Frankrijk, zo ver gaat die passie voor de koers al terug. De Ronde van Vlaanderen is natuurlijk ‘ons’ monument. Voor mijn beroepsleven heb ik een soort contract afgesloten waarbij ik 24 op 7 bereikbaar moet zijn, maar de eerste zondag van april is een van die zeldzame dagen waarop niemand mij moet komen storen met werk.

“Thuis staat dan van start tot finish de televisie op, met de stemmen van José en Michel de hele dag door op de achtergrond, dat hoort zo. Het gaat dus wel pijn doen, zondag. Een virtuele race of een heruitzending... dat is zout in de wonde.

“Zelf ben ik een verwoed, maar weinig talentrijk fietser. Ik blijf ook graag stukken van het parcours op voorhand rijden, ook al vang ik de schokken van de kasseien met het ouder steeds minder goed op. De Ronde voor wielertoeristen? Die heb ik nog gereden, maar als de massa dichtslibt op de Koppenberg of de Paterberg heb ik daar weinig plezier aan. Doe mij maar een klein groepje. Het zijn sowieso al zulke steile klootzakjes.

“Gezien de gegeven omstandigheden schieten mijn ritjes naar de Vlaamse Ardennen er helaas bij in. Ook zondag zal ik dicht bij huis (Bornem, MiM) moeten blijven. Ik heb het nog wel gedaan hoor: van mijn voordeur naar de Muur van Geraardsbergen en terug, op de dag voor de Ronde. Ik kwam toen zelfs Philippe Gilbert tegen. Blijkbaar een goed voorteken, want de dag nadien won hij na die onwaarschijnlijke solo.”

Kris Peeters (57), CD&V-Europarlementslid

‘Op dat parcours durft het weleens jongensachtig worden’

“Mijn echtgenote heeft al gezegd dat ik zondag naar de heruitzending moet kijken, maar het zal toch eerder 40 à 50 kilometer rond Ruisbroek (Puurs, MiM) worden. Een rit voor flandriens zal het helaas niet zijn: hier zijn geen kasseien te vinden en het is zo plat als een vijg. Mijn fiets mag ik helaas niet in de koffer steken.”

“Voor mij is het weekend van de Ronde jaarlijks een eerste hoogtepunt. Op zaterdag rijd ik traditiegetrouw mee met de wielertoeristen, meestal ook nog met andere politici. Op zo’n parcours durft het wel eens wat jongensachtig worden. Ik herinner me een editie waarbij we stopten aan een monument, maar Alexander De Croo (Open Vld, MiM) reed door en stond met groot genoegen aan de finish. Dat je op Vlaamse wegen iemand uit het wiel moet kletsen om te winnen, had hij duidelijk nog niet begrepen. Zo winnen Cancellara of Boonen toch ook niet?

“De dag zelf zit ik al ruim tien jaar op de motor als seingever. Dan zie je langs dat parcours een enthousiasme, rijen en rijen dik, dat ik nog nergens elders ben tegengekomen. Hoeveel mensen zitten er dan niet in hun voortuin de hele dag te genieten, jong en oud tezamen? De Ronde is een uniek volksgebeuren.

“Vorig jaar had ik het genoegen om de Muur te mogen oprijden met de rode vlag, die de komst van de renners aankondigt. Het gaf me een heel kleine inkijk in wat die renners de hele dag lang moeten voelen. ’s Avonds ben ik moe maar voldaan thuis in de zetel gezakt. Er bestaat denk ik geen beter gevoel.”

Catherine Van Eylen (48), VRT-sportanker

‘In mijn hoofd gaat de Ronde door in het najaar’

“Al sinds Milaan-San Remo passeert dat gemis soms vluchtig door mijn hoofd: ‘Och, nu was het normaal deze koers.’ Dat zijn voor mij echte ijkpunten, want hier thuis leven we in het voorjaar op het ritme van de koers (Van Eylen is getrouwd met Flanders Classics-eigenaar Wouter Vandenhaute, MiM). Het is een hele intense, maar fijne periode. Met Vlaanderens mooiste als climax.

“De dagen voordien trekken we normaal al richting ‘de Vlaanders’ om langzaam op te bouwen naar de Ronde, door bijvoorbeeld te gaan fietsen op het parcours. Ik ben totaal geen kasseivreter, maar één keer per jaar vallen die schotse stenen voor mijn wielen en ga ik er dan toch maar over. Ik herinner me dat we ooit aan het verkennen waren en de échte renners tegenkwamen, onder meer Nibali. Hoe die tussen ons door slalomden terwijl wij aan het harken waren, dat ga ik niet snel vergeten.

“Op zondag nodigen we altijd een aantal gasten uit om de wedstrijd te volgen. Zo was Roberto Martínez er een paar jaar geleden, en die trok echt grote ogen: ‘Is dit Vlaanderen?’ Jawel, op zijn mooist. Iedereen een favoriet, iedereen een mening. Zelfs mensen die doorgaans niks met de koers hebben.

“Het zal een vreemde dag worden, maar ik ga toch taart en koffie voorzien en me voor die virtuele wedstrijd in de zetel zetten. Zo’n jonge Remco Evenepoel, die er op de persconferentie echt op gebrand leek om de eerste virtuele Ronde te winnen, dat vind ik wel schattig. In mijn hoofd gaat de Ronde trouwens nog steeds door in het najaar.”

Hendrik Vos (47), UGent-professor

‘De Ronde bekijk je met het oog van een romanlezer’

“Volgens de pure wielerwaarden zijn er wellicht zwaardere koersen, zoals Luik-Bastenaken-Luik, maar rond de Ronde van Vlaanderen hangt iets mythisch. De tranen van Van Hooydonck, Museeuw die op Tenbosse gaat, dat zijn verhalen die bijna tastbaar worden als je zelf over die hellingen of kasseistroken rijdt.

“De Ronde moet je dan ook bekijken met het oog van een romanlezer. Het zijn tijdloze verhalen, die je van begin tot einde moet ervaren. Er is altijd wel een favoriet met pech op het slechte moment of een aprilse gril die opduikt.

“Of ik zondag naar de Vlaamse Ardennen trek? Ik ga sowieso fietsen, maar over mijn bestemming heb ik eigenlijk nog niet over nagedacht. Vroeger reed ik heel vaak in die streek, ik ken er zowat elke bocht, elke kassei en elke boom. Nu rijd ik meer in de polders, of laatst nog 160 kilometer richting Waasland. Misschien omdat die Vlaamse Ardennen toch wat ontzag inboezemen: ‘Dit is geen gebied voor prutsers.’ Je wil er als wielertoerist geen mal figuur slaan, zelfs al rijd je er helemaal alleen rond.

“De laatste jaren keek ik vaak vanuit Zuid-Frankrijk, waar ik in de paasvakantie vaak naartoe trek, maar toen ik jonger was, reed ik met de fiets naar een plekje langs het parcours. De Rodania-tune, de nervositeit in het publiek, die hele karavaan die voorbij zoeft... Uiteindelijk is het ook maar een pistool dat afgaat en 200 renners die zo snel mogelijk naar Oudenaarde fietsen, maar die momenten pakten letterlijk op mijn adem.”

Frederik Sioen (40), muzikant

‘Net zoals de echte coureurs pieken op het juiste moment’

“Het was nog maar Kerstmis, maar op de Facebook-pagina van mijn wielerclubje Spaak & Spier werd het al met luide trom aangekondigd: ‘Het voorjaar komt eraan.’ Het is ook de manier waarop je daar als wielertoerist naartoe leeft: in de winter al op de piste gaan rijden, om daarna zelf de parcoursen te fietsen en net zoals de echte coureurs te pieken op het juiste moment.

“Ook het hele voorspel van uitslagen bekijken in de voorbereidingskoersen, om te zien wie in vorm is voor de samenstelling van je ploegje op de Sporza Wielermanager, was al achter de rug. Dat alles nu in het water is gevallen, voelt alsof ik een deel van mijn bioritme kwijt ben.

“Ik ben de voorbije weken al wel richting de Vlaamse Ardennen gefietst en zondag misschien opnieuw, maar niet speciaal omdat het die dag de Ronde zou geweest zijn. Diezelfde vibe hangt er nu toch niet. Waar er in de dorpen anders een hele kermis aan gekoppeld is met gebakken vlaaien, is het nu rustig. De aanwezigheid van de afwezigheid, zeg maar. Het toont ook een beetje wat voor weelde we gewend zijn.

“Al de emoties en de deugden rond die hele Ronde maken het ook zo speciaal: van ’s ochtends vroeg voor de televisie gaan zitten om al te zien hoe lang Keisse al op kop rijdt of hoeveel keer Sep Vanmarcke al gevallen is, met de telefoon ver weg en een taartje en een trappist in de aanslag. In de zomer snor ik meestal de kalender al op van de belangrijkste klassiekers, om aan mijn boeker door te geven: zeker geen optredens die dagen.”