✦
Vier doemprofeten vallen in luidruchtige herhaling
De wereldbrand van de afgelopen vijf jaar heeft zijn sporen nage-laten bij Slayer. Het metalcombo klonk nooit eerder zo grimmig, al dragen de vier voorts weinig bij tot hun eigen legendarische erfenis.
Door Gunter Van Assche
Religie en oorlogsvoering zijn altijd de heetste hangijzers voor Tom Araya en compagnie geweest. Aanvankelijk lijkt deze nieuwste Slayer dan ook een déjà-vu voor alle fans van het eerste uur. Niet het minst omdat de afzichtelijke, groteske hoes weer van Larry Carrolls hand is, de plaat net als Reign In Blood, South of Heaven en Seasons in the Abyss tien songs telt maar ook omdat ze net als genoemde werkjes explosief, brutaal en pijlsnel voorbijraast (deze Slayer klokt af op nog geen veertig minuten). Om het nostalgische plaatje af te maken, bezet ritmische ruggengraat Dave Lombardo na vijftien jaar opnieuw de drumkit. Maar daar eindigt elke vergelijking met het grootse verleden.
Terwijl Slayer vroeger de goegemeente wilde choqueren met expliciete beschrijvingen van oorlogsmisdaden, horror en perversie, probeert de band je nu een geweten te schoppen - al zijn hun standpunten toch ook weer behoorlijk choquerend. Slayer is duidelijk nog steeds pissig op alles wat leeft en beweegt. Zo wordt de song 'Jihad' gezongen vanuit het standpunt van Mohammed Atta, leider van de luchtpiraten op 11 september. Daarna trekken ze van leer tegen de Amerikaanse overheid in 'Consfearacy', maar die song klinkt ondanks alle woede even lauw als de woordspeling. De folteraars van Guantánamo en Abu Ghraib worden vervolgens luidruchtig berecht in 'Catatonic', een loodzwaar nummer dat - voor Slayers doen - op een bijzonder loom ritme rust. Deze Slayer grijpt je bij de ballen, maar doet dat met een slap handje.
'Cult' is wel een spannend nummer waarbij verloren zoon Lombardo echt laat horen wat hij in huis heeft: met zijn dubbele basdrum zet hij dood en vernieling in roffels om. De rest van de groep scoort dan weer tijdens opener 'Flesh Storm' en afsluiter 'Supremist': je voelt de beenderen in je skelet letterlijk vermalen worden onder de baldadige drums, de betongitaren of Araya met een agressief wespennest achteraan in zijn keel.
Toch doorstaat de plaat zelden de vergelijking met Reign In Blood. Is Christ Illusion een slechte plaat? Allerminst. Moet je hem in huis halen? Zelfde antwoord, helaas. (Warner)
Slayer speelt op 9/11 in de Brabanthal, Leuven
Deze Slayer grijpt je bij de ballen, maar doet dat met een slap handje
