Weer steekt het doembeeld van de vergrijzing zijn lelijke kop op: een commentaar op pagina een en twee artikels in de krant van maandag:"Een spook waart door Europa, de tsunami van de vergrijzing..." De hele discussie bevat zoveel ergerlijke aspecten dat ik niet weet waar te beginnen.

Volgens Theo Peeters staan we nu met de rug tegen de muur: pensionering wordt onbetaalbaar. De mogelijke maatregelen volgens deskundigen omvatten vijf opties, maar de gemakkelijkste ontbreekt. Ik bedoel: bankiers hebben kort geleden ook met hun rug tegen de muur gestaan. Toen was de oplossing al gevonden nog vóór de beurs op maandag zijn deuren opende. Vadertje staat van de VS zou alle banken van zoveel geld voorzien als ze maar nodig konden hebben om hun opvragers te voldoen! Geen onderscheid werd gemaakt naar verantwoordelijk en onverantwoordelijk beheer. De staat zei gewoon: wij zullen het geld bij onze burgers halen, of wij zullen het gewoon drukken (legale valsemunterij dus).

De staat zou nu dus ook kunnen zeggen: voor de ouderen en uitgerangeerden zullen wij een toelage voorzien die hen toelaat hun leven in waardige omstandigheden te voltooien. Maar nee, laten we bijvoorbeeld liever de pensioensleeftijd optrekken. Zijn we vergeten dat het kort geleden bon ton was voor jonge meisjes - bedrijfsconsulentes -, om een fabrieksafdeling binnen te komen en reflexief op te merken: "Ik zie hier veel grijs!"

Het bedrijfsleven wil geen ouderen, al komen ze gratis voor niets werken! Als de pensioensleeftijd stijgt, zullen betrokkenen niet langer aan het werk blijven; ze zullen enkele jaren OCMW-steun ontvangen i.p.v. een pensioen. Is dat de bedoeling? (Ja).

De politici en hun economische adviseurs, die 'ridders van het rekenblad', stellen oplossingen voor die alleen op papier werken en zin hebben.

Een van de zelfkritieken die altijd weerkeert is dat er geen spaarpot aangelegd is voor het pensioen: het Zilverfonds is leeg. Dat is in alle landen zo en altijd zo geweest. Een oudere die zelf niet meer voor de kost kan (mag) werken, zal tomaten eten die nu door een jongere gekweekt zijn, of hij zal er geen eten. Zo simpel is het. Als er opgespaard geld op een rekening staat waarmee hij die kan betalen, maakt dat geen verschil uit: materieel draait de jongere ervoor op.

Het is stuitend dat kinderen tegen hun vaders/moeders worden uitgespeeld met zulke stemmingmakerij! Uiteindelijk worden mensen zo tegen zichzelf opgezet, want zijn de jongeren van nu niet de ouderen van morgen?

Willy Sierens, Ieper

Vergrijzing (2)

'De vergrijzing'. Het woord alleen al! We worden als baby gewogen en ingeënt. We moeten als kind stevig ontbijten, veilig naar school en niet te veel snoepen. We krijgen als puber waarschuwingen tegen drugs en voor veilig vrijen. En als volwassenen zijn daar opnieuw fruit en groenten, bevolkingsscreenings, voorzichtig met vet, en opletten voor verhoogde bloeddruk, diabetes en cholesterol. Matig drinken, niet roken en beslist actief blijven.

En nu we, dankzij al die lovenswaardige maatregelen langer blijken te leven, worden we plots een probleem. We zijn in een paar jaar tijd van onschuldige 'ouden van dagen' en 'bejaarden' de hoek van de schadelijke insecten in gedrukt. We zijn een soort natuurramp geworden. De vergrijzing. Na mensen die te veel kinderen hebben, die dus verantwoordelijk zijn voor de overbevolking, zijn er nu kinderen met te veel ouders.

En de mensen die dus op onze kosten hebben gestudeerd, krijgen nu op hun beurt te horen dat hun pensioen door onze schuld onbetaalbaar wordt, dat ze langer zullen moeten werken, en het liefst voor minder geld ook nog. Ons pensioen en zeker het hunne, kan eigenlijk niet welvaartvast blijven. Dat de pensioenen onbetaalbaar worden, snapt een kind. Waar we dan wel van zullen moeten leven is nog niet helemaal duidelijk. We mogen gerust arm zijn als we maar gezond blijven.

Als we het dan op zeker ogenblik toch niet meer alleen kunnen rooien, moeten we naar een instelling. Daarvoor moeten onze kinderen diep in hun zak tasten, want ook daarvoor is ons pensioen nu al ontoereikend. We mogen dan niet meer naar het toilet wanneer we dat willen, niet meer zelf uitmaken wanneer we opstaan of gaan slapen, of waarmee we ons bezighouden. En terwijl we liever tot op hoge leeftijd thuis zou willen blijven wonen, zal binnenkort door anderen worden bepaald of we dat eigenlijk wel mogen, 'in het belang' zowel van onszelf als van sommigen die zo idioot zijn om thuis nog voor ons te willen zorgen...

Ik ben vrij gelukkig, ik leef graag, maar ik heb, om mijn kinderen niet met de verantwoordelijkheid op te zadelen, nu al vastgelegd dat ik - desnoods en waarschijnlijk tegen mijn zin - moet worden opgenomen zodra ik nog lastiger word dan ik al ben. Ook daar word ik niet bepaald vrolijk van. Dat zal wel aan mijn vergrijzing liggen.

Lieve Flour, Turnhout

Vergrijzing (3)

Als een van de babyboomers, begin ik toch stilaan vervelend te vinden om altijd te moeten horen dat wij alles in de schoot geworpen hebben gekregen. Toch er even op wijzen dat de jaren vijftig niet van de meest voorspoedige jaren waren.Dat we werkten om onze studies te betalen. Dat we op ons achttiende geen auto hadden. Dat ons eerste werk meestal niet strookte met ons diploma, maar we werkten. Dat we hard moesten werken om een huis te bezitten. Geen loopbaanonder-breking,geen kinderopvang enz.

Gerrit Defreyne, via de website

Vergrijzing (4)

Wij staan als babyboomers plots weer in het oog van de storm . Enkele bedenkingen: 1. We kunnen er natuurlijk zelf niets aan doen dat we tussen 1946 en 1964 geboren zijn. 2. De meesten van ons zijn voor hun 20ste gaan werken. 3. In 2060 zal de jongste babyboomer 96 zijn. 4. Waarom stijgt het aandeel van de vergrijzingskosten in het bbp tussen 2011 en 2060 met 84 procent terwijl het aantal 65+ maar met 28 procent stijgt? We krijgen hier waarschijnlijk maar één scenario voorgeschoteld: het doem- scenario .

Francis Grooten, via de website

Vergrijzing (5)

De zware verantwoordelijke voor dit doemscenario is het 'repartitiestelsel'. Het liet de politici toe van alles te beloven, perequatie van de pensioenen voor ambtenaren bijvoorbeeld. Het moest toch door niemand specifiek betaald worden. In Nederland moet men zelf betalen voor het pensioenfonds. Dat geeft minder royale pensioenen, dat wel, maar ze zijn tenminste betaalbaar en leiden niet tot onrechtvaardige superbelastingen op de nieuwe generaties.

Gunter Deleyn, via de website

Vergrijzing (6)

"We zullen met zijn allen langer moeten werken!", roept iedereen als weer maar eens gewaarschuwd wordt dat de vergrijzing onbetaalbaar dreigt te worden. Ja maar, waarom hebben we hier nooit eerder aan gedacht? We weten toch al meer dan een halve eeuw dat er veel babyboomers zijn en dat we hun pensioenen zullen moeten betalen? Koen Schoors en Gert Peersman leggen de vinger op de wonde in hun nieuwe boek De perfecte storm.

Blijkt dat de ene regering na de andere verzuimd heeft om het probleem aan te pakken en het gewoon heeft doorgeschoven naar de volgende ploeg. Met als gevolg dat ons systeem van sociale zekerheid, dat nota bene gebaseerd is op het solidariteitsprincipe, één generatie bedolven heeft onder de cadeaus en nu de rekening presenteert aan de kinderen en kleinkinderen. Zonder overdrijven hebben de babyboomers kunnen genieten van een gunstig economisch klimaat waarin ze goed verdienden, goedkoop vastgoed konden aanschaffen, veel konden sparen en nog vervroegd op pensioen konden gaan.

Het contrast met de huidige generaties wordt zo wel heel groot. Wij zitten in een voortdurende crisis, komen vaak niet rond van onze loontjes, betalen ons blauw voor bescheiden woningen en kijken aan tegen een ellendig lange loopbaan waarna we op stokoude leeftijd eindelijk mogen uitblazen, maar dan wellicht met een veel te laag pensioen.

Voorgestelde oplossing: de btw optrekken, de index aanpassen, de loonlasten verlagen en de pensioenleeftijd omhoog trekken. Wie denk je dat daar het meeste mee gestraft wordt, de babyboomers met hun afbetaalde huizen en appeltjes voor de dorst of de werkende mensen van vandaag die nu al niet meer rondkomen aan het eind van de maand?

Francis Wildemeersch, Gent